فقیری که یک اژدهای مالی شد

[HORLIKAN]

کشور چین مشهور به اژدهای زرد تا ۳۰ سال پیش یک کشور فقیر و توسعه نیافته محسوب می شد. با اینکه این کشور با جمعیت میلیاردی اش دارای تسلیحات هسته ای و ارتشی نسبتا مجهز بود اما درآمد سرانه آن هم سطح یک کشور فقیر آفریقایی بود. با مرگ مائو و روی کار آمدن دنگ شیائو پینگ گروهی از سیاستمداران پراگماتیک قدرت یافته و بقای نظام کمونیستی کشور خود را در اجرای اصلاحات اقتصادی و گشودن درهای چین به روی سرمایه گذاری خارجی دانستند. سیاستی که به اجرا درآمد و با گذشت ۳۰ سال یک اژدهای مالی ظهور کرد. نوشته امیلی یونگ با همکاری دکتر کری براون ، محقق موسسه تحقیقاتی چاتام هاوس. گزارشی کوتاه و تصویری از فقیری که یک اژدهای مالی شد.
attachment:/146/L00865560955.jpg


در سال ۱۹۴۹ میلادی هنگامی که کمونیست‌ها به رهبری مائو در چین به قدرت رسیدند چین یکی از فقیرترین و توسعه‌نیافته‌ترین کشورهای جهان بود. حدود ۹۰ درصد مردم این کشور در آن زمان در فقر و فلاکت زندگی می‌کردند.
attachment:/147/L00865560551.jpg

در سال ۱۹۵۶ میلادی ۹۹ درصد اقتصاد چین توسط دولت کمونیستی اداره می‌شد. اکثریت مردم این کشور در روستاها زندگی کرده و در بخش کشاورزی فعالیت می‌کردند. تشویق‌های دولت برای صنعتی کردن در این کشور بسیار کند و غیرموثر بود.

attachment:/148/L00865560566.jpg

نخستین اصلاحات اقتصادی چین در سال ۱۹۷۸ و حدود ۲ سال پس از مرگ مائو آغاز شد. نخستین سرمایه‌گذاری خارجی در سال ۱۹۸۰ در چین انجام شده و شرکت نوشابه‌سازی کوکاکولا اولین شرکت خارجی بود که با مشارکت چین کارخانه‌ای را در این کشور به راه انداخت.

attachment:/149/L00865560581.jpg

تشویق‌های دولت موجب شد تا کشاورزان بر سطح تولید خود بیفزایند. این مساله افزایش مواد غذایی در کشور را در برداشت و به نیروی کار اضافی روستاییان اجازه داد تا در سایر صنایع از جمله کارخانجات و یا کارگاه‌های کوچک به کار بپردازند.

attachment:/150/L00865560597.jpg

تصویر زنان کارگر در یک کارخانه شهر شنزن. دولت چین برای تشویق تولیدات کارخانه‌ای مناطق ویژه اقتصادی را ایجاد کرد، از جمله شنزن که در سال ۱۹۸۴ یک روستای ماهیگیری با ۳۰ هزار نفر جمعیت بود در سال ۲۰۰۷ به یک کلانشهر با ۸ میلیون جمعیت تبدیل شد.

attachment:/151/L00865560621.jpg

همزمان با توسعه صنعتی چین تعداد بیشتر و بیشتری از چینی‌ها از روستاها به شهرها مهاجرت کردند. در سال ۱۹۵۰ فقط ۱۳ درصد جمعیت چین شهرنشین بودند. در حال حاضر حدود ۴۰ درصد از جمعیت یک میلیارد و ۳۰۰ میلیونی چین در شهرها زندگی می‌کنند و در طی دو دهه آینده این رقم به ۶۰ درصد جمعیت چین بالغ خواهد شد.

attachment:/152/L00865560637.jpg

به چین لقب «کارخانه جهان» داده شده است. در جریان ۲۵ سال گذشته رشد اقتصادی چین به طور متوسط سالیانه ۱۰ درصد افزایش داشته است. در سال ۲۰۰۱ شرایط اقتصادی این کشور برای پیوستنش به سازمان تجارت جهانی مناسب تشخیص داده شد.

attachment:/153/L00865560666.jpg

استقبال از کالاهای چینی و افزایش تولیدات صنعتی این کشور موجب شده تا چین برای تامین نیازهای انرژی‌اش بی‌اندازه وابسته به واردات باشد. در سال ۱۹۹۳ چین به یک واردکننده مطلق نفت خام مبدل شد و پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۳۰ سطح واردات نفت خام چین از ایالات متحده فراتر رود.

attachment:/154/L00865560683.jpg

با این حال رشد صنعت در چین سریعتر از رعایت مقررات تجارت جهانی بوده است. اتحادیه اروپا برآورد می‌کند که ۸۰ درصد از کالاهای کپی شده از چین وارد می‌شوند. در عین حال در پی هشدارهای سازمان تجارت جهانی و کشورهای مختلف، مقامات چین از سال ۲۰۰۷ تدابیر جدیدی را برای مقابله با کپی‌رایت به اجرا گذاشته‌اند.

attachment:/155/L00865560698.jpg

اقتصاد چین به رشد خود ادامه داده اما نتوانسته است از تاثیرات کند شدن اقتصاد جهانی در امان بماند. هزاران کارخانه تعطیل شده و کارگران مهاجر ناگزیر شده‌اند شهرهای بزرگ را ترک کرده و به روستاهای خود بازگردند.

attachment:/156/L00865560715.jpg
کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که اقتصاد چین در سال ۲۰۱۰ اقتصاد ژاپن را پشت سر خواهد گذاشت و در سال ۲۰۳۰ حتی از اقتصاد ایالات متحده نیز پیشی گرفته و به اقتصاد نخست جهان تبدیل خواهد شد.
__________________