بررسي حرف M در طول تاريخ باستان

[Mardaviz]

   
[FONT=Times New Roman]بررسي حرف M در طول تاريخ باستان -  گزيده اي از تاريخ تمدن جهان باستان (ايران، مصر‍، یونان، بین النهرین باستان )

[External Link Removed for Guests]

برسي حرف M در طول تاريخ باستان:

نظريه‌اي وجود دارد مبني بر اين‌ که بيشتر تمدن‌ها در کنار کو‌ه‌ها و در نزديکي آب‌ها شکل گرفته‌اند. از آن‌جا که اين عناصر، بستري براي زندگي بشر بوده‌اند و بقاي بشر نيز به آن‌ها بستگي داشته، بديهي است که توجه وي به آن‌ها معطوف بوده است. از اين روست که بر روي سفال‌ها و اشياي خانگي که از دوران باستان به دست ما رسيده، طرح‌ها و نقش‌هاي زيگزاگي به شکل WWWW ديده مي‌شوند که کارشناسان از آن‌ها به عنوان سمبل‌ کوه يا آب درياها و رودخانه‌ها ياد مي‌کنند. قابل ذکر است که سفال از اين لحاظ مورد توجه است که جزو اولين دست‌ساخته‌هاي بشر محسوب مي‌شود که با ساده‌ترين و در دسترس‌ترين ابزار، يعني آب و خاک (گل) خلق شده و نقش‌هاي روي آن دغدغه‌ها و اميدهاي بشر دوران باستان را به نمايش مي‌گذارد.

اما نقش (WWWW) که هم برآمدگي و تورفتگي کوه‌ها را تداعي مي‌کند و هم امواج آب را، بعدها در نوشتن و خط‌الرسم و به ويژه در حروف M و W به يادگار باقي ماند تا جايي‌که:

1- واژه‌اي که معني "کوه" مي‌دهد، در زبان لاتين Mons است که حرف اول آن از نقش مورد بحث آمده است. واژه کوه در ربان انگليسي قديم Munt، در انگليسي جديد Mountain، در فرانسه Montagne، در ايتاليايي Monte يا Montagna، اسپانيايي Montana، پرتغالي Monte، رومانيايي Munte، آلبانبايي Mal و به زبان هاوايي Mauna است که همگي با حرف M شروع شده‌اند.

2- همچنين واژه‌اي که معني آب مي‌دهد در زبان انگليسي Water، آلماني Wasser، لوکزامبورگي Waasser، مائوري Wai، لهستاني Woda، ساکسوني Watar، سواحيلي Waji، سومالي Waraabin، عبري Maya، عربي Myah و آفريقايي Water است. باز هم متوجه مي‌شويم که حرف اول آن‌ها از شکل مزبور نشات گرفته است.

در بسياري از زبان‌‌ها نيز واژه آب با حرف V شروع مي‌شود که گونه‌اي ديگر از شکل WWWW است:
Vaser,Vo,Vatten,Voda,Vatur,Vatn,Vann

[External Link Removed for Guests]

واژه "دريا" هم به زبان بوسنيايي، صربي، کرواتي، چک، اسلواکي و رومي More، به زبان بلغاري و روسي و اوکرايني Mope، به زبان استوني و فنلاندي Meri، به زبان ايتاليايي و روماني Mare، به زبان لهستاني Morz، به زبان فرانسه Mer و به زبان آلماني Meer است.

واژه‌هايي ديگري هستند که با آب در ارتباطند و آن‌ها هم با حرف M يا W شروع مي‌شوند: Wave به معناي موج در زبان انگليسي، به آلماني Wedeln و به رومي و کرواتي و بوسنيايي Mahati است.

و به طور مثال در زبان فرانسه، M، حرف اول کلمات Mer (دريا)، Mare (گنداب)، Maree (جزر و مد)، Marin (دريانورد)، Marecage (مرداب) است که همگي به نوعي با آب در ارتباطند.

در کتاب نمادها و نشانه‌ها آمده است که:" حرف M در انديشه‌هاي نيمه ناتوراليستي اوليه به صورت نشانه‌اي از امواج نشان داده شده است؛ سپس در خطوط انديشه نگار بعدي به صورت کنوني درآمده است"

همچنين در خط فينيقي، ده قرن پيش از ميلاد، حرفي که بعدها S لاتيني شد، شکل W کنوني را داشت که علامت موج بود. براي اثبات اين گفته که حرف S که در آغاز به نمادهاي آب مربوط مي‌شد، مي‌توانيم اشاره کنيم که در واژه‌هاي Source (چشمه)، Sourcier (شخصي که مدعي کشف چشمه‌هاي زيرزميني به وسيله ترکه يا آونگ است) و Sea (دريا) باقي مانده است.

مطلب مهم ديگري که در اين نوشتار برايمان اهميت دارد اين است که از شکل (WWWW) به هنگام اختراع خط، حرف مقدس الفباي کهن که همان M باشد، به دست آمد. چنان‌که درمي‌يابيم آموزه‌‌اي سري تعليم مي‌دهد در نزد آرياييان و ساميان حرف M همواره حرف اول کلمات مربوط به آب و ولادت مردم و جهان بوده است.

در زبان سانسکريت، حرف M اولين حرف لغات: مانترا Mantras (لفظي که قدرت خلاقه‌ي جادويي دارد)، مانو Manou (خالق)، مايا Maya (شبهه و پندار ناشي از ولادت در دنياي اشکال و صور)، مولاپراکريتي Mulaprakriti ماده اصلي مقدم بر پيدايش کيهان که از آن عالم‌ها پديد مي‌آيند، است.

در اساطير آشوري ـ بابلي، زن ايزد مامي Mami قومي را به جهان آورد.

در نزد قوم اينکا، دو الهه، ماما Mama نام داشتند: يکي ماماکيلا Mama Quilla که پشتيبان زنان شوهر کرده بود و ديگري ماماکوشا Mama Cocha که نماد آب باران بود.

هندوان مادر بودا را مادهوا Madhava و نخستين عقل از عقول منکشفه را مهات Mahat مي‌ناميدند.

روس‌ها ديرزماني زن ايزدي به نام ماتي ـ سيرا ـ زميلا Mati Sira Zemila را مي‌پرستيدند که در عين حال معرف مادر، زمين بارور و نمناکي بود.

مصريان مادر ـ باکره، يعني طبيعت جاودانه بکر و بارور (حضرت مريم نيز هم باکره بود و هم بارور) را که ماريکا Marica نام داشت، مي‌پرستيدند.

در دوران پيش از مسيحيت، الهه ـ مادر که جاودانه دوشيزه و باردار است، به نام‌هاي Ma و Mata خوانده مي‌شد.

مردم بين‌النهرين، باکره ـ مادر خود را ماه Mah مي‌ناميدند که هم‌او در بيهار (هند) ماي mai خوانده مي‌شد.

اين نکته هم قابل توجه است که نام مادر حضرت مسيح که در عين باکرگي بارور شد و فرزندش را به دنيا آورد، مريم Maryam است که به تمامي زبان‌ها با مفهومي يکسان، با حرف M آغاز مي‌شود:

(Mairi , Marija , Maire, Mireya , Mair, Meryem ,Mari, Maria , Miren, Marya , Maarja, Mariam)

با کمي دقت متوجه مي‌شويم که نام برخي از خدايان در فرهنگ‌هاي مختلف همچون:

Mehr , Medusa , Morrigan , Mot يا Medb , Mithra و Marduk و نام بزرگاني (پيامبران) همچون Musa و Mohammad با حرف M شروع مي‌شوند.

واژه جهان World را بنگريد: در زبان فنلاندي Maailma که به معناي زمين هم هست، فرانسوي و اسپانيايي Monde، آلماني Welt يا Weralt و پرتغالي Monde که به معني زمين هم هست.

توجه به واژه مادر نيز قابل توجه است: در زبان لاتين Mater، لومباردي Mader، انگليسي Mother، ايتاليايي و اسپانيايي Madre، ايرلندي و اسکاتلندي Mathair، روماني Mama، روسي Mat، چک و اسلواکي Matka، پرتغالي Mae، آلماني Mutter، يوناني قديم Meter، يوناني جديد Mitera و Mana، ايسلندي Mamma، فرانسه Mere، مصري Mwt، دانمارکي Moder، کرواتي Mati، ارمني Mayr، آفريقايي Moeder، صربي Mat, Mati,Majka,Mater، سوئدي Mor، تايلندي Mae,Maandaa، اوکرايني Maty و ويتنامي Me است.

[FONT=Times New Roman]در آخر، خواننده محترم مي‌تواند به اين نتيجه برسد که شکل و فرم طبيعت به عنوان بستر زندگي، صورت دهنده افسانه‌ها، اسطوره‌ها، آرزوها و خواسته‌هاي بشر بوده و در عين حال مبدا افکار و پيشرفت‌هاي وي نيز محسوب مي‌شود. 

منابع:

*‌زبان رمزي قصه‌‌هاي پريوار، م.لوفلر ـ دلاشو، ترجمه جلال ستاري، تهران، توس، 1366
* نمادها و نشانه‌ها، مولف آلفرد هوهنه‌گر، مترجم علي صلح‌جو، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، سازمان چاپ و انتشارات، 1376
*و با استفاده از لغت‌نامه‌هاي معت

از:آریا ادیب