از نیای این قبیله ( عملیق بن لاوذ بن ارم بن سام ) گرفته شده است و
آنان امتی بسیار عظیم بودند.
عمالقه قومی بسیار جنگجو بودند و سرزمین های بسیاری را فتح کردند و
همچنین حکومت های بزرگی را بوجود آوردند که ان شاء الله در ادامه
مطلب توضیح بیشتری خواهیم داد.
یکی از بارزترین خصوصیات این قوم یا بهتر بگوییم بسیاری از قبائل عرب
بائده داشتن جثه های تنومند و غول آسا بود.
تصاویر کشف شده از اجسادی متعلق به انسان هایی بلند قامت در مصر که طی حفاری های باستان شناسی بدست آمده است.
که به احتمال بسیار زیاد متعلق به عمالقه مهاجرت کرده به مصر(هکسوس ها) می باشد.
یا همچون عاد که خداوند در قرآن آنان را به تنه های نخل تشبیه کرد.
( کانهم اعجاز نخل خاویه)…….سوره ی حاقه آیه 7
و یا ثمود که در دل کوه ها خانه های خود را می ساختند و قرآن در مورد
آنان می فرماید:
( و تنحتون من الجبال بیوتا)
و از کوه ها خانه هایی برای خود می سازید.
مقایسه ی جثه انسان های بلند قامت باستانی چون عاد و عمالقه با بدن انسان های امروزی به متر
عمالقه نیز از قبائل عرب همنژاد عاد و ثمود بودند
مسکن اصلی این قوم در جنوب جزیره ی عرب بود
بعدها به نواحی شمال جزیره یا عراق کنونی مهاجرت می کنند و در آنجا
حکومت های بزرگی را تاسیس می کنند.
یکی از بزرگترین حکومت هایی که آن را به مهاجران عمالقه به عراق
نسبت میدهند همان حکومت بزرگ ( حمورابی) می باشد.
قانون گذاری و تمدن حکومت حمورابی در جهان باستان بی سابقه بود.
برای اطلاعات بیشتر رجوع شود به (کتاب تاریخ اسلام نوشته ی علی
اکبر فیاض ص 13.)
تصویری از قانون نامه ی ( حمورابی) که به نظر برخی باستان شناسان آنان فرزندان همان عمالقه مهاجر به عراق بودند که در آنجا تمدنی عظیم بنا کردند.
اما پس از تکاثر نسل فرزندان نوح در عراق مجبور به ترک آنجا شده و
دوباره به سوی جزیره ی عرب برمیگردند و تیره هایی از آنان به سوی
مناطق نجد، عمان، بحرین، یمامه، تهامه،یمن، و بلاد شام
مهاجرت میکنند و در آنجا منتشر میشوند.
همچنین قسمتی از آنان به سرزمین مصر مهاجرت کرده
و بر آنجا حکومت میکنند.
در تاریخ از تیره هایی از عمالقه که بر مصر حکومت کردند
با نام ( هکسوس) یاد شده است.
هکسوس متشکل از دو واژه ی ( هکا+سوس) می باشد
این واژه به زبان مصری باستان یعنی ( پادشاهان چوپان).
تاریخ نویسان مدت حکومت (هکسوس ها) یا همان (عمالقه) را از سال 1540 پیش از میلاد تا سال 1790 پیش از میلاد ذکر کرده اند.
عمالقه به تدریج با اقوام مصری مندمج گشتند و بسیاری از لغات عربی
سامی را وارد زبان مصریان کردند.
جالب است بدانید که در زمان حکومت پادشاهان عمالقه بر مصر بود که
بنی اسرائیل وارد مصر شدند.
و به احتمال زیاد پادشاه مصر در زمان حضرت یوسف (علیه السلام)
اولین یا دومین پادشاه از نسل عمالقه باشد.
و در کتاب تورات در قسمت عهد قدیم از جنگ بین
بنی اسرائیل و عمالقه سخن می رود.
همچنین آیات قرآن نیز از جنگ میان بنی اسرائیل و ستمگران مصر
سخن می گویند.
طبری تاریخ نویس معروف و صاحب کتاب تاریخ طبری ذکر می کند که
قبیله ی (جاسم) از عمالقه در شهر (یثرب) یا همان مدینه ی امروزی
سکنی گزیدند.
همچنین تاریخ نویس معروف دیگر ( ابن خلدون) تیره هایی از
عمالقه را نام می برد که عبارتند از:
* بنو لَفٍّ.
* بنو هزان.
* بنو سعد بن هزان.
* بنو الغوث بن سعد بن هزان.
* بنو مطر.
* بنو الأزرق.
* بنو الأرقم.
* بنو عفار.
* بنو خيبر.
* بنو قطران.
* بنو غفار.
* بنو النار.
* بنو حراق.
* بنو راحل.
* بنو عبيل.
* بنو السميدع.
* بنو عمرو.
* بنو نعيف.
* بنو نظرون.
* بنو عبدين ضخم.
* جرهم.
* الكنعانيون.
* الأموريين (العمور)
عمالقه را جزء عرب های بائده می شمارند چون به مرور زمان
و با اختلاط نسل آنها با اقوام دیگر کمتر اثری از آنان به جای ماند.
در طی سالیان دراز و پس از امتزاج نسل آنان و ازدواج با
قبائل عرب های باقیه مانند عدنان و قحطان
و حتی اقوام دیگر خصوصیات ژنتیکی خود را
که شامل جثه های تنومند بود را از دست دادند
و نسل آنان یا منقرض شد
و یا برخی در قبائل و اقوام عرب و غیر عرب دیگر تحلیل یافت.
اما با این حال تا سال های بسیار زیادی هنوز برخی فرزندان آنها
جثه های تنومند خود را حفظ کرده بودند؛
هرچند که دیگرهرگز مانند اجداد خود نبودند.
لازم به ذکر است که تا مدت ها پس از تحلیل یافتن آنها
و تبدیل شدن آنها به امتی بائده (منقرض شده) هنوز بقایایی از آنان
بین عرب های باقیه زندگی میکردند.
مانند ( بنی انیف) که با یهود یثرب و قبائل قحطانی اوس و خزرج زندگی
کردند.
اما بعد از ورود اسلام تنها افرادی از آنان وجود داشتند
که به بزرگی قامت ضرب المثل بودند.
تاریخ از برخی شخصیت های عمالقه نام برده است
در این جا برخی از شخصیت های بزرگ و تاریخی عمالقه
را ذکر خواهم کرد
1. سمیدع بن لاوذ بن عملیق
که با قبائل یمنی در حال جنگ بود.
2.اباغ بن قطورا بن هوبر عملیقی
از عمالقه ی مشهور در عراق که امروزه چشمه ی اباغ در عراق را به او نسبت میدهند.
3.عمرو بن ظرب ابن حسان بن أذينة بن السميدع بن هوبر العمليقي
او بر شام حکومت کرد و در جنگی که با ( جذیمه ی وضاح) پادشاه عراق درگرفت کشته شد.
او پدر ( زباء) شاهبانویی است که بین عرب های پیش از اسلام بسیار مشهور بود.
و گویند این زباء همان (زنوبیا) ملکه ی کشور تدمر زن اذینه پادشاه عرب کشور تدمر یا همان (پالمیرا)می باشد.
4.عمره بنت اسعد بن اسامه عملیقی
زن حضرت اسماعیل بن ابراهیم (علیهم السلام) بود
که اسماعیل(علیه السلام) او را به دستور پدرش ابراهیم (علیه السلام) طلاق میدهد.
5. هاجر مادر حضرت اسماعیل علیه السلام
گویند که هاجر نیز از نسل یکی پادشاهان مصر از نسل عمالقه می باشد.
6. معاویه بن بکر عملیقی
وهمچنین بسیاری از شخصیت های دیگر.
giddybloom.blogspot.com/2007/12/big-skeleton.html
[External Link Removed for Guests]
حالا میخواد از ابوهریره باشه یا از ابو هراره یا ابو هروره!