جنایات وهابیت

[kalafe2006]

چندین لشگرکشیِ پیروان ابن عبدالوهاب به بین النّهرین و تصرّف کربلای معلّی و قتل و غارت مسلمانان و حملات ناموفق به نجف اشرف: در سال 1220 يا 1221 وهّابیون به سركردگىِ سعود به نجف اشرف حمله بردند ولى چون شهر داراى برج و بارو و همچنین خندقى پیرامون شهر بود، به علاوه در حدود دويست نفر از مردم و طلاب تحت رهبرى مرحوم شيخ جعفر نجفى(كاشف الغطاء) از مراجع اعلم عصر كه خود مردى دلير بود به سختی از شهر دفاع می کردند، قوای مهاجم كارى از پيش نبردند. قواى سعود در اين حمله، پانزده هزار وهابىِ جسور جنگجو بود. در يكى از روزها برخى از وهّابى‏ها از ديوار شهر بالا آمدند و نزديك بود شهر را اشغال كنند ولى با دفاع مردانۀ مدافعان مسلّح مواجه شده و عقب نشستند. در مدت محاصرۀ نجف، چون مدافعان از درون شهر و برج و باروها وهّابى‏ها را زير آتش داشتند توانستند هفتصد تن از آنان را به هلاکت برسانند. سرانجام سعود با بقيۀ نفراتش نااميد از نجف اشرف بازگشت.
- تخریب آثار صالحین در اطراف خانۀ خدا در حالی که طبل مى‏زدند و به رقص و آوازخوانى مى‏پرداختند.«وهابیون، خانۀ خدیجۀ کبری أم المؤمنین را که مدت مدیدی محل نزول جبرئیل(ع) بود، ویران کرده و به توالت عمومی مبدّل کردند. دکتر رفاعی کویتی در کتاب « نصیحتی لإخواننا الوهابیه» می‌نویسد:«آیا فردای قیامت از روی أم المؤمنین خدیجۀ کبری خجالت نمی‌کشید؟ از پیامبر اکرم(ص) حیا نمی‌کنید؟ از خداوند خجالت نمی‌کشید که مهبط وحی الهی را به توالت مبدّل کردید؟!». خارج از مسعی در نزدیکی بیت اللّه الحرام، در حدود دویست سیصد توالت وجود دارد که قبلاً خانۀ أمّ المؤمنین حضرت خدیجه کبری(س)بوده است. من در جلسه‌ای که با آقای دکتر دُهِیش(از شخصیت‌های طراز اول مکه)و دکتر بن عُبِید(از اساتید دانشگاه أم القرای مکه) داشتم و سؤال کردم که آیا شما هم معتقدید که این مکان خانۀ خدیجه کبری(س) بوده است؟ گفتند: بله، ما نیز یقین داریم که همین‌جایی که امروز به صورت توالت عمومی درآمده، خانۀ أمّ المؤمنین خدیجه کبری(س) بوده است. دکتر رفاعی می افزاید: «شما محل ولادت پیامبر اکرم(ص) را ویران کرده و به محل خرید و فروش حیوانات تبدیل کردید و یک انسان خَیّر آنجا را خرید و به کتابخانه مبدّل کرد و الان هم به نام مکتبه مکه المکرمه است. شما وهّابیان در این سالهاى اخیر تصمیم گرفتید نیّات شوم خود را از طریق تهدید و انتقام پیاده كنید، تمام تلاش خود را جهت نابودى محل ولادت رسول گرامى(ص) به كار بستید، حتّى از شخصیّت‏ها و علمای بزرگ سعودى مجوّز ویران كردن آن مكان مقدس را گرفتید... بدانید كه به هنگام مشاهدۀ رسول گرامى(ص)در كنار حوض جز بى‏حیایى نصیب شما نخواهد شد...»- دکتر سید محمد حسینی قزوینی.
*وهابیون خانۀ امیرالمؤمنین و حضرت زهرا علیهماالسلام را به بهانۀ توسعۀ مسجدالنّبی تخریب کردند. آنها همچنین مسجد غدیر را به کلی تخریب کرده اند، اما در عوض مکانهایی چون «سقیفۀ بنی ساعده» که محل غصب خلافت است را آباد نموده اند. سقیفه امروز تنها نقطۀ سرسبز مدینه می باشد.
- آتش زدن كتابخانه‏ها پس از ورود به مکه از جمله كتابخانۀ بزرگ «المكتبه العربیّه» كه بیش از شصت هزار عنوان كتاب گرانقدر و كم نظیر و بیش از چهل هزار نسخۀ خطّى منحصر به فرد داشت كه در میان آنها برخى از آثار خطّى على(ع)و برخى از صحابۀ پیامبر گرامى (ص) و قرآن مجید به خطّ عبداللّه بن مسعود وجود داشت.
- تصرّف مدینۀ منوره پس از یك‏سال و نیم محاصره: لشگریان سعود تمام اشیای گرانبهای حرم پیامبر(ص) را غارت نموده و تنها از بیم عموم مسلمین از تعرّض به قبر مقدّس پیغمبر(ص) خوددارى كردند. آنها چهار صندوق مملوّ از جواهرات مرصّع به الماس و یاقوت گرانبها را به غارت بردند. از جمله چهار شمعدان زمرّدین كه به جاى شمع در آنها یك قطعه الماس شب‏نما و درخشنده بود و حدود یكصد قبضه شمشیر با غلافهایی از طلاى خالص و مرصّع به الماس و یاقوت با دسته‏هایى از زمرّد و یَشْم كه به هیچ‏وجه نمى‏شد آن‏ها را قیمت گذارى كرد.دریادار سرتیپ ایّوب صبرى سرپرست مدرسۀ عالى نیروى دریایى در دولت عثمانى مى‏نویسد: «سعود بن عبد العزیز پس از تصرّف مدینۀ منوّره، همۀ اهالى مدینه را در مسجد النّبى گرد آورد و درهاى مسجد را بست و این‏گونه سخن آغاز نمود: هان اى مردم مدینه، براساس آیۀ «الْیَوْم أَكْمَلْتُ لَكُمْ دینَكُمْ» دین و آئین شما امروز به كمال رسید، به نعمت اسلام مشرّف شدید. حضرت احدیّت از شما راضى و خشنود گردید! دیگر ، ادیان باطل نیاكان خود را رها كنید و هرگز از آنها به نیكى یاد نكنید. از درود و رحمت فرستادن بر آنها به شدّت پرهیز نمایید زیرا همه آنان به آئین شرك درگذشته‏اند!».
- تخريب قبور ائمۀ بقيع(ع): در سال 1344، وهّابيون پس از اشغال مكه به مدينه روى آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، آن را اشغال نمودند. آنها قبور مطهّر امام حسن مجتبی(ع)، امام زین العابدین(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع)و ديگر قبور همچون قبر ابراهيم فرزند پيامبر(ص)و زنان آن حضرت، قبر اُمّ البنين مادر حضرت ابوالفضل، قبۀ عبداللّه پدر پيامبر(ص)، اسماعيل پسر امام جعفر صادق(ع) و قبۀ همۀ صحابه و تابعين را بدون استثناء تخریب كردند. این در حالیست که آثار یهود چون قلعۀ خیبر و... حفظ گردیده اند. تبدیل ابلیسکهای جمرات به دیوار و تخریب دو کوه صفا و مروه از آخرین اقدامات وهابیون در راستای تخریب آثار اسلامی است. در طرح بازسازی مکه، تخریب بسیاری از آثار اسلامی در دستور کار قرار دارد به طوری که شهر جدید هیچ شباهتی به زادگاه پیامبر اسلام(ص) نخواهد داشت. در این شهر به اصطلاح مدرن، امکان خرید شیرقهوۀ استارباکس و همبرگر مک دونالد و... در هر گوشه و کناری برای زائران فراهم خواهد بود! وهابیون بنا دارند تا سال 2012 که پروژۀ ابراج البیت(برجهای تجاری مکه در مجاورت مسجدالحرام که خانۀ کعبه را در محاصره گرفته است) به پایان می رسد، تمامی نشانه ها و نمادها و آثار اسلامی را از این شهر محو نمایند.
* تفکر وهابیت را در یک جمله، حذف اهل بیت(س) از فرهنگ اسلامی است یعنی همان کاری که دودمان بنی‌امیه انجام دادند. مفتیان وهّابی که به بهانۀ شرک فتوا به هدم بقاع متبرکه می دهند و ساخت مسجد بر قبور متبرکه را مجاز نمی دانند، چه تفسیری بر نصّ صریح آیۀ 21 سورۀ کهف دارند که در مورد محل دفن اصحاب کهف می فرماید:«...و آنان که بر حالشان آگاه تر بودند گفتند: بر آنان مسجدی بنا می کنیم»و نیز چگونه است که رسول خدا(ص) بر اساس وصیت خویش در محل مسجد دفن شدند.
-وهابیان تنها بلاد شیعه‌نشین را مورد تاخت و تاز قرار نمی‌دادند؛ بلکه کلیۀ مناطق سنّی ‌نشین حجاز، عراق و شام تحت حملات وهابیان قرار داشت. جميل صدقى زهاوى، از علماى اهل سنّت عراق دربارۀ حملۀ وهّابيان به طائف مى‏نويسد: «از زشت ترين اعمال وهّابيان در سال 1217، قتل عام مردم طائف است كه بر صغير و كبير رحم نكردند. كودك شيرخوار را در آغوش مادر سر بريدند. جمعی را که مشغول فراگرفتن قرآن بودند کشتند. چون در خانه‌ها کسی باقی نماند به دکان‎ها و مساجد رفتند و هر کس بود، حتی گروهی که در حال رکوع و سجود بودند را کشتند. کتابها را که در میان آنها تعدادی مصحف شریف(قرآن) و نسخه‌هایی از صحیح بخاری و مسلم و دیگر کتب حدیث و فقه بود در کوچه و بازار افکندند و آنها را پایمال کردند»وهابیون پانزده هزار تن را در طائف و حویه، بیش از 27 هزار تن را در قصیم، چهل هزار نفر را در تربه، و بیش از ده هزار نفر از قبیلۀ ثمر و اهل حائل را به قتل رساندند.
- كشتار عمومى علماى اهل سنّت: دریادار سرتیپ ایّوب صبرى مى‏نویسد: «عبدالعزیز بن سعود در نخستین سخنرانى خود در حضور شیوخ قبایل گفت: ما باید همۀ شهرها و آبادیها را به تصرّف خود درآوریم و احكام و عقاید خود را به آنان بیاموزیم... براى تحقّق این هدف ناگزیر هستیم كه عالمان اهل سنّت را كه مدّعى پیروى از سنّت سنیّۀ نبویّه و شریعت شریفۀ محمدیّه هستند از روى زمین برداریم».وهابیون در سال 1218به مکۀ مکرّمه حمله کردند و هزاران عالم سنی را بدون کوچکترین گناهی قتل عام کردند. دریادار صبری مى‏نویسد: «سعودبن عبدالعزیز در سال 1218 به هنگام تسلّط بر مكۀ مكرّمه، بسیارى از دانشمندان اهل سنّت را بى‏دلیل به شهادت رساند و بسیارى از اعیان و اشراف را بدون هیچ اتّهامى به دار آویخت و هر كس را كه در اعتقادات مذهبى ثبات قدم نشان مى‏داد به انواع شكنجه‏ها تهدید كرد».
«دومین پیروزی دولت وهابی-سعودی بر جزیره العرب بیش از چهارصد هزار کشته و مجروح بر جای گذاشت. حاکمانی که به وسیلۀ ابن سعود منصوب شده بودند چهل هزار نفر را گردن زدند و دست و پای سیصد و پنجاه هزار نفر را بریدند»-وهابیگری؛ دکتر حامد الگار، ترجمۀ احمد نمایی، مؤسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی(با تلخیص).
-قتل عام حجاج مصرى در مِنا(1344ق.) به علت حرام دانستن برخي از اعمال آنان.
- قتل عام حجاج ایرانی(1365ش.).
-حمله به اردن(1343 و 1346ق.) و كشتار مردم بى دفاع آن کشور.
- تشکیل سپاه صحابه در پاکستان(1979م.) و قتل هزاران شیعه تا به امروز توسط این گروه.
- در شهريور 1375 گروه وهابيِ طالبان کابل را تصرف کردند و به کشتار شيعيان پرداختند. در 17 مرداد 1377 زنان و مردان و کودکان را از پشت بام ها به رگبار بستند و اهالي شهر مزار شريف را قتل عام کردند؛ سپس با هجوم به بيمارستان ها، بيماران شيعه را روي تخت ها به شهادت رساندند. در سنگچارک و باميان و يروان و کاپيسا، شکم بانوان حاملۀ شيعه را پاره مي کردند و جنين آنان را بيرون کشيده و سر مي بريدند.
- در 25 رجب 1426 مصادف با شهادت امام موسي کاظم(ع)، وهابيون با پخش غذاهاي مسموم در اطراف حرم آن حضرت و نيز انجام انفجارهاي متعدد در کاظمين بين صفوف عزاداران، 1500 تن از شيعيان را به شهادت رساندند.
*وهابیون تروریستهای خویش را با این الفاظ می فریبند که: هرکس تا پیش از ظهر علیه شیعیان دست به عملیات انتحاری بزند، ناهار در بهشت میهمان ابوبکر است! و یا: قتل پنج شیعه، ضمانت ورود هر وهابی به بهشت است!
- انفجارهای خوزستان(2005 م.): در جريان دستگيرى عوامل تجزیه طلبِ بمب گذارى‏هاى پياپى سال 2005 در اهواز مشخص گردید كه از مجموع 46 دستگير شده، 44 تن داراى عقايد وهّابي هستند.
-حمایت از گروهک وهابی تروریستی جنداله در سیستان و بلوچستان ایران.
- انفجار حرم عسکريين(علیهماالسّلام) در سامرّا. يک هفته پس از این انفجار، علماي وهابي از جمله شيخ عبدالرحمن براک، شيخ ممدوح العربي، دکتر ناصرالعمر، ابن جبرين فتواي تخریب ديگر ضريح ها در عراق به ويژه ضريح حضرت سيدالشهداء(ع) را صادر کردند.
-کشتار شیعیان یمن: در اواخر تابستان2009، شیعیان منطقۀ صعده در شمال یمن مورد تهاجم شدید ارتش این کشور و ارتش عربستان سعودی قرار گرفتند که منجر به آوارگی یکصدو پنجاه هزار تن از ایشان شد. ارتش عربستان می گوید که در این تهاجم از 200 موشک با قدرت تخریب قوی استفاده کرده است. تصاویر بسیار دلخراشی از قتل عام کودکان و زنان این منطقه منتشر شد و سازمان ملل نیز در مورد بروز یک فاجعۀ انسانی در این منطقه هشدار داد.
در پی عدم موفقیت ارتشهای وهابی در شکست شیعیان، صهیونیزم بین المللی در اوایل دسامبر 2010 تروریستهای انتحاری القاعده را به این منطقه گسیل نموده است.
زيني دحلان، مفتی اعظم مکه مي‌نويسد: «فتنۀ وهابيت، فاجعه‌اي بود كه ملّت اسلامي گرفتار آن گرديد. خون بسياري از مسلمانان را ريختند و اموال آنان را غارت كردند، و هم اكنون خسارت جبران ناپذير و شرّ پراكندۀ آنان همه جا را فرا گرفته است»- فتنه الوهابيه؛ زینی دحلان،

منبع :
asraar.ir