افکن بي–2
[FONT=Times New Roman]
بمب افکن فوق پيشرفتهء B-2 موسوم به Spirit يا «روح»، جهت پاسخگويي به نياز نيروي هوايي ايالات متحده در نبردهاي قرن آينده، طراحي و ساخته شده است. آنچه که براي برنامهريزان پنتاگون مسجل شده است، تجهيز روزافزون کشورهاي متخاصم ايالات متحده، به انواع موشکهاي دوربرد و دقيق زمين به هواست که ميتواند مانع مهمي براي عملياتهاي آتي نظامي آمريکاييها قلمداد شود. از اين رو، نسل جديد هواپيماهاي رزمي، ميبايست حداکثر پنهانکاري از رادار را حفظ نمايند. بمبافکن B-2 و در کنار آن هواپيماهايي مانند F/A-22 Raptor و F-117 Nighthawk با چنين ديدگاهي پا به عرصهء وجود نهادند.
B-2 Spirit که به وسيله کمپاني معظم «نورثروپ – گرومن» ساخته شد، يک بمب افکن پنهانکار (استيلت)، و چندکاره (Multirole) محسوب ميشود که قادر است انواع بمبهاي معمول و اتمي را پرتاب کند. اين بمبافکن، مرحلهء مهمي از برنامهء توليد بمبافکنهاي پيشرفته در ايالات متحده به حساب ميآيد. B-2، گرانقيمتترين هواپيمايي است که تاکنون در تاريخ جهان ساخته شده است؛ قيمتي که براي هر فروند آن تخمين زده مي شود، رقمي بين 1.157 تا 2.2 ميليارد دلار را بالغ ميشود. اين رقم، با توجه به دورهء ساخت هواپيما، از زياد به کم تغيير کرده است. تکنولوژي پنهانکاري، روشي است جهت نفوذ به سيستمهاي دفاعي که تا پيش از آن، توسط هواپيماهاي رزمي، غيرقابل نفوذ محسوب ميشد. توليد اوليهاي به تعداد 135 فروند، در نهايت در اواخر دههء 1980، به تعداد 75 فروند کاهش داده شد؛ اما بالاخره توسط پرزيدنت بوش (پدر)، تعداد نهايي جهت خريد، به 21 فروند رسيد و اين موضوع در جريان سخنراني سالانهء وي به تاريخ ژانويهء 1991 به اطلاع عموم رسانده شد. اين 21 فروند، به تدريج از تاريخ دسامبر 1993، به تدريج، به پايگاه هوايي «وايت من» (Whiteman) در ميسوري (Missouri) تحويل شدند. در سه سال اول ورود به خدمت، B-2 ها به حدود 90% توان عملياتي خود دست يافتند. در جريان يک ارزيابي به عمل آمده توسط نيروي هوايي ايالات متحده که نتايج آن نيز منتشر شد، دقت بمباران دو فروند B-2 مسلح شده، برابر 75 فروند هواپيماي معمول از نوع ديگر است!
خصوصيات
مهمترين ويژگي B-2، بينيازي از سوختگيري هوايي بر فراز اقيانوس آرام است. جهت برآوردن نياز نيروي هوايي به حملات اتمي عليه اتحاد شوروي، نياز به بمبافكني بود كه بتواند بدون سوختگيري هوايي، خود را از طريق اقيانوس آرام به مرزهاي شوروي برساند و حملات اتمي خود را انجام دهد. مطابق دكترين دفاعي ايالات متحده، چين و كرهء شمالي هم از دشمنان بالقوهء آمريكا محسوب ميشوند. با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، چين و كرهء شمالي در زمرهء دشمنان درجهء اول ايالات متحده قرار ميگيرند كه بازهم براي رسيد به فضاي اين كشورها، نياز به همان مسير عبوري اقيانوس آرام است.
قابليت سوختگيري هوايي، هنگامي مورد استفاده قرار ميگيرد که به روغنکاري موتورها (به دليل روغن موجود در بنزين) و همچنين افزايش مداومت پروازي، نياز باشد. با وجود در اختيار بودن بمب افکنهاي B-52 و B-1B، نيروي هوايي ايالات متحده، درخواست توليد B-2 را به عنوان بمبافکني سرنشيندار با قابليت ماندهگاري ذاتي بالا، ارائه نمود. اين بمبافکن، بايد داراي قابليت کمتر ديده شدن (توسط رادار) بوده و يا به عبارتي پنهانکار (استيلت) باشد و به اهدافي که محافظت فراواني از آنها انجام مي شود، (بدون دغدغه) حمله کند. اين خصيصهاي است که بسيار در قرن 21 ام، مفيد واقع خواهد شد.
طرح انقلابي ادغام دو خصيصهء «کمتر مشاهده شدن با حفظ بازدهي بالاي آئروديناميک» و «توان بالاي بارگذاري مهمات»، امتيازات بسيار مهمي است که باعث تمايز B-2 از بمبافکنهاي پيشين ميشود. برد عبوري B-2 برابر 11000 کيلومتر بدون سوختگيري هوايي ميباشد. همچنين، قابليت کمتر مشاهده شدن توسط رادار، آزادي عمل بسيار بالايي در ارتفاعات بالا به اين بمب افکن ميبخشد، به همين دليل، برد هواپيما افزايش يافته و ميدان عمل بسيار باز و راحتي جهت سنسورهاي هدفياب هواپيما فراهم ميشود.
با استفاده از «سيستم هدفياب جهاني» (GATS) كه تركيبي است از سيستم مكانياب جهاني (GPS) و بمبهاي هوشمند هدايت شونده به وسيلهء ماهواره مانند JDAM، بمبافكن B-2 ميتواند از رادار بسيار پرقدرت APQ-181 جهت تصحيح خطاهاي سيستم هدفياب جهاني، بهره ببرد و دقت بسيار بيشتري به هنگام استفاده از بمبهاي هوشمند هدايت ماهوارهاي نسبت به بمبهاي معمول هدايت ليزري كسب كند. بدين طريق، بمبافكن B-2 قادر است 16 هدف زميني را همزمان مورد اصابت قرار دهد.
GATS مخفف GPS Aided Targeting System
JDAM مخفف Joint Direct Attack Monition
قابليت پنهانكاري B-2 تركيبي است از كاهش موارد زير:
* تشعشعات مادون قرمز
* صداي موتورها
* تشعشعات الكترومغناطيس
* لكهء ايجاد شده بر صفحهء رادار
كه همگي موارد فوق، باعث دشوار شدن رهگيري و شناسايي اين هواپيما ميشود. بسياري از مشخصات رادارهايي از نوع كمتر قابل شناسايي، محرمانه باقي مانده است؛ با اين حال استفاده از مواد كامپوزيتي (تركيبي)، پوشش مخصوص روي بدنه و طرح موسوم به «بال پرنده»، مواردي هستند كه در افزايش قابليت پنهانكاري اين بمبافكن، تاثيرگذار ميباشند.
بمبافكن B-2 دو خدمه دارد؛ يك نفر خلبان در سمت چپ و فرمانده ماموريت كه در سمت راست قرار ميگيرند، این دو نفر، تواني برابر چهار خدمهء بمبافكن B-1B يا پنج نفر خدمهء B-52 دارند:
[External Link Removed for Guests]
تاريخچهء عملياتي
تاريخ حيات بمبافكن B-2 از پروژهاي به نام Black Project كه برنامهاي جهت ساخت «بمبافكن نفوذ كننده در ارتفاع بالا» يا HAPB بود، آغاز ميگردد. اين برنامه، سپس به ساخت «بمبافكن با تكنولوژي پيشرفته» يا ATB، تغيير جهت داد و داراي كد پروژهاي به نام Senior Cejay گرديد كه در نهايت منجر به توليد B-2 Spirit شد. در طول دههء 1980، رقمي بالغ بر 23 ميليارد دلار، صرف تحقيق و توليد B-2 گرديد. همچنين با تغيير جهت هدف پروژه كه در سال 1985 از ساخت بمبافكن ارتفاع بالا به يك بمبافكن ارتفاع پائين تغيير يافته بود، هزينهها به شدت افزايش يافتند، زيرا به يك طراحي مجدد عظيم نياز بود. به دليل پنهانكاري شديدي كه در طول مدت طراحي و ساخت B-2 اعمال ميشد و پروژهء ساخت آن، يكي از محرمانهترين برنامههاي نيروي هوايي ايالات متحده به شمار ميرفت، هيچ فرصتي جهت انتقاد از حجم سنگين هزينههاي اين پروژه در نزد افكار عمومي ايجاد نشد.
HAPB مخفف High Altitude Penetrating Bomber
ATB مخفف Advanced Technology Bomber
اولين هواپيماي B-2 به تاريخ 22 نوامبر 1988 از آشيانهء خود در تاسيسات شمارهء 42 پايگاه هوايي Palmdale در كاليفرنيا (مكاني كه در آنجا ساخته شد) بيرون آورده شد و به نمايش عموم درآمد. اولين پرواز B-2 به تاريخ 17 جولاي 1989 انجام پذيرفت.
مراكز ذيل كه همگي در كاليفرنيا واقع هستند، عهدهدار انجام تستهاي پروازي، مهندسي، طراحي و توليد اين هواپيما بودند:
* Combined Test Force
* Air Force Flight Test Center
* Edwards Air Force Base
روح میسوری
اولين هواپيماي B-2 كه به نام «روح ميسوري» يا Spirit of Missouri نام گذاري شده بود، به تاريخ 17 دسامبر 1993 تحويل نيروي هوايي شد. دپوي تعمير و نگهداري اين هواپيما، بر عهدهء يك پيمانكار طرف قرارداد نیروی هوایی ايالات متحده است كه اين هواپيماها را در مركز لجستيك نيروي هوايي واقع در پايگاه هوايي Tinker در شهر اوكلاهاما پشتيباني و سرويس مينمايد.
پیمانکاران تولید B-2
پیمانکار اولیهء B-2 جهت طراحی کل سیستم ها و یکپارچه سازی بین آنها، بخش یکپارچهسازی سیستمهای کمپانی معظم نوروثوروپ – گرومن است. شرکتهای فرعی ذیل نیز در تولید B-2 شرکت داشته اند:
* Boeing Integrated Defense Systems
* Hughes Aircraft
* General Electric Aircraft Engines
پیمانکار دیگر، شرکت سازندهء ادوات آموزشی جهت خدمهء این بمب افکن است. این ادوات آموزشی، شامل «سیستم آموزش تسلیحات» و «سیستم آموزش ماموریت» می باشد که ساخت آن توسط شرکت Link Simulation & Training انجام شده است. این شرکت، شاخه ای از کمپانی L-3 Communications محسوب می شود که L-3 نیز در گذشته جزئی از بخش آموزشی کمپانی هیوز موسوم به HTI یا Hughes Training Inc محسوب می شده است.
شرکت Link که در گذشته با نام دیگر CAE یا Link Flight Simulation Corp شناخته می شد، همچنین عهده دار توسعه، تعمیر و نگهداری و آشناکردن خدمه با این سیستمهای آموزشی نیز شد.
مقاطعهكاران توليد B-2 توسط لابيهاي پرنفوذ، نمايندگان كنگرهء ايالات متحده را مجاب كردند تا مخارج عظيم توليد اين بمبافكن را مورد حمايت قاطع قرار دهند.
پايگاههاي B-2
تا اوائل سال 2003، پايگاه نيروي هوايي ايالات متحده به نام وايتمن واقع در ميسوري، مركز اصلي عملياتي بمبافكنهاي B-2 محسوب ميشد. سپس تاسيسات ويژهء تعمير و نگهداري B-2 ها در پايگاه نظامي مشترك بريتانيا و ايالات متحده به نام ديگوگارسيا واقع در اقيانوس هند ساخته شد. به دنبال آن و در سال 2005، اين تاسيسات در جزيرهء گوآم نيز استقرار يافتند. تجهيزات ويژهء اين تاسيسات، در پايگاه نيروي هوايي بريتانيا به نام Fairford در Gloucestershire انگلستان ساخته شدند.
B-2 بر فراز پایگاه هوایی وایت من
[External Link Removed for Guests]
* جزيرهء ديگوگارسيا يا Diego Garcia متعلق به بريتانيا ميباشد و در اقيانوس هند – حدود 1600 كيلومتري جنوب هندوستان - واقع است.
[External Link Removed for Guests]
* جزيرهء گوآم يا Guam، متعلق به ايالات متحدهء آمريكا ميباشد و در غرب اقيانوس آرام قرار دارد.
* گلوسترشر يا Gloucestershire شهري در جنوب غربي انگلستان است.
پايان كار B-2 ؟
سوالي كه باقي ميماند دربارهء افزايش هزينههاي برنامهء توليد بي-2 ميباشد. برخي كارشناسان بر اين اعتقاد هستند كه دليل صرف هزينههاي سنگين ممكن است درنظر گرفتن توليد بمبافكنهاي ديگري در لواي پروژهء black projects باشد. البته هزينههاي صرف شده ميتواند بر اساس تعداد هواپيماي توليد شده و تحقيقات فراوان انجام شده جهت توليد بي-2 توجيهپذير شود.
در طول دوران جنگ سرد، بمبافكنهاي سنگين تنها به جهت پرتاب بمبهاي هستهاي طراحي و ساخته شدند و با افزايش مخارج نظامي، حمايت از توليد آنها كاهش يافت. به تاريخ مي 1995، بر طبق مطالعاتي كه انجامش توسط كنگره درخواست شد، «موسسهء تحليل دفاعي» به اين نتيجه رسيد كه پس از فروپاشي اتحاد شوروي، نيازي به توليد B-2 هاي بيشتر نميباشد.
سابقهء شركت در جنگ واقعي
از نظر بسياري از كارشناسان، ريسك استفاده از بي-2 در پيكار حقيقي به دليل گراني بيش از حد، تمسخرآميز است و توجیه منطقی ندارد. اما اين در حالي است كه بي-2 تاكنون در سه عمليات جداگانهء رزمي شركت داشته است.
اولين مورد استفاده از بي-2 در جريان جنگ كوزوو به سال 1999 بود. در جريان اين نبرد، هواپيماهاي بي-2 بسيار موفق عمل كردند و براي اولين مرتبه در جهان، بمبهاي هدايت ماهوارهاي JDAM را به جهانيان معرفي كردند. به دنبال موفقيت عمليات كوزوو، اين بمبافكنها در عمليات آزادسازي افغانستان از دست طالبان و همچنين عمليات آزادسازي عراق شركت جستند.
[External Link Removed for Guests]
بي-2 اولين هواپيمايي جنگي بود كه تاخت و تاز خود را بر فراز افغانستان آغاز كرد. بي-2 ها پس از فرو ريختن هزاران تن بمب بر روي مقرهاي اصلي رژيم طالبان، خود را به پايگاه هوايي واقع در جزيرهء ديگوگارسيا ميرساندند و پس از فرود، سوختگيري و تعويض خدمه، پرواز بعدي خود را بلافاصله آغاز ميكردند. اين عمل، با فشردگي بيشتر، در جريان جنگ عراق نيز از پايگاه ديگوگارسيا به اجرا درآمد. هرچند ماموريت گروهي ديگر از بي-2 ها برفراز عراق، از محل پايگاه هوايي وايتمن واقع در ميسوري انجام پذيرفت.
ماموريتها بر فراز عراق، همگي به بيش از 30 ساعت پرواز مداوم نياز داشتند كه گاه در برخي ماموريتها، اين زمان به فراتر از 50 ساعت پرواز مداوم ميرسيد. در اين گونه پروازهاي طولاني مدت، خدمهء بي-2 ها به منظور غلبه بر خواب، مجبور به استفاده از قرصهاي محرک و ضدخواب موسوم به Modafinil يا Amphetamine ميشدند تا قابليتهايشان در جريان پروازهاي طولاني، حفظ شود.
مرکز آزمایش و ارزیابی عملیاتی پنتاگون در گزارش سالانهء خود به سال 2003 گزارش داد که تعمیر و نگهداری بمب افکن های اسکادران YF03 به شکل مطلوبی انجام نمی شود؛ دلیل این امر، به وجود مواد به کار گرفته شده جاذب امواج رادار یا ادواتی است که باعث حفظ وضعیت «کمتر دیده شدن» در این هواپیما می شود. در این گزارش همچنین ذکر شده است که سیستم های آویونیک دفاعی این بمبافکن، در برابر بروز تهدیدات جدید، برای اعلام اخطار مناسب، دچار نقصان میباشند. با وجود این مشکلات، بی-2 ها با حداکثر میزان آمادگی، در عملیات آزادسازی عراق به سال 2003 شرکت جستند و در جریان این جنگ، 583 عدد بمب هدایت ماهوارهای از نوع JDAM به سوی اهداف از پیش تعیین شده پرتاب کردند.
رادار کنترل آتش
شرکت نورثروپ – گرومن، یک رادار جدید برای این بمب افکن طراحی کرده است که دارای خاصیت پوشش جذب تشعشعات می باشد تا ویژگی رادارگریزی بی-2، هنگام به کارگیری موثر سیستم رادار، کاهش نیابد. این مواد جدید که در اصطلاح Alternate High-Frequency Material یا AHFM نامیده می شوند، به وسیلهء چهار روبات پاشیده می شوند.
به وسیلهء رادار AN/APQ-181 ساخت Raytheon، که یک رادار ضربتی از نوع مخفی می باشد و در J-band کار می کند، خلبان بی-2 قادر است تا هواپیما را در پوشش عوارض طبیعی زمین نظیر کوهها و تپه ها به پرواز درآورد. این امر با پرواز بی-2 در ارتفاع 200 فوتی در پایگاه هوایی ادوارد مورد آزمایش و اثبات قرار گرفته است.
به تاریخ نوامبر 2007، کمپانی سازنده رادار، Raytheon، قراردادی را جهت توسعهء رادار جدید از نوع AESA که در باند Ku کار می کند، بدست آورد. این رادار جدید جهت جلوگیری از تداخل کار رادار بی-2 با سیستم های ماهواره ای تجاری، قرار است پس از سال 2007 ساخته و تا پایان سال 2010 در بی-2 ها نصب شود.
جهت آشنایی با رادار مخصوص بی-2 که APQ-181 نام دارد به بخش الکترونیک هوایی سایت مراجعه فرمائید:
خواندن مطلبی در مورد رادار APQ-181
سیستم های اقدام الکترونیکی متقابل یا ECM
* گیرندهء اخطار راداری (RWR) ساخت لاکهید مارتین
* سیستم کمکی و مدیریت دفاعی Defensive Management System یا DMS ساخت نورثروپ – گرومن و لاکهید مارتین به نام AN/APR-50
سیستم های ناوبری و ارتباطات
مجموعهء سیستم ناوبری بی-2، شامل موارد زیر است:
* سیستم ناوبری تاکتیکی هوایی ساخت راک ول کالینز به نام Rockwell Collins TCN-250
* «ابزار ویژهء فرود» یا ILS به نام VIR-130A Instrument Landing System
سیستم ارتباط رادیویی بی-2 ساخت شرکت راک ول کالینز (Rockwell Collins) است. سیستم Milstar که یک مجموعهء بسیار پیشرفتهء استراتژیکی و تاکتیکی رلهء امواج ماهواره ای می باشد، در بی-2 های سری Block 30 نصب شده است.
کابین
کابین برای جای دادن دو خدمه ساخته شده است. در کابین بی-2، از یک نمایشگر رنگی 9 کاناله موسوم به electronic flight instrumentation system یا EFIS استفاده شده است. بر روی این نمایشگر، اطلاعات پرواز، موتورها، داده های کسب شده به وسیلهء حسگرها و وضعیت مهمات هواپیما به نمایش گذاشته می شود. خلبان به وسیلهء تنها یک کلید سه حالته، می تواند هواپیما را در حالت برخاستن (Takeoff mode)، حالت جنگی (go-to war mode) و حالت فرود (Landing mode) قرار دهد.
[External Link Removed for Guests]
تسليحات
تمامی مهماتی که در بی-2 نصب می شوند، درون محفظه های داخل بدنه و در 2 محل جداگانه در مرکز هواپیما جای می گیرند. بی-2 قادر است تا 40000 پاوند مهمات شامل تسلیحات معمول و هسته ای، بمب های هدایت شوندهء بسیار دقیق از نوع JDAM، بمب های سقوط آزاد و تعدادی جنگ افزار ویژهء ماموریتهای دریایی با خود حمل کند.
هر جایگاه درونی مخصوص نصب مهمات، مشتمل بر یک «محل پرتاب چرخشی» (Rotary Launcher Assembly) و دو «محل قفسه ای شکل» (Bomb Rack Assembly) حمل بمب می باشد.
* تا 40000 پاوند (18000 كيلوگرم) بمب 500 پوندي از نوع Mk82 به تعداد حداكثر 80 عدد نصب شده در محل BRA
* تا 27000 پاوند (12000 كيلوگرم) بمب 750 پوندي از نوع CBU به تعداد حداكثر 36 عدد نصب شده در محل BRA
* تا 16 بمب، هر كدام حداكثر به وزن 2000 پوند از نوع بمبهاي Mk84 و JDAM-84 و JDAM-102 در محل RLA
* تا 16 عدد بمب هستهاي سقوط آزاد از نوع B61 يا B83 در محل RLA
* بمب هسته ای بسیار پرقدرت «استحکام شکن» یا «نفوذگر به داخل زمین» به نام B61-11 جهت استحکامات حفاظت شدهء نصب شده در زیر زمین.
* موشک کروز استراتژیک بسیار پیشرفتهء AGM-129؛ با برد 1500 مایل (2400 کیلومتر).
* 16 بمب هدایت ماهواره ای JDAM
(محل قفسه ای حمل مهمات (Bomb Rack Assembly) در بی-2، اخیرن توسط کمپانی نورثورپ – گرومن مورد بهینه سازی قرار گرفته است و در این محل، اکنون می توان 80 عدد بمب JDAM نصب کرد.)
خواندن مطلبی در مورد بمب های JDAM
به كارگيري سيستمهاي جديد الكترونيكي در Block 30 B-2A، استفاده از تسلیحاتی نظير JSOW و بمب های هدایت لیزری GBU-28 را فراهم كرده است:
* بمب هدایت شوندهء موسوم به JSOW یا AGM-154 Joint Standoff Weapon
* موشک هوا به سطح JASSM یا Joint Air-to-Surface Stand-off Missiles
* بمب هدایت شوندهء WCMD یا Wind Compensated Munitions Dispenser
تصویری از یک بمب JSOW
یک «سیستم رابط تسلیحاتی» جدید موسوم به GWIS یا Generic Weapons Interface System در هنگام ارتقاء بی-2 ها به استاندارد Block 30 در آنها تعبیه شده است. به کمک این مجموعهء دیجیتال جدید، بی-2 قادر می شود تا مخلوطی از تسلیحات گوناگون مبتنی بر تکنولوژی Stand-Off (همانند JSOW) و direct attack munitions (همانند JDAM) را هم زمان و در یک سورتی پرواز، حمل نماید. بدین جهت، بی-2 می تواند هم زمان به 4 نوع از اهداف مختلف در یک ماموریت حمله کند.
[External Link Removed for Guests]
موتور
4 موتور توربوفن F118-GE-100 ساخت جنرال الکتریک، در داخل بدنهء بالها، جاسازی شده اند. در قسمت اگزوز این موتورها، سیستم خنک کننده ای تعبیه شده است تا میزان حرارت و بالطبع میزان لکهء حرارتی ایجاد شده توسط بی-2، کاهش یابد. این موتورها، بی-2 را با وزن ناخالص معادل 336500 پاوند قادر می سازند تا به راحتی از باند برخاسته و به حداکثر سرعت زیرصوت دست یابد.
غلاف مخصوص سوختگیری هوایی، در مرکز هواپیما و پشت کابین تعبیه شده است:
[External Link Removed for Guests]
بي-2 در نمایشگاه هوايي
به علت قيمت سرسامآور بي-2، نمايش آن در انظار عموم در آيندهء نزديك محتمل به نظر نميرسد. به سال 2004 و در جريان انجام آزمايشات درجا (Static)، بي-2 در محل موزهء نيروي هوايي ايالات متحده در نزديكي ديتون در ايالت اهايو به نمايش عموم درآمد. اين آزمايشات به منظور سنجش سازهء بدنه و همچنين تست فشار تخريبي وارد بر يك نقطه انجام شدند. تيم ترميم كنندهء اين موزه، به مدت بيش از يكسال، جهت نصب دوبارهء قسمتهاي آسيب ديدهء بدنه صرف كردند. اين وصلههاي بدنه، به طور واضحي تنها قسمتهاي ظاهري بي-2 را شامل ميشدند، زيرا انجام آزمايشات درجا بر روي بدنه، به قسمتهاي داخليتر، نتوانسته خسارتي وارد آورد. اگر اين آزمايشات بر روي يك بي-2 واقعي و عملياتي انجام ميشدند، اين نمايشگاه، ميتوانست به عنوان نمايش دهندهء گرانترين مصنوع دست بشر شناخته شود.
يگانهاي به خدمت گيرندهء بي-2
* گردان 509 ام، مستقر در پايگاه هوايي وايتمن (Whiteman) شامل اسكادرانهاي بمبافكن 13 ام، 393 ام و اسكادران آموزشي 394 ام
* گردان 53 ام، مستقر در پايگاه هوايي اگلين (Eglin) شامل اسكادران 72 ام آموزش و ارزيابي متعلق به پايگاه وايتمن
* گردان 57 ام، مستقر در پايگاه هوايي نليس (Nellis) شامل اسكادرانهاي مسلح شدهء 325 ام و 715 ام (غيرفعال)
[External Link Removed for Guests]
موضوعات متفرقه
* هر بي-2 كه با وزن متعارف 71668 كيلوگرم به پرواز درميآيد، 30 دلار بر هر گرم، يا معادل دو برابر قيمت طلا، بر ماليات دهندگان آمريكايي هزينه ايجاد كرده است.
* همهء بي-2 ها با نامهاي ايالات گوناگون آمريكا اسم گذاري شدهاند. اين نام گذاري به صورت عبارت «روح + نام ايالت» معرفي شده است. اين موضوع دو استثناء دارد: هواپيماي شمارهء يك (AV-1) كه به نام «روح آمريكا» يا Spirit of America و هواپيماي شمارهء 19 (AV-19) كه به نام روح كيتيهاوك يا Spirit of Kitty Hawk اسم گذاري شدهاند.
* بي-2، همانند بمبافكن F-117، بر پايهء قابليت كمتر ديده شدن يا ايجاد لكهء بسيار كوچك بر روي صفحهء رادار، ساخته شده است.
* به دلائلي كه هنوز محرمانه نشدهاند، لبههاي حملهء بالها در بي-2، به وسيلهء يك جريان الكتريكي بسيار پرقدرت كه منشا آن با جريان خروجي اگزوزهاي بي-2 متفاوت است، شارژ ميشوند.
* تقويت موتورهاي كم كشش بي-2 توسط كارشناسان Jane's Defence مورد پيشنهاد قرار گرفته است.
* امروزه ثابت شده است كه گازهاي يونيزه شده (پلاسما) كه توسط آنتن رادار بي-2 ساطع ميشوند، تاثيري به مراتب بيش از اندازهء شكل ظاهري يك جسم جامد در افزايش سطح مقطع راداري، ايفا ميكنند. ممكن است دليل القاي ولتاژ قوي به لبههاي حمله در بي-2، كاهش اين تشعشعات باشد. دليل ديگر ميتواند كاهش ميزان اصطكاك (پسا) باشد؛ زيرا هنگامي كه قسمتهاي متحرك لبهء حمله (نظير اسلتها) در جهت خاصي خم ميشوند، هواي يونيزه شدهاي كه به درون فضاي خالي ايجاد شده نفوذ ميكند يا ايجاد ميشود، به وسيلهء ولتاژ قوي القاء شده، اثرش كم شده يا از بين ميرود. به بیانی ديگر، صحت اين امر – يعني القاي ولتاژ بسيار قوي به لبهء حمله جهت كاهش ميزان پسا در سرعتهاي مافوق صوت – پیشتر و به سال 1968، در جريان آزمايشاتي كه در داخل تونل باد انجام گرفته، توسط مهندسين عاليرتبهء کارخانهء نورثروپ، به اثبات رسيده بود. این آزمایشات القای ولتاژ قوی به لبه های حمله، همچنین به منظور کاهش صدای ایجاد شده ناشی از برخورد جریان باد به بالها انجام شده بودند. (چگونگی و حقیقت این امر بر میزان کاهش صدای برخورد باد به بالهای بی-2، هنوز مشخص نشده است.)
* بمب افکن بی-2، رسمن به عنوان یک هواپیمای زیرصوت شناخته می شود؛ به همين جهت نميتواند خود را به سرعت به يگانهاي عملكننده برساند. اين نقيصه، حقيقتي است كه در اغلب اوقات، ناديده گرفته ميشود.
* تيم فوتبال «كانزاس سيتي بريگاد»، از طرح هواپيماي بي-2 به عنوان آرم باشگاه استفاده ميكند.
* به تاريخ 2 سپتامبر 1996، در يك بحث جنجالي، صنايع هوافضاي بريتانيا (BAe) يك فيلم ويدئويي به نمايش درآورد. در آن فيلم نشان داده ميشد كه بمبافكن رادارگريز B-2 كه در ارتفاع كم در حال پرواز بود، توسط سيستم دفاع هوايي بسيار قديمي رپير (Rapier SAM system) در محل پايگاه هوايي فارنبرو (Farnborough) مورد رهگيري و شناسايي قرار گرفته است. اين سيستم قديمي رپير، به تازگي مورد بهينهسازي رادار و سيستمهاي شناسايي قرار گرفته است و بر طبق ادعا و مستندات مقامات Bae، ميتواند چنين هواپيماهايي را به راحتي مورد شناسايي و رهگيري قرار دهد.
سیستم دفاع هوایی رپیر
[External Link Removed for Guests]
مشخصات عمومي B-2A سري Block 30
خدمه: 2 نفر
طول: 20.9 متر = 60 فوت
فاصلهء دو سر بالها: 52.12 متر = 172 فوت
ارتفاع: 5.1 متر = 17 فوت
مساحت بالها: 460 متر مربع = 5000 فوت مربع
وزن خالي: 71700 كيلوگرم = 158000 پاوند
وزن بارگذاري شده: 152600 كيلوگرم = 336500 پاوند
حداكثر وزن مجاز براي برخاستن: 171000 كيلوگرم = 376000 پاوند
پيشرانه: 4 موتور توربوفن ساخت جنرال الكتريك به نام F118-GE-100 با كشش هركدام 17300 پاوندفيت = 77 كيلونيوتن
قابليتها
حداكثر سرعت: 764 كيلومتر بر ساعت = 475 مايل بر ساعت = 410 نات بر ساعت
برد: 12000 كيلومتر = 6500 مايل = 5600 ناتيكال مايل
سقف پرواز خدمتي: 15000 متر = 50000 فوت
وزن بارگذاري بال: 329 كيلوگرم بر مترمربع = 67.3 پاوند بر فوت مربع
نسبت كشش به وزن: 0.205
بمبافكنهاي
[External Link Removed for Guests]
شناسنامهء كلي
نوع هواپيما: بمبافكن استيلت (مخفي از رادار)
سازنده: نورثروپ – گرومن
اولين پرواز: 17 / 07 / 1989
ورود به خدمت: آوريل 1997
وضعيت: عملياتي
كاربر: نيروي هوايي ايالات متحده آمريكا
تعداد ساخته شده: 21 فروند
قيمت: 1.157 تا 2.2 ميليارد دلار (در سال 1998)
منابع جهت اطلاعات بیشتر:
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
آشنايي با بمب افکن B-2
مدیران انجمن: SAMAN, شوراي نظارت, مديران هوافضا
-
- پست: 174
- تاریخ عضویت: سهشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۸۹, ۶:۵۱ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 1656 بار
- سپاسهای دریافتی: 576 بار
بمب افکن B-2
به نام خدا
بمب افکن B-2
داستان گرانترین هواپیمای تاریخ
در مورد B-2 مطالب فراوانی در کشورمان نقل شده که در آنها اطلاعات بسیاری از این هواپیما مشخصات فنی و سایر جزییات آن به چاپ رسیده است. به طوریکه در وحله اول به نظر می رسد انتشار مقاله تازه ای در این باره جز تکرار مطالب منتشره نخواهد بود. با اینحال تعدادی از خوانندگان هواپیما بر آن شدیم که مقاله ای را به این هواپیما اختصاص دهیم . با این هدف که نا گفته های تازه ای را درباره آن به خوانندگان ارائه کنیم.
زمینه تاریخی:
برنامه بمب افکن B-2 با عنوان "بمب افکن تکنولوژی پیشرفته" (ATB)اندکی پس از موفقیت برنامه (HAVE BLUE) در زمینه ساخت هواپیمایی با (RCS) بسیار کم آغاز شد. در پی موفقیت این برنامه که به ساخت اولین هواپیمای عملیاتی استیلت جهان (F-117) توسط شرکت لاکهید انجام گردید گام منطقی بعدی طراحی و ساخت یک بمب افکن استراتژیک استیلت بود.
در همین زمان در سال 1978(1356) شرکت نورث روپ- یکی از دو پیمان کار در پروژه هاروی (HRAVEY) سلف هو بلو قراردادی را با "آژانس طرح های پیشرفته تحقیقاتی" (DARPA) و نیرو هوایی آمریکا برای طراحی و ساخت یک هواپیمای اثباتگر تکنولوژی بسیار پیشرفته استیلت با عنوان "تاسیت بلو" (TACIT BLUE) به معنای" آبی ساکت" به امضا رسانید . بدون وارد شدن در جزییات برنامه تاسیت بلو که برای زمان طولانی تری از مجموعه پروژه های" هو بلو" و F-117 بصورت طبقه بندی شده باقی ماند
لازم به ذکر است که این هواپیما از دو جهت در جهان اول بود:
اولین هواپیمای استیلت با استفاده گسترده از سطوح منحنی – بجای سطوح شکسته در F-117 و نیز اولین هواپیمای کاملا استیلت مجهز به رادار. هر دوی این تکنولوژی ها در B-2 به کار گرفته شدند.
آغاز برنامه:
برنامه( B-2 SPIRIT) به معنای" روح " تحت برنامه بکلی سری اول با عنوان پروژه "سینیور سی جی"(SENIOR C.J) و سپس بمب افکن تکنو لوژی پیشرفته در سال 1979 (1358) آغاز شد. در این زمان دومین جنگ سرد جهانی تازه آغاز شده بود و در رقابتهای انتخاباتی ریاست جمهوری در طی سالهای 1979 و 1980 (1359) رونالد ریگان نامزد حزب جمهوریخواه از تضعیف قدرت نظامی آمریکا سخن می گفت و وعده بازسازی آنرا می داد . در همین رابطه به منظور مقابله با این هجوم تبلیغاتی گسترده در22 اوت 1980 )31 مرداد 1359) دولت کارتر رسما اعلام کرد که وزارت دفاع آمریکا سرگرم کار بر روی هواپیمای رادار گریز و از جمله بمب افکن تکنولوژی پیشرفته است.
پس از برگزاری رقابتی سری میان شرکتهای مهم هواپیماسازی این کشور در نهایت قراردادی با شرکت لاکهید و نورث روپ برای طراحی بمب افکن تکنولوژی پیشرفته به امضا رسید.
ادعای لاکهید:
به ادعای (BEN RICH) مدیر شعبه (S***K WORKS) لاکهید که کتاب خاطرات وی در اکتبر 1994
(مهر 1373) منتشر شد این شرکت لاکهید بود که در پی موفقیت آزمایشات اولیه هواپیمای اثباتگر تکنولوژی هو بلو اندیشه بمب افکن برد بلند استیلت را برای نفوذ در شبکه پدافندی بسیار پیچیده اتحاد جماهیر شوروی در اوایل 1978(اواخر 1356) به نیرو هوایی آمریکا ارایه کرد. در ان موقع بمب افکن مافوق صوت(B-1 A) که به عنوان جانشین B-52 طراحی شده بود دچار اشکالات فراوان بود و نیرو هوایی امریکا جایگزینی آنرا با نمونه ارتقا یافته ای از هواپیمای(F-111 H) را مورد توجه قرار داده بود.
لاکهید مجددا به سراغ برنامه کامپیوتری" اکو"(ECHO) خود رفت و با استفاده از آن هواپیمایی با اندازه مشابه هواپیمای تهاجمی/ بمب افکن تاکتیکی (F-111 H) جنرال داینامیکز ولی با سطح مقطع راداری هو بلو و سطوح شکسته را طراحی و به نیرو هوایی پیشنهاد کرد . این هواپیمای پیشنهادی بردی در حدود 3600 ناتیکال مایل (6667 کیلومتر) داشت.
این پروژه پیشنهادی توسط ژنرال "ریچارد الیس" فرمانده وقت "فرماندهی استراتژیک هوایی" (SAC ) تصویب شد و به خاطر نام همسر ژنرال الیس نام رمز (SENIOR PEG) بر آن نهاده شد. نیرو هوایی نیز یک قرارداد مطالعاتی 2 ساله برای ادامه برنامه با لاکهید امضا کرد. با توجه به موفقیت برنامه هو بلو و انتظار دستیابی به عملکردی حتی بهتر از ان در نمونه تهاجمی تولیدی با نام F-117 و بی اطلاع از برنامه تاسیت بلو شرکت نورث روپ-لاکهید انتظار داشت که در این برنامه پیروز شود.
باز هم به ادعای ریچ در این مرحله بود که نورث روپ با پیشنهاد یک هواپیمای بسیار بزرگتر که سرانجام تبدیل به B-2 شد وارد صحنه رقابت گردید به طرح نورث روپ نام رمز (SENIOR ICE) داده شد. به گفته وی پنتاگون نگران بود که لاکهید تکنولوژی استیلت را به انحصار خود در بیاورد که این موضوع نشانه عدم اطلاع وی از برنامه تاسیت بلو بود. سپس در سا ل 1980(1359) این دو شرکت رقیب اقدام به تشکیل تیم هایی با شرکتهای دیگر هواپیمی سازی آمریکا کردند. لاکهید اقدام به مشارکت با شرکت (ROCKWELL) سازنده بمب افکن مافوق صوت(XB-70) و(B-1) کرد و نورث روپ نیز تیمی با همکاری بویینگ تشکیل داد.
کمی پس از آن در اولین روزهای شروع به کار دولت ریگان و با پیشرفت کار برنامه از پنتاگون به "فرماندهی سیستم های نیروی هوایی"(AFSC) در پایگاه هوایی (WRIGHT-PATTERSON) در ایالت اوهایو منتقل شد. پس از آن بود که به گفته ریچ به دو دسته تقسیم شدند : آنهایی که خواهان بمب افکنی بزرگ بودند و کسانی که طرح کوچک لاکهید را ترجیح می دادند. در این زمان ژنرال (AL SLAY) فرمانده وقت فرماندهی سیتم های نیرو هوایی خواستار یک بمب افکن بزرگ با قابلیت حمل مهمات زیاد و برد 6000 ناتیکال مایل (11112 کیلو متر) بود. به گفته ریچ "ما دوباره به میزهای رسم(و برنامه اکو) هجوم بردیم تا به تقاضای او پاسخ دهیم. با اینکه دو تیم به طور کاملا مجزا از یکدیگر به روی چیزی که بمب افکن تکنولوژی پیشرفته نامیده می شود کار می کردند (هر دو برنامه تحت عنوان "برنامه بکلی سری سیستم توسعه و خرید" قرار داشتند) حاصل کار انها به ادعای ریچ با طرحهایی که به طور شگفت انگیزی به یکدیگر شباهت داشتند به پایان رسید. در هر حال هواپیمای اندکی کوچکتر لاکهید نیازمند دمی به شکل "V" برای ثبات پروازی بود.
باز هم به ادعای ریچ " با اینکه هر دو طرح بسیار شبیه به یکدیگر بودند تفاوت بزرگ میان انها آن بود که نورث روپ از مشاوره یک ژنرال 3 ستاره از پنتاگون بهره می برد که خواستار افزایش برد هواپیما تا حد امکان بود. در حالی که مشاور لاکهید یک ژنرال 3 ستاره از فرماندهی استراتژیک هوایی بود که توصیه می کرد که ضمن پاسخگویی به نیازها ی تبیین شده هواپیما تا حد امکان کوچک و در نتیجه ارزان باشد. به گفته مدیر سابق اسکانک ورکس از نقطه رادار گریزی هواپیمای پیشنهادی بر طرح نورث روپ برتری داشت و بسیار ارزانتر از ان بود.
در هر حال در 20 اکتبر 1981 (28 مهر 1360) نیرو هوایی اعلام کرد که شرکت نورث روپ به عنوان برنده رقابت انتخاب شده است. نیرو هوایی به لاکهید اعلام کرد که هواپیمای طرح نورث روپ به دلیل داشتن برد و وزن مهمات بیشتر انتخاب شده است . زیرا برای دستیابی به هدف نیاز به پشتیبانی هواپیمای سوخترسان کمتری دارد . در همین رابطه با اینکه لاکهید به وزیر نیرو هوایی شکایت کرد بر صحت انتخاب نیرو هوایی تاکید گردید.
طرح نورث روپ :
همانطور که اشاره شد برنامه B-2 از طریق نیازهای اکید نیرو هوایی آمریکا به یک هواپیمای بمب افکن برد بلند قادر به حمل محموله زیاد و رویت پذیری به پیش رانده شد.
آنطور که معلوم است اولین طرحهای نورث روپ برای بمب افکن تکنولوژی پیشرفته در سال 1979 )1358) ترسیم شد. "هال مارکاریان" اولین ترسیمات از طرح بال پرنده را تحت هدایت کارشناسان استیلت این شرکت به نام های (IRV WAALAND) و (JOHN CASHEN) انجام داد.
علیرغم شباهت B-2 به بمب افکن بال پرنده B-49 این شرکت در دهه 40 میلادی (20 شمسی) به گفته نورث روپ B-49 تاپیر اندکی بر تصمیم انتخاب طرح بال پرنده برای B-2 داشت بجز اینکه ثابت کرد که طرح بال پرنده امکان پذیر است.
در ضمن رهیافت تماما بال به دلیل توان بالقوه ان برای طرحی کاملا ساده و به اصطلاح "تمیز" برای به حداقل رساندن سطح مقطع راداری ان-شامل رهایی سکان عمودی- و نیز به دلیل کارایی سازه ای "توزیع عرضی بار" و نسبت "برا" به "پسا" ی زیاد برای پرواز بسیار کارامد است.
طرح اولیه ATB انطور که توسط مارکاریان عرضه شد دارای یک بدنه مرکزی به شکل لوزی به طول کافی برای جای دادن خدمه – موتورها و سلاح ها – با زاویه باریک شوندگی (عقب رفتگی) متناسب برای پرواز با سرعت بالای مادون صوت بود. بالهایی نیز به طرفین لوزی به منظور افزلیش ثبات طولی- افزایش نسبت برا به پسا و تامین پهنای کافی برای کنترل هواپیما در محورهای طولی(غلت)- عرضی(زاویه حمله)- و عمودی (گردش) اضافه شدند.
زاویه عقب رفتگی لبه حمله بال-بدنه به منظور ثبات پروازی و مسائل ائرودینامیکی انتخاب شد. در حالی که شکل کلی ان برای داشتن ثبات ایستای خنثی (انطباق مرکز ثقل و مرکز برا) انتخاب گردید. در این طرح از فلاپهای 2 تکه بازشونده از هم که در نوک بالها نصب شده اند برای کنترل غلت –تغییر زاویه حمله –گردش- حفظ ثبات سمتی ونیز به عنوان "ترمز هوایی" استفاده می شود.
طرح بال پرنده منجر به کارایی بالای ائرودینامیکی (تابعی از نسبت برا به پسا پهنای بال و سطح بال) در بمب افکن تکنولوژی پیشرفته گردید که بیشتر از B-52 و کمتر از هواپیمای بلند پرواز U-2 است. این کارایی ایرودینامیکی در حین پروازهای ازمایشی B-2 اشکار شد. در طی این پروازها خلبانان ازمایشی نورث روپ سرعت اوج گیری صدها فوت بر دقیقه را در حین پرواز با حداقل نیروی موتور بر فراز کوهستانهای سییرا نوادا در کالیفرنیا- به دلیل جریانات هوای گرم بالا رونده – تجربه کردند.
تغییر نیازهای عملیاتی:
علیرغم پیشرفت خوب در برنامه ای که به B-2 منجر شد طرح اولیه این هواپیما دستخوش تغییرات عمده در مرحله طراحی گردید. مهمترین دلیل این امر تغییر در نیازمندیهای عملیاتی نیرو هوایی امریکا بود. در این مرحله نیرو هوایی خواستار افزودن توانایی پرواز در ارتفاع پایین برای این بمب افکن بلند پرواز ضمن حفظ ویژگی های تعیین شده اولیه در مورد وزن مهمات- طول باند پروازی مورد نیاز- ظرفیت سوخت و برد هواپیما- شد. در پاسخ به این نیاز جدید شرکت نورث روپ طرح های تازه ای را با زاویه عقب رفتگی بیشتر و "نسبت منظری"(ASPECT RATIO) کمتر را مورد مطالعه قرار داد. طرح هایی با نسبت منظری کمتر دارای کارایی بیشتری برای پرواز در ارتفاع کم بوده و توانایی بهتری در مقابله با جریانات هوای متلاطم در ارتفاعات پایین را داشتند. ولی این طرح ها در ضمن حداکثر برد را کاهش می دادند و نیازمند استفاده از "پس سوز" موتور برای برخاستن از باندهای مورد استفاده بویینگ 727 – یکی از نیازهای تعیین شده برای این برنامه – بود.
کاهش نسبت منظری در ضمن از لحاظ رادار گریزی مناسب نبود. زیرا به سکان عمودی برای حفظ ثبات سمتی نیاز داشت. سرانجام پس از انجام بررسی ها و ازمایشات فراوان نورث روپ به این نتیجه گیری رسید که طرح اولیه بهترین رهیافت برای پاسخگویی به نیازهای فرماندهی استراتژیک هوایی برای یک بمب افکن برد بلند بوده است. با اینحال نورث روپ هنوز نگران کیفیت پروازی بال بزرگ پرنده در ارتفاع کم در شرایط جوی متلاطم بود . در نتیجه محفظه ویژه ای برای حفاظت از خدمه پروازی از تکان های حین پرواز در ارتفاع کم طراحی کرد.
بمب افکن B-2
داستان گرانترین هواپیمای تاریخ
در مورد B-2 مطالب فراوانی در کشورمان نقل شده که در آنها اطلاعات بسیاری از این هواپیما مشخصات فنی و سایر جزییات آن به چاپ رسیده است. به طوریکه در وحله اول به نظر می رسد انتشار مقاله تازه ای در این باره جز تکرار مطالب منتشره نخواهد بود. با اینحال تعدادی از خوانندگان هواپیما بر آن شدیم که مقاله ای را به این هواپیما اختصاص دهیم . با این هدف که نا گفته های تازه ای را درباره آن به خوانندگان ارائه کنیم.
زمینه تاریخی:
برنامه بمب افکن B-2 با عنوان "بمب افکن تکنولوژی پیشرفته" (ATB)اندکی پس از موفقیت برنامه (HAVE BLUE) در زمینه ساخت هواپیمایی با (RCS) بسیار کم آغاز شد. در پی موفقیت این برنامه که به ساخت اولین هواپیمای عملیاتی استیلت جهان (F-117) توسط شرکت لاکهید انجام گردید گام منطقی بعدی طراحی و ساخت یک بمب افکن استراتژیک استیلت بود.
در همین زمان در سال 1978(1356) شرکت نورث روپ- یکی از دو پیمان کار در پروژه هاروی (HRAVEY) سلف هو بلو قراردادی را با "آژانس طرح های پیشرفته تحقیقاتی" (DARPA) و نیرو هوایی آمریکا برای طراحی و ساخت یک هواپیمای اثباتگر تکنولوژی بسیار پیشرفته استیلت با عنوان "تاسیت بلو" (TACIT BLUE) به معنای" آبی ساکت" به امضا رسانید . بدون وارد شدن در جزییات برنامه تاسیت بلو که برای زمان طولانی تری از مجموعه پروژه های" هو بلو" و F-117 بصورت طبقه بندی شده باقی ماند
لازم به ذکر است که این هواپیما از دو جهت در جهان اول بود:
اولین هواپیمای استیلت با استفاده گسترده از سطوح منحنی – بجای سطوح شکسته در F-117 و نیز اولین هواپیمای کاملا استیلت مجهز به رادار. هر دوی این تکنولوژی ها در B-2 به کار گرفته شدند.
آغاز برنامه:
برنامه( B-2 SPIRIT) به معنای" روح " تحت برنامه بکلی سری اول با عنوان پروژه "سینیور سی جی"(SENIOR C.J) و سپس بمب افکن تکنو لوژی پیشرفته در سال 1979 (1358) آغاز شد. در این زمان دومین جنگ سرد جهانی تازه آغاز شده بود و در رقابتهای انتخاباتی ریاست جمهوری در طی سالهای 1979 و 1980 (1359) رونالد ریگان نامزد حزب جمهوریخواه از تضعیف قدرت نظامی آمریکا سخن می گفت و وعده بازسازی آنرا می داد . در همین رابطه به منظور مقابله با این هجوم تبلیغاتی گسترده در22 اوت 1980 )31 مرداد 1359) دولت کارتر رسما اعلام کرد که وزارت دفاع آمریکا سرگرم کار بر روی هواپیمای رادار گریز و از جمله بمب افکن تکنولوژی پیشرفته است.
پس از برگزاری رقابتی سری میان شرکتهای مهم هواپیماسازی این کشور در نهایت قراردادی با شرکت لاکهید و نورث روپ برای طراحی بمب افکن تکنولوژی پیشرفته به امضا رسید.
ادعای لاکهید:
به ادعای (BEN RICH) مدیر شعبه (S***K WORKS) لاکهید که کتاب خاطرات وی در اکتبر 1994
(مهر 1373) منتشر شد این شرکت لاکهید بود که در پی موفقیت آزمایشات اولیه هواپیمای اثباتگر تکنولوژی هو بلو اندیشه بمب افکن برد بلند استیلت را برای نفوذ در شبکه پدافندی بسیار پیچیده اتحاد جماهیر شوروی در اوایل 1978(اواخر 1356) به نیرو هوایی آمریکا ارایه کرد. در ان موقع بمب افکن مافوق صوت(B-1 A) که به عنوان جانشین B-52 طراحی شده بود دچار اشکالات فراوان بود و نیرو هوایی امریکا جایگزینی آنرا با نمونه ارتقا یافته ای از هواپیمای(F-111 H) را مورد توجه قرار داده بود.
لاکهید مجددا به سراغ برنامه کامپیوتری" اکو"(ECHO) خود رفت و با استفاده از آن هواپیمایی با اندازه مشابه هواپیمای تهاجمی/ بمب افکن تاکتیکی (F-111 H) جنرال داینامیکز ولی با سطح مقطع راداری هو بلو و سطوح شکسته را طراحی و به نیرو هوایی پیشنهاد کرد . این هواپیمای پیشنهادی بردی در حدود 3600 ناتیکال مایل (6667 کیلومتر) داشت.
این پروژه پیشنهادی توسط ژنرال "ریچارد الیس" فرمانده وقت "فرماندهی استراتژیک هوایی" (SAC ) تصویب شد و به خاطر نام همسر ژنرال الیس نام رمز (SENIOR PEG) بر آن نهاده شد. نیرو هوایی نیز یک قرارداد مطالعاتی 2 ساله برای ادامه برنامه با لاکهید امضا کرد. با توجه به موفقیت برنامه هو بلو و انتظار دستیابی به عملکردی حتی بهتر از ان در نمونه تهاجمی تولیدی با نام F-117 و بی اطلاع از برنامه تاسیت بلو شرکت نورث روپ-لاکهید انتظار داشت که در این برنامه پیروز شود.
باز هم به ادعای ریچ در این مرحله بود که نورث روپ با پیشنهاد یک هواپیمای بسیار بزرگتر که سرانجام تبدیل به B-2 شد وارد صحنه رقابت گردید به طرح نورث روپ نام رمز (SENIOR ICE) داده شد. به گفته وی پنتاگون نگران بود که لاکهید تکنولوژی استیلت را به انحصار خود در بیاورد که این موضوع نشانه عدم اطلاع وی از برنامه تاسیت بلو بود. سپس در سا ل 1980(1359) این دو شرکت رقیب اقدام به تشکیل تیم هایی با شرکتهای دیگر هواپیمی سازی آمریکا کردند. لاکهید اقدام به مشارکت با شرکت (ROCKWELL) سازنده بمب افکن مافوق صوت(XB-70) و(B-1) کرد و نورث روپ نیز تیمی با همکاری بویینگ تشکیل داد.
کمی پس از آن در اولین روزهای شروع به کار دولت ریگان و با پیشرفت کار برنامه از پنتاگون به "فرماندهی سیستم های نیروی هوایی"(AFSC) در پایگاه هوایی (WRIGHT-PATTERSON) در ایالت اوهایو منتقل شد. پس از آن بود که به گفته ریچ به دو دسته تقسیم شدند : آنهایی که خواهان بمب افکنی بزرگ بودند و کسانی که طرح کوچک لاکهید را ترجیح می دادند. در این زمان ژنرال (AL SLAY) فرمانده وقت فرماندهی سیتم های نیرو هوایی خواستار یک بمب افکن بزرگ با قابلیت حمل مهمات زیاد و برد 6000 ناتیکال مایل (11112 کیلو متر) بود. به گفته ریچ "ما دوباره به میزهای رسم(و برنامه اکو) هجوم بردیم تا به تقاضای او پاسخ دهیم. با اینکه دو تیم به طور کاملا مجزا از یکدیگر به روی چیزی که بمب افکن تکنولوژی پیشرفته نامیده می شود کار می کردند (هر دو برنامه تحت عنوان "برنامه بکلی سری سیستم توسعه و خرید" قرار داشتند) حاصل کار انها به ادعای ریچ با طرحهایی که به طور شگفت انگیزی به یکدیگر شباهت داشتند به پایان رسید. در هر حال هواپیمای اندکی کوچکتر لاکهید نیازمند دمی به شکل "V" برای ثبات پروازی بود.
باز هم به ادعای ریچ " با اینکه هر دو طرح بسیار شبیه به یکدیگر بودند تفاوت بزرگ میان انها آن بود که نورث روپ از مشاوره یک ژنرال 3 ستاره از پنتاگون بهره می برد که خواستار افزایش برد هواپیما تا حد امکان بود. در حالی که مشاور لاکهید یک ژنرال 3 ستاره از فرماندهی استراتژیک هوایی بود که توصیه می کرد که ضمن پاسخگویی به نیازها ی تبیین شده هواپیما تا حد امکان کوچک و در نتیجه ارزان باشد. به گفته مدیر سابق اسکانک ورکس از نقطه رادار گریزی هواپیمای پیشنهادی بر طرح نورث روپ برتری داشت و بسیار ارزانتر از ان بود.
در هر حال در 20 اکتبر 1981 (28 مهر 1360) نیرو هوایی اعلام کرد که شرکت نورث روپ به عنوان برنده رقابت انتخاب شده است. نیرو هوایی به لاکهید اعلام کرد که هواپیمای طرح نورث روپ به دلیل داشتن برد و وزن مهمات بیشتر انتخاب شده است . زیرا برای دستیابی به هدف نیاز به پشتیبانی هواپیمای سوخترسان کمتری دارد . در همین رابطه با اینکه لاکهید به وزیر نیرو هوایی شکایت کرد بر صحت انتخاب نیرو هوایی تاکید گردید.
طرح نورث روپ :
همانطور که اشاره شد برنامه B-2 از طریق نیازهای اکید نیرو هوایی آمریکا به یک هواپیمای بمب افکن برد بلند قادر به حمل محموله زیاد و رویت پذیری به پیش رانده شد.
آنطور که معلوم است اولین طرحهای نورث روپ برای بمب افکن تکنولوژی پیشرفته در سال 1979 )1358) ترسیم شد. "هال مارکاریان" اولین ترسیمات از طرح بال پرنده را تحت هدایت کارشناسان استیلت این شرکت به نام های (IRV WAALAND) و (JOHN CASHEN) انجام داد.
علیرغم شباهت B-2 به بمب افکن بال پرنده B-49 این شرکت در دهه 40 میلادی (20 شمسی) به گفته نورث روپ B-49 تاپیر اندکی بر تصمیم انتخاب طرح بال پرنده برای B-2 داشت بجز اینکه ثابت کرد که طرح بال پرنده امکان پذیر است.
در ضمن رهیافت تماما بال به دلیل توان بالقوه ان برای طرحی کاملا ساده و به اصطلاح "تمیز" برای به حداقل رساندن سطح مقطع راداری ان-شامل رهایی سکان عمودی- و نیز به دلیل کارایی سازه ای "توزیع عرضی بار" و نسبت "برا" به "پسا" ی زیاد برای پرواز بسیار کارامد است.
طرح اولیه ATB انطور که توسط مارکاریان عرضه شد دارای یک بدنه مرکزی به شکل لوزی به طول کافی برای جای دادن خدمه – موتورها و سلاح ها – با زاویه باریک شوندگی (عقب رفتگی) متناسب برای پرواز با سرعت بالای مادون صوت بود. بالهایی نیز به طرفین لوزی به منظور افزلیش ثبات طولی- افزایش نسبت برا به پسا و تامین پهنای کافی برای کنترل هواپیما در محورهای طولی(غلت)- عرضی(زاویه حمله)- و عمودی (گردش) اضافه شدند.
زاویه عقب رفتگی لبه حمله بال-بدنه به منظور ثبات پروازی و مسائل ائرودینامیکی انتخاب شد. در حالی که شکل کلی ان برای داشتن ثبات ایستای خنثی (انطباق مرکز ثقل و مرکز برا) انتخاب گردید. در این طرح از فلاپهای 2 تکه بازشونده از هم که در نوک بالها نصب شده اند برای کنترل غلت –تغییر زاویه حمله –گردش- حفظ ثبات سمتی ونیز به عنوان "ترمز هوایی" استفاده می شود.
طرح بال پرنده منجر به کارایی بالای ائرودینامیکی (تابعی از نسبت برا به پسا پهنای بال و سطح بال) در بمب افکن تکنولوژی پیشرفته گردید که بیشتر از B-52 و کمتر از هواپیمای بلند پرواز U-2 است. این کارایی ایرودینامیکی در حین پروازهای ازمایشی B-2 اشکار شد. در طی این پروازها خلبانان ازمایشی نورث روپ سرعت اوج گیری صدها فوت بر دقیقه را در حین پرواز با حداقل نیروی موتور بر فراز کوهستانهای سییرا نوادا در کالیفرنیا- به دلیل جریانات هوای گرم بالا رونده – تجربه کردند.
تغییر نیازهای عملیاتی:
علیرغم پیشرفت خوب در برنامه ای که به B-2 منجر شد طرح اولیه این هواپیما دستخوش تغییرات عمده در مرحله طراحی گردید. مهمترین دلیل این امر تغییر در نیازمندیهای عملیاتی نیرو هوایی امریکا بود. در این مرحله نیرو هوایی خواستار افزودن توانایی پرواز در ارتفاع پایین برای این بمب افکن بلند پرواز ضمن حفظ ویژگی های تعیین شده اولیه در مورد وزن مهمات- طول باند پروازی مورد نیاز- ظرفیت سوخت و برد هواپیما- شد. در پاسخ به این نیاز جدید شرکت نورث روپ طرح های تازه ای را با زاویه عقب رفتگی بیشتر و "نسبت منظری"(ASPECT RATIO) کمتر را مورد مطالعه قرار داد. طرح هایی با نسبت منظری کمتر دارای کارایی بیشتری برای پرواز در ارتفاع کم بوده و توانایی بهتری در مقابله با جریانات هوای متلاطم در ارتفاعات پایین را داشتند. ولی این طرح ها در ضمن حداکثر برد را کاهش می دادند و نیازمند استفاده از "پس سوز" موتور برای برخاستن از باندهای مورد استفاده بویینگ 727 – یکی از نیازهای تعیین شده برای این برنامه – بود.
کاهش نسبت منظری در ضمن از لحاظ رادار گریزی مناسب نبود. زیرا به سکان عمودی برای حفظ ثبات سمتی نیاز داشت. سرانجام پس از انجام بررسی ها و ازمایشات فراوان نورث روپ به این نتیجه گیری رسید که طرح اولیه بهترین رهیافت برای پاسخگویی به نیازهای فرماندهی استراتژیک هوایی برای یک بمب افکن برد بلند بوده است. با اینحال نورث روپ هنوز نگران کیفیت پروازی بال بزرگ پرنده در ارتفاع کم در شرایط جوی متلاطم بود . در نتیجه محفظه ویژه ای برای حفاظت از خدمه پروازی از تکان های حین پرواز در ارتفاع کم طراحی کرد.
زندگی چه زیباست
-
- پست: 174
- تاریخ عضویت: سهشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۸۹, ۶:۵۱ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 1656 بار
- سپاسهای دریافتی: 576 بار
Re: بمب افکن B-2
به گفته "اریک هانسن" خلبان ازمایشی B-2 در سخنرانی در "انجمن خلبانان ازمایشی تجربی" در ماه می 1991(اردیبهشت 1370) در انگلستان ملاحظات نهایی طرح شکل کنونی B-2 را تعیین کردند. اولین تحلیل جامع طرح اشکار کرد که کنش متقابل میان مرکز فشار سطوح کنترل با بارهای خمشی بال تحت شرایط متلاطم جوی بیش از میزانی است که در ابتدا پیش بینی شده بود. با تقویت سازه حالت ارتجاعی بال کاهش یافت. با تغییر شکل در سازه و انتقال مرکز فشار سطوح کنترل به سمت داخل و نزدیکتر به محور طولی هواپیما امکان سرکوب بسیار بهتر بارهای ناشی از تلاطم جوی فراهم شد و در ضمن اشکار گردید که به محفظه ویژه خدمه پروازی نیازی نیست . با اینکه نورث روپ این تغییرات سازه ای را پیش از انجام اولین بازبینی اولیه طرح انجام داد ولی این تغییرات به همراه هزینه های طراحی مجدد ابزار تولید در حدود
یک میلیارد دلار به هزینه برنامه افزود.
دید نظر در سازه:
تغییر شکل بدنه که پس از یک مطالعه جامع انجام شد شامل انتفال کابین خلبان به جلو و جابه جایی های ورودی های هوای موتورها به سمت عقب بود. طرح اولیه دارای 2 دیوار حامل در جلو و عقب بود که دیواره جلویی 70 درصد بارهای بال کامپوزیتی هواپیما را تحمل می کرد. سازه دیواره جلویی در ضمن شامل برشهایی برای عبور مجرای هوای موتور نیز بود . با دور شدن کابین خلبان و ورودیهای هوای موتور طراحان فاصله 41 سانت متری برای "جعبه" –بجای دیواره- حامل بار بدون نیاز به ایجاد برش برای عبور مجرای هوای موتور ایجاد کردند. این جعبه توسط شرکت (LTV) ساخته شد. بخش خارجی بال تمام کامپوزیتی دارای 22 متر طول است که در (AUTOCLAVE) 28 متری بویینگ ساخته شده است.
در مجموع برای B-2 بیش از 80000 ساعت ازمایش اجزای هواپیما –شامل 24000 ساعت در تونل باد-44000 ساعت ازمایش تجهیزات الکترونیکی -6000 ساعت ازمایشات سیستم های کنترل هواپیما و بیش از 100000 ساعت نمونه گیری سطح مقطع راداری از ماکت هواپیما و قطعات ان برای بررسی صحت طرح انجام گرفت. در ابتدا قرار بود که برای تایید صلاحیت پروازی این هواپیما در مجموع 4000 ساعت پرواز ازمایشی با استفاده از 6 فروند هواپیما استفاده شود ولی در عمل به بیشتر از این میزان بالغ گردید.
(B-2 )اولین هواپیما در جهان است که بطور کامل توسط کامپیوتر طراحی و با ماشین الات خودکار کامپیوتری مبتنی بر داده های 3 بعدی کامپیوتر ساخته شد. حداکثر مجموع میزان خطا در ابزارهای تولیدی در سراسر عرض 52.43 این هواپیما معادل یک چهارم اینچ (6.3 میلی متر) بود. ماشین های برش ماورا صوت(ULTRASONIC) و تجهیزات بازرسی لیزری قطعات از دیگر نواوری های فرایند ساخت B-2
به شمار می روند . در مجموع در فرایند طراحی و ساخت B-2 بیش از 900000 ماده جدید و فرایند تولید ابداع شد و بیش از 4000 پیمانکار فرعی و در حدود 13000 نفر در سراسر امریکا مشارکت داشتند.
در این میان شرکت نورث روپ به عنوان پیمانکار اصلی مسوولیت ساخت بخش مقدم و میانی بدنه اجزای الومینیومی و تیتانیومی و کامپوزیتی –کابین خدمه و مونتاژ نهایی را به عهده داشت. بویینگ نیز به عنوان مهم ترین پیمان کار فرعی مسوول ساخت بخش عقبی بدنه و بالهای خارجی بود. سایر پیمان کاران فرعی عمده نیز عبارت بودند از: LTV - جنرال الکتریک و هیوز.
خروج از تاریکی:
با اینکه وجود B-2( برخلاف F-117) رسما اعلام شده بود ولی در عین حال این هواپیما در رده بکلی سری قرار داشت. با اینحال نیرو هوایی امریکا در اوریل 1988 (فروردین1367) یک نقاشی از B-2 را منتشر کرد. هواپیمایی که بیش از ان در حاله ای از اسرار پوشیده شده بود. در پی ان اولین فروند با شماره سریال
1066-82 در 22 نوامبر 1988 (اول اذر 1367) از خط تولید خارج شد. نورث روپ که سعی در مخفی نگاه داشتن جزییات طرح این هواپیما را داشت تلاش کرد که این مراسم را بدقت اداره کند 500 مهمان به دقت انتخاب شده در این مراسم فقط قادر به دیدن این هواپیما از روبه رو از سطح زمین بودند. ولی یک خبرنگار عکاس ماجراجو کشف کرد که ممنوعیت پروازی بر فراز این منطقه وجود ندارد لذا موفق به تهیه عکس های دقیق از این بال پرنده از بالا در طی یک پرواز کوتاه با یک هواپیمای سسنا گردید.
ازمایشات پروازی:
اولین پرواز B-2 در 17 ژوییه 1990 (26 تیر 1369) انجام شد. زمانی که هواپیمای شماره 1 برای انجام ازمایشات پروازی از محل کارخانه به پایکاه هوایی ادواردز واقع در کالیفرنیا پرواز کرد. قرار بود که اولین پرواز در 15 ژوییه (24 تیر) انجام شود ولی به دلیل نقص در سیستم سوخترسانی این پرواز با 2 تاخیر انجام شد. دومین نمونه این هواپیما با شماره سریال 1067-82 در 19 اکتبر 1990 (27 مهر 1369) به برنامه ازمایشات پروازی پیوست.
ازمایشات مربوط به سطح مقطع راداری با هواپیمای واقعی در اواخر اکتبر 1990 (ابان 1369) با استفاده از هواپیمای شماره 2 اغاز شد. این ازمایشات نشان دادند که سطح مقطع راداری هواپیما بیش از میزان پیش بینی شده است . در پی ان بقیه ازمایشات متوقف گردید و تغییراتی بر روی نمونه شماره 1 اعمال گردید. ازمایشات استیلت B-2 تا 1993 (1372) ادامه یافت. سومین هواپیما نیز با شماره سریال 1068-82 اولین پرواز خود را در 18 ژوئن 1991 (28 خرداد 1370) انجام داد و اولین هواپیمایی بود که به تجهیزات کامل الکترونیکی شامل رادار (AN/APQ-181) مجهز بود. ازمایشات پرتاب سلاح از تاریخ 4 سپتامبر 1992 با پرتاب یک بمب 2000 پوندی (900 کیلویی) مارک 84 (MK-84) از هواپیمای شماره 4 آغاز شد.
برای ازمایشات بیشتر شامل پرتاب سلاح- سطح مقطع راداری و تاثیر شرایط جوی برآن –هواپیمای شماره 5 اولین پرواز خود را در 5 اکتبر 1992 (13 مهر 1371) انجام داد و در پی ان هواپیمای شماره 6 به عنوان آخرین هواپیمایی که برای آزمایشات پروازی B-2 اختصاص یافته بود در 2 فوریه 1993 (13 بهمن 1371) پرواز کرد.
مشکلات اولیه:
در ژوییه 1991(تیر 1370) نارسایی ها در رابطه با سطح مقطع راداری B-2 اشکار شدند وتایید شد که –نمونه های ازمایشی ساخته شده – این هواپیما قابل کشف توسط برخی از رادارهای پرقدرت زمینی است. ولی این ادعاهای روسها مبنی بر اینکه B-2 در مقابل سیستم های پدافند هوایی تازه – در ان زمان –(S-300 PMU) که در غرب با عنوان سام-10 شناخته می شود و نیز(S-300 V) (سام-12) آسیب پذیر است رد شد.
ادامه دارد...
یک میلیارد دلار به هزینه برنامه افزود.
دید نظر در سازه:
تغییر شکل بدنه که پس از یک مطالعه جامع انجام شد شامل انتفال کابین خلبان به جلو و جابه جایی های ورودی های هوای موتورها به سمت عقب بود. طرح اولیه دارای 2 دیوار حامل در جلو و عقب بود که دیواره جلویی 70 درصد بارهای بال کامپوزیتی هواپیما را تحمل می کرد. سازه دیواره جلویی در ضمن شامل برشهایی برای عبور مجرای هوای موتور نیز بود . با دور شدن کابین خلبان و ورودیهای هوای موتور طراحان فاصله 41 سانت متری برای "جعبه" –بجای دیواره- حامل بار بدون نیاز به ایجاد برش برای عبور مجرای هوای موتور ایجاد کردند. این جعبه توسط شرکت (LTV) ساخته شد. بخش خارجی بال تمام کامپوزیتی دارای 22 متر طول است که در (AUTOCLAVE) 28 متری بویینگ ساخته شده است.
در مجموع برای B-2 بیش از 80000 ساعت ازمایش اجزای هواپیما –شامل 24000 ساعت در تونل باد-44000 ساعت ازمایش تجهیزات الکترونیکی -6000 ساعت ازمایشات سیستم های کنترل هواپیما و بیش از 100000 ساعت نمونه گیری سطح مقطع راداری از ماکت هواپیما و قطعات ان برای بررسی صحت طرح انجام گرفت. در ابتدا قرار بود که برای تایید صلاحیت پروازی این هواپیما در مجموع 4000 ساعت پرواز ازمایشی با استفاده از 6 فروند هواپیما استفاده شود ولی در عمل به بیشتر از این میزان بالغ گردید.
(B-2 )اولین هواپیما در جهان است که بطور کامل توسط کامپیوتر طراحی و با ماشین الات خودکار کامپیوتری مبتنی بر داده های 3 بعدی کامپیوتر ساخته شد. حداکثر مجموع میزان خطا در ابزارهای تولیدی در سراسر عرض 52.43 این هواپیما معادل یک چهارم اینچ (6.3 میلی متر) بود. ماشین های برش ماورا صوت(ULTRASONIC) و تجهیزات بازرسی لیزری قطعات از دیگر نواوری های فرایند ساخت B-2
به شمار می روند . در مجموع در فرایند طراحی و ساخت B-2 بیش از 900000 ماده جدید و فرایند تولید ابداع شد و بیش از 4000 پیمانکار فرعی و در حدود 13000 نفر در سراسر امریکا مشارکت داشتند.
در این میان شرکت نورث روپ به عنوان پیمانکار اصلی مسوولیت ساخت بخش مقدم و میانی بدنه اجزای الومینیومی و تیتانیومی و کامپوزیتی –کابین خدمه و مونتاژ نهایی را به عهده داشت. بویینگ نیز به عنوان مهم ترین پیمان کار فرعی مسوول ساخت بخش عقبی بدنه و بالهای خارجی بود. سایر پیمان کاران فرعی عمده نیز عبارت بودند از: LTV - جنرال الکتریک و هیوز.
خروج از تاریکی:
با اینکه وجود B-2( برخلاف F-117) رسما اعلام شده بود ولی در عین حال این هواپیما در رده بکلی سری قرار داشت. با اینحال نیرو هوایی امریکا در اوریل 1988 (فروردین1367) یک نقاشی از B-2 را منتشر کرد. هواپیمایی که بیش از ان در حاله ای از اسرار پوشیده شده بود. در پی ان اولین فروند با شماره سریال
1066-82 در 22 نوامبر 1988 (اول اذر 1367) از خط تولید خارج شد. نورث روپ که سعی در مخفی نگاه داشتن جزییات طرح این هواپیما را داشت تلاش کرد که این مراسم را بدقت اداره کند 500 مهمان به دقت انتخاب شده در این مراسم فقط قادر به دیدن این هواپیما از روبه رو از سطح زمین بودند. ولی یک خبرنگار عکاس ماجراجو کشف کرد که ممنوعیت پروازی بر فراز این منطقه وجود ندارد لذا موفق به تهیه عکس های دقیق از این بال پرنده از بالا در طی یک پرواز کوتاه با یک هواپیمای سسنا گردید.
ازمایشات پروازی:
اولین پرواز B-2 در 17 ژوییه 1990 (26 تیر 1369) انجام شد. زمانی که هواپیمای شماره 1 برای انجام ازمایشات پروازی از محل کارخانه به پایکاه هوایی ادواردز واقع در کالیفرنیا پرواز کرد. قرار بود که اولین پرواز در 15 ژوییه (24 تیر) انجام شود ولی به دلیل نقص در سیستم سوخترسانی این پرواز با 2 تاخیر انجام شد. دومین نمونه این هواپیما با شماره سریال 1067-82 در 19 اکتبر 1990 (27 مهر 1369) به برنامه ازمایشات پروازی پیوست.
ازمایشات مربوط به سطح مقطع راداری با هواپیمای واقعی در اواخر اکتبر 1990 (ابان 1369) با استفاده از هواپیمای شماره 2 اغاز شد. این ازمایشات نشان دادند که سطح مقطع راداری هواپیما بیش از میزان پیش بینی شده است . در پی ان بقیه ازمایشات متوقف گردید و تغییراتی بر روی نمونه شماره 1 اعمال گردید. ازمایشات استیلت B-2 تا 1993 (1372) ادامه یافت. سومین هواپیما نیز با شماره سریال 1068-82 اولین پرواز خود را در 18 ژوئن 1991 (28 خرداد 1370) انجام داد و اولین هواپیمایی بود که به تجهیزات کامل الکترونیکی شامل رادار (AN/APQ-181) مجهز بود. ازمایشات پرتاب سلاح از تاریخ 4 سپتامبر 1992 با پرتاب یک بمب 2000 پوندی (900 کیلویی) مارک 84 (MK-84) از هواپیمای شماره 4 آغاز شد.
برای ازمایشات بیشتر شامل پرتاب سلاح- سطح مقطع راداری و تاثیر شرایط جوی برآن –هواپیمای شماره 5 اولین پرواز خود را در 5 اکتبر 1992 (13 مهر 1371) انجام داد و در پی ان هواپیمای شماره 6 به عنوان آخرین هواپیمایی که برای آزمایشات پروازی B-2 اختصاص یافته بود در 2 فوریه 1993 (13 بهمن 1371) پرواز کرد.
مشکلات اولیه:
در ژوییه 1991(تیر 1370) نارسایی ها در رابطه با سطح مقطع راداری B-2 اشکار شدند وتایید شد که –نمونه های ازمایشی ساخته شده – این هواپیما قابل کشف توسط برخی از رادارهای پرقدرت زمینی است. ولی این ادعاهای روسها مبنی بر اینکه B-2 در مقابل سیستم های پدافند هوایی تازه – در ان زمان –(S-300 PMU) که در غرب با عنوان سام-10 شناخته می شود و نیز(S-300 V) (سام-12) آسیب پذیر است رد شد.
ادامه دارد...
زندگی چه زیباست
-
- پست: 174
- تاریخ عضویت: سهشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۸۹, ۶:۵۱ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 1656 بار
- سپاسهای دریافتی: 576 بار
Re: بمب افکن B-2
در واقع نیرو هوایی امریکا در مراحل ابتدایی برنامه بمب افکن ATB مطالعات گسترده ای را در زمینه تهدیدات و اسیب پذیری های هواپیماهای استیلت انجام داده بود. نیرو هوایی امریکا اعلام کرد که تکنولوژی استیلت به معنای کم پیداست نه "نامرئی". به گفته نیرو هوایی با اینکه برخی رادارهای بزرگ و پر قدرت زمینی دارای توان اکتشافی بر علیه B-2 هستند . در مقابل B-2 قادر به استفاده از مسیرهای اجتنابی –رواز در ارتفاع کم و یا بکارگیری سلاح های برد بلند برای حمله به این رادارها و هدف های در ارتباط با انهاست. ضمن انکه خدمه B-2 قادر به کشف پرتوهای راداری بسیار پیش از انکه رادار قادر به کشف انها باشد هستند.در مورد رادارهای هوابرد نیز نیرو هوایی امریکا ادعا کرد که تکنولوژی استیلت اصولا این نوع تهدیدات را از صحنه خارج می کند. در هر حال در پی اشکار شدن این مشکلات نیرو هوایی امریکا برنامه ای را برای انجام تغییراتی در لبه حمله و سطوح متحرک بال به منظور کاستن از سطح مقطع راداری B-2 در پهنه گسترده ای از فرکانس های راداری و رساندن به استانداردهای مورد نظر انجام داد.
مشکلات فنی B-2 کمکی به این هواپیما در نبرد دیوانسالارانه آن در مجالس قانون گذاری امریکا برای تامین بودجه آن نکرد و تعداد هواپیماهای خریداری شده از 132 فروند پیش بینی شده اولیه به 76 فروند در سال 1991 کاهش یافت. سپس کنگره امریکا تعداد هواپیمای سفارشی را به 16 فروند شامل 15 فروند نمونه پروازی کاهش داد. ولی در پی اعلام نیرو هوایی این کشور مبنی بر اینکه امکان استفاده موثر از این هواپیما با تعدادکمتر از 20 فروند امکان پذیر نیست مجالس امریکا به خرید 5 فروند دیگر در سال 1993 (1372) توافق کردند. با این تاکید که مشکلات مربوط به سطح مقطع راداری می باید قبل از اغاز تولید رفع شوند. به این ترتیب تعداد هواپیماهای خریداری شده بجای 132 فروند اولیه به فقط 21 فروند کاهش یافت.
ورود به خدمت:
اولین B-2 با شماره سریال 0329-88 و با نام "روح میسوری" را در 17 دسامبر 1993 (90 امین سالگرد اولین پرواز برادران رایت ) تحویل داده شد. در حال حاضر نیرو هوایی امریکا 20 فروند B-2 شامل هواپیماهای اختصاص یافته برای اموزش –عملیات- ازمایش و تعمیرات را در خدمت دارد.
سیستم پیشرانه:
شاید بتوان سیتم پیشرانه بمب افکن B-2 شامل ورودی هوا –موتور و بویژه اگزوز انرا پیچیده ترین سیستم پیشرانه موجود در میان هواپیماهای جهان به شمار اورد که در ساخت ان از تکنولوژی هایی استفاده شده که هنوز هم حالت طبقه بندی شده خود را حفظ کرده اند.
در طراحی B-2 و بویژه قسمت مقدم ان طرح ورودی های هوا از اهمیت خاصی برخوردار بود و چالش بزرگی برای طراحان به شمار می رفت . اول انکه عملگرد بهینه موتور – نیازمند جریان هوای کافی و بدون اشفتگی است که در مورد طرح بال پرنده B-2 و ورودیهای هوای بالای بدنه خود به حد کافی مشکل ساز بودند . از سوی دیگر ملاحظات مربوط به استیلت بودن طرح نه فقط بر شکل و اندازه بخش خارجی ورودی هوا تاثیر می گذاشت بلکه مجرای ورودی هوا در داخل بدنه این هواپیما نیز دارای انحناهای پیچیده ای است که در هواپیماهای غیر استیلت دیده نمی شود . لذا طرح غیر عادی ورودی هوای موتور B-2 حاصل تلفیق نیازهای متفاوت و بعضا متعارش با یکدیگر است.
در نتیجه بخش داخلی لبه حمله بال – بدنه برای مکش جریان هوا به داخل ورودی هوا و تضمین جریان منظم ان در تمامی زوایای حمله طراحی شد. در سرعتهای "گذر صوت" (TRANSONIC) سرعت هوا قبل از ورود به موتورهای توربوفن F-118 از مافوق صوت به مادون صوت کاهش می یابد. ورودی های هوای موتور B-2 طوری طراحی شده اند که امکان کارکرد موتور با حداکثر قدرت را در حین توقف هواپیما بر روی زمین را فراهم می کنند. برای این منظور ورودی های هوای کمکی بر روی بخش خارجی ورودی هوای موتور نصب شده اند که در حین عملکرد موتور با قدرت زیاد باز شده و اندکی پس از پرواز بسته می شوند . B-2 به 4 موتور توربوفن از نوع (F-118 GE-100) هر یک با نیروی 17300 پوند (7847 کیلو گرم معادل 76.9 کیلو نیوتن) مجهز است که به صورت دوتایی در داخل سازه بال نصب شده اند . این موتورها در واقع نمونه های بدون پس سوز (با تفاوتهای اندکی ) موتورهای بسیار موفق F-110 ساخت جنرال الکتریک هستند که در هواپیماهای F-14 /F-15/F-16 نیز نصب شده اند. موتور F-110 نیز خود نمونه تغییر یافته ای (با نسبت کنار گذر بسیار کمتر ) از موتور F-101 ساخت همین شرکت است که برای بمب افکن های B-1و B-1B طراحی و ساخته شده است.
سیستم اگزوز B-2 پیچیده ترین بخش سیستم پیشرانه این هواپیماست که نه تنها برای کاستن از بازتابهای راداری ساخته شده بلکه در ضمن انتشارات حرارتی و امکان رویت هواپیما را نیز به حداقل می رساند. اگزوز این هواپیما که نمونه پیشرفته تری از اگزوز F-117 (نسل دوم) است به شکل هشت مانند با نسبت پهنا به ارتفاع زیاد طراحی شده تا از ورود امواج راداری به درون اگزوز و بازتاب راداری از بخش توربین و پس سوز موتور جلوگیری کند.
در ضمن در این هواپیما از تکنولوژی بسیار پیشرفته ای برای پوشش انتشارات حرارتی استفاده شده که تاکنون بصورت طبقه بندی شده باقی مانده است. بنا به گزارشات بسیار معدود منتشره این تکنولوژی بر پدیده "انتقال حرارتی الکترو استاتیک "( ELECTROSTATIC HEAT TRANSFER) مبتنی است. اطلاعات نا چیزی در این زمینه منتشر شده است . به موجب این اطلاعات در این روش جریان گازهای اگزوز موتور از لحاظ الکتریکی شارژ می شوند تا حرارت-با ضریب حدود 800 – پراکنده گردد.
به گزارش این منابع از همین تکنولوژی بنیادی در لبه حمله بال این هواپیما نیز استفاده شده است. زیرا "ما متوجه شدیم میدان های الکترو استاتیک ایجاد شده در لبه های حمله بال B-2 ممکن است به کاهش سطح مقطع راداری ان کمک کند . دشواری های ساخت لبه حمله مشکلات عمده ای را در اولین هواپیماها ایجاد کرد و احتمالا همین موضوع باعث ایجاد مشکل سطح مقطع راداری در طی ازمایشات اولیه پروازی B-2 بوده باشد. نکته جالب دیگر در مورد این سیستم ان است که بنا به گزارشات منتشره یکی از مهندسان
چینی الاصل شرکت نورث روپ گرومن به دلیل فروش مربوط به پیشرانه B-2 به دولت چین در سال 2005 بازداشت و محاکمه شد.
رادار:
یکی از مهم ترین تجهیزات الکترونیکی B-2 رادار با "احتمال ردگیری پایین" (LPI) "A/N-APQ 181 " ان است که در بخش پایینی بدنه قرار گرفته است. این رادار "ارایه کاوش غیر فعال الکترونیکی" (PESA) که در باند کو "KU " عمل می کند مهم ترین وسیله هدایت پرواز –به ویژه در ارتفاع پایین – کشف هدف و حمله است . از انجایی که انتن رادار از بهترین بازتاب های امواج راداری است یکپارچه سازی رادار با هواپیما بطوریکه بر ویژگی های استیلت ان تاثیر منفی نگذارد یک چالش بزرگ در طراحی و ساخت B-2 بود. این رادار با 2100 پوند (952 کیلو گرم ) وزن و 52 فوت مکعب (1.47 متر مکعب ) حجم دارای 2 انتن ثابت کاوش الکترونیکی در دو سوی بدنه است که در نزدیکی محور طولی هواپیما نصب شده اند و زاویه ای 45 درجه نسبت به محور طولی و در نتیجه مسیر پرواز دارند.
این رادار در واقع 2 مسیر مجزا است که هر کدام از پنج "واحد قابل تعویض در خط پرواز " (LPU) تشکیل شده اند و عبارتند از :انتن- فرستنده-پردازشگر علائم- پردازشگر داده ها و فرستنده /گیرنده. این قطعات دو گانه قادر به ارتباط با یکدیگر در صورت خرابی هر کدام از انها هستند. این رادار نیز همانند رادار F-22 نیازمند مایع خنک کننده است.
ادامه دارد...
مشکلات فنی B-2 کمکی به این هواپیما در نبرد دیوانسالارانه آن در مجالس قانون گذاری امریکا برای تامین بودجه آن نکرد و تعداد هواپیماهای خریداری شده از 132 فروند پیش بینی شده اولیه به 76 فروند در سال 1991 کاهش یافت. سپس کنگره امریکا تعداد هواپیمای سفارشی را به 16 فروند شامل 15 فروند نمونه پروازی کاهش داد. ولی در پی اعلام نیرو هوایی این کشور مبنی بر اینکه امکان استفاده موثر از این هواپیما با تعدادکمتر از 20 فروند امکان پذیر نیست مجالس امریکا به خرید 5 فروند دیگر در سال 1993 (1372) توافق کردند. با این تاکید که مشکلات مربوط به سطح مقطع راداری می باید قبل از اغاز تولید رفع شوند. به این ترتیب تعداد هواپیماهای خریداری شده بجای 132 فروند اولیه به فقط 21 فروند کاهش یافت.
ورود به خدمت:
اولین B-2 با شماره سریال 0329-88 و با نام "روح میسوری" را در 17 دسامبر 1993 (90 امین سالگرد اولین پرواز برادران رایت ) تحویل داده شد. در حال حاضر نیرو هوایی امریکا 20 فروند B-2 شامل هواپیماهای اختصاص یافته برای اموزش –عملیات- ازمایش و تعمیرات را در خدمت دارد.
سیستم پیشرانه:
شاید بتوان سیتم پیشرانه بمب افکن B-2 شامل ورودی هوا –موتور و بویژه اگزوز انرا پیچیده ترین سیستم پیشرانه موجود در میان هواپیماهای جهان به شمار اورد که در ساخت ان از تکنولوژی هایی استفاده شده که هنوز هم حالت طبقه بندی شده خود را حفظ کرده اند.
در طراحی B-2 و بویژه قسمت مقدم ان طرح ورودی های هوا از اهمیت خاصی برخوردار بود و چالش بزرگی برای طراحان به شمار می رفت . اول انکه عملگرد بهینه موتور – نیازمند جریان هوای کافی و بدون اشفتگی است که در مورد طرح بال پرنده B-2 و ورودیهای هوای بالای بدنه خود به حد کافی مشکل ساز بودند . از سوی دیگر ملاحظات مربوط به استیلت بودن طرح نه فقط بر شکل و اندازه بخش خارجی ورودی هوا تاثیر می گذاشت بلکه مجرای ورودی هوا در داخل بدنه این هواپیما نیز دارای انحناهای پیچیده ای است که در هواپیماهای غیر استیلت دیده نمی شود . لذا طرح غیر عادی ورودی هوای موتور B-2 حاصل تلفیق نیازهای متفاوت و بعضا متعارش با یکدیگر است.
در نتیجه بخش داخلی لبه حمله بال – بدنه برای مکش جریان هوا به داخل ورودی هوا و تضمین جریان منظم ان در تمامی زوایای حمله طراحی شد. در سرعتهای "گذر صوت" (TRANSONIC) سرعت هوا قبل از ورود به موتورهای توربوفن F-118 از مافوق صوت به مادون صوت کاهش می یابد. ورودی های هوای موتور B-2 طوری طراحی شده اند که امکان کارکرد موتور با حداکثر قدرت را در حین توقف هواپیما بر روی زمین را فراهم می کنند. برای این منظور ورودی های هوای کمکی بر روی بخش خارجی ورودی هوای موتور نصب شده اند که در حین عملکرد موتور با قدرت زیاد باز شده و اندکی پس از پرواز بسته می شوند . B-2 به 4 موتور توربوفن از نوع (F-118 GE-100) هر یک با نیروی 17300 پوند (7847 کیلو گرم معادل 76.9 کیلو نیوتن) مجهز است که به صورت دوتایی در داخل سازه بال نصب شده اند . این موتورها در واقع نمونه های بدون پس سوز (با تفاوتهای اندکی ) موتورهای بسیار موفق F-110 ساخت جنرال الکتریک هستند که در هواپیماهای F-14 /F-15/F-16 نیز نصب شده اند. موتور F-110 نیز خود نمونه تغییر یافته ای (با نسبت کنار گذر بسیار کمتر ) از موتور F-101 ساخت همین شرکت است که برای بمب افکن های B-1و B-1B طراحی و ساخته شده است.
سیستم اگزوز B-2 پیچیده ترین بخش سیستم پیشرانه این هواپیماست که نه تنها برای کاستن از بازتابهای راداری ساخته شده بلکه در ضمن انتشارات حرارتی و امکان رویت هواپیما را نیز به حداقل می رساند. اگزوز این هواپیما که نمونه پیشرفته تری از اگزوز F-117 (نسل دوم) است به شکل هشت مانند با نسبت پهنا به ارتفاع زیاد طراحی شده تا از ورود امواج راداری به درون اگزوز و بازتاب راداری از بخش توربین و پس سوز موتور جلوگیری کند.
در ضمن در این هواپیما از تکنولوژی بسیار پیشرفته ای برای پوشش انتشارات حرارتی استفاده شده که تاکنون بصورت طبقه بندی شده باقی مانده است. بنا به گزارشات بسیار معدود منتشره این تکنولوژی بر پدیده "انتقال حرارتی الکترو استاتیک "( ELECTROSTATIC HEAT TRANSFER) مبتنی است. اطلاعات نا چیزی در این زمینه منتشر شده است . به موجب این اطلاعات در این روش جریان گازهای اگزوز موتور از لحاظ الکتریکی شارژ می شوند تا حرارت-با ضریب حدود 800 – پراکنده گردد.
به گزارش این منابع از همین تکنولوژی بنیادی در لبه حمله بال این هواپیما نیز استفاده شده است. زیرا "ما متوجه شدیم میدان های الکترو استاتیک ایجاد شده در لبه های حمله بال B-2 ممکن است به کاهش سطح مقطع راداری ان کمک کند . دشواری های ساخت لبه حمله مشکلات عمده ای را در اولین هواپیماها ایجاد کرد و احتمالا همین موضوع باعث ایجاد مشکل سطح مقطع راداری در طی ازمایشات اولیه پروازی B-2 بوده باشد. نکته جالب دیگر در مورد این سیستم ان است که بنا به گزارشات منتشره یکی از مهندسان
چینی الاصل شرکت نورث روپ گرومن به دلیل فروش مربوط به پیشرانه B-2 به دولت چین در سال 2005 بازداشت و محاکمه شد.
رادار:
یکی از مهم ترین تجهیزات الکترونیکی B-2 رادار با "احتمال ردگیری پایین" (LPI) "A/N-APQ 181 " ان است که در بخش پایینی بدنه قرار گرفته است. این رادار "ارایه کاوش غیر فعال الکترونیکی" (PESA) که در باند کو "KU " عمل می کند مهم ترین وسیله هدایت پرواز –به ویژه در ارتفاع پایین – کشف هدف و حمله است . از انجایی که انتن رادار از بهترین بازتاب های امواج راداری است یکپارچه سازی رادار با هواپیما بطوریکه بر ویژگی های استیلت ان تاثیر منفی نگذارد یک چالش بزرگ در طراحی و ساخت B-2 بود. این رادار با 2100 پوند (952 کیلو گرم ) وزن و 52 فوت مکعب (1.47 متر مکعب ) حجم دارای 2 انتن ثابت کاوش الکترونیکی در دو سوی بدنه است که در نزدیکی محور طولی هواپیما نصب شده اند و زاویه ای 45 درجه نسبت به محور طولی و در نتیجه مسیر پرواز دارند.
این رادار در واقع 2 مسیر مجزا است که هر کدام از پنج "واحد قابل تعویض در خط پرواز " (LPU) تشکیل شده اند و عبارتند از :انتن- فرستنده-پردازشگر علائم- پردازشگر داده ها و فرستنده /گیرنده. این قطعات دو گانه قادر به ارتباط با یکدیگر در صورت خرابی هر کدام از انها هستند. این رادار نیز همانند رادار F-22 نیازمند مایع خنک کننده است.
ادامه دارد...
زندگی چه زیباست
-
- پست: 174
- تاریخ عضویت: سهشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۸۹, ۶:۵۱ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 1656 بار
- سپاسهای دریافتی: 576 بار
Re: بمب افکن B-2
AN/APQ-181 دارای 21 حالت عملیاتی است که امکانات فراوانی را در اختیار خدمه هواپیما قرار می دهد که برخی از انها برای ایمنی پرواز و ناوبری عمومی است که شامل اجتناب از هوای بد- حفظ وضعیت و ارتفاع بر فراز زمین هستند. یک حالت عملیاتی تعیین موقعیت و سرعت دقیق نیز برای افزودن به دقت ناوبری مورد نیاز برای پرتاب بسیار دقیق سلاح ها به سیستم افزوده شده اند. حالتهای حملات هوا به زمین شامل نقشه برداری رادار "روزنه مصنوعی" (RADAR SYNTHETIC APERTURE) تعیین فاصله در حین جستجو و "نشاندهنده هدف های زمینی متحرک " (MGTI) و حمله است. سیستم در ضمن دارای وضعیتهای هوا به هوا برای کشف و تعقیب تهدیدات و نیز مشخص کردن هدفها است. به علاوه رادار دارای چندین حالت عملیاتی طبقه بندی شده است که مقامات نیرو هوایی علاقه ای به گفتگو در باره انها را ندارند. نرم افزار مورد استفاده برای این رادار دارای 1.8 میلیون خط دستورالعمل است. انتن ها خمش سازه ای بیش از حد انتظاری را در سازه کامپوزیتی هواپیما ایجاد کردند که عملکرد رادار در وضعیت رادار روزنه مصنوعی کاهش داد. راه حل این مشکل استفاده از حسگری برای کشف حرکت انتن ثابت رادار بود که باعث اصلاح داداه های راداری شد.
یکی دیگر از مشکلاتی که در حین تکمیل رادار پیش امد مربوط به پوشش انتن های رادار بود. این پوشش ها در ابتدا پلاستیکی بودند. ولی معلوم شد که رطوبت هوا تاثیر کرده و باعث تضعیف علائم بازگشتی رادار شده و احتمالا هواپیما را قابل کشف تر می کرد. پس از ان ماده "کوارتز" ازمایش شد ولی معلوم گردید که بسیار سنگین بوده و خم می شود. پوشش فعلی از سازه "لانه زنبوری" استفاده می کند ولی ماده سازنده ان معلوم نشده است.
سایر تجهیزات الکترونیکی عمده B-2 عبارتند از:سیستم چهار گانه پرواز با سیم (FBW) .سیستم ناوبری اینرسی (INS) که با رادار سمت راست مرتبط است . سیستم نجومی – اینرسی (نمومه تکامل یافته سیستم "تعقیب ستاره ای" مورد استفاده در هواپیمای SR-71 ) ساخت نورث روپ مرتبط با انتن سمت چپ و تجهیزات جنگ الکترونیکی که ذکر تمامی انها از حوصله این مقاله بیرون است.
تسلیحات :
بمب افکن B-2 یک هواپیمای بزرگ برد بلند با قابلیت حمل وزن و حجم زیادی از تسلیحات است. برای این منظور این هواپیما به یک پرتاب کننده چرخنده ساخت بویینگ در هر یک از 2 مقر حمل سلاح مجموعا با توان حمل 50000 پوند (22500 کیلوگرم) مجهز است. این لانچرها مجموعا قادر به حمل 16 موشک کروز پیشرفته ( (AGM-129یا 16 بمب هسته ای (B-61) یا 16 بمب هسته ای (B-83) یا 80 بمب 500 پوندی
(225 کیلو گرمی) مارک 82 ---16 بمب 2000 پوندی (900 کیلو گرمی) مارک 84 ---8 بمب نفوذ عمقی 4700 پوندی (2115 کیلوگرمی ) (GAM-113) و انواع بمب های هدایت ماهواره ای به وزن حداکثر 40000 پوند (18144 کیلو گرم ) است. در ضمن در 28 اوریل 2008 (8 اردیبهشت 1387 ) حمل بمب عظیم 30000 پوندی نفوذ عمقی (13500 کیلو گرمی ) توسط این بمب افکن را ازمایش کردند.
عملیات رزمی :
B-2 از زمان ورود به خدمت در 3 جنگ عمده شرکت کرده است. اولین عملیات رزمی در جنگ کوزوو در 1999 (1378 ) بود. در طی این جنگ B-2 یک سوم مجموع هدف های منتخب صرب ها را در 8 هفته اول در گیری امریکا در این جنگ نابود کرد. در این جنگ B-2 ها پروازهای بدون توقف رفت و بازگشتی را از پایگاه های خود در امریکا به کوزوو انجام می دادند. B-2 در ضمن اولین هواپیمایی بود که از بمب های هدایت شونده ماهواره ای موسوم به " مهمات مشترک حمله مستقیم " (JDAM ) در طی این جنگ استفاده کرد. لازم به ذکر است که در همین جنگ بود که اولین هواپیمای رزمی استیلت جهان (F-117) توسط پدافند هوایی صرب ها سرنگون شد.
در پی حملا ت تروریستی 11 سپتامبر و حمله امریکا به افغانستان نیز از B-2 برای بمباران هدف هایی در افغانستان انجام شد. با استفاده از سوخت گیری هوایی این هواپیما رکورد طولانی ترین ماموریت های تاریخ را با پرواز از پایگاه های خود در امریکا به افغانستان و بازگشت به امریکا را به نام خود ثبت کرد.
در طی عملیات اشغال عراق نیز از B-2 بطور گسترده ای استفاده شد. اینبار B-2 ها از "دیه گو گارسیا" در اقیانوس هند و یک پایگاه مقدم اعلام نشده به پرواز در می امدند. سایر عملیات B-2 ها در این جنگ –نظیر موارد قبل از ان- از سرزمین امریکا امجام می شد. حاصل ان ماموریت هایی با طول مدت بیش از 30 و در یک مورد بیش از 50 ساعت پرواز بود . پایگاه های مقدم معمولا به دیه گو گارسیا و نیز پایگاه " فیر فورد" نیرو هوایی انگلستان مطلق می شود که در انها اشیانه هایی با شرایط جوی کنترل شده برای B-2 ساخته شده است. در طی جنگ دوم امریکا با عراق B-2ها جمعا 27 عملیات از پایگاه هوایی" وایت من " در امریکا و 22 ماموریت از پایگاه هوایی مقدم هوایی انجام دادند و در مجموع 1.5 میلیون پوند (675 تن) مهمات شامل 583 بمب هدایت شونده ماهواره ای بر روی هدف های خود در عراق فرو ریختند.
سانحه:
در 23 فوریه 2008 (4 اسفند 1386) 1 فروند B-2 اندکی پس از برخاستن از باند پرواز پایگاه هوایی اندرسون در گوام سقوط کرد. این هواپیما دوازدهمین B-2 ساخته شده بود و "روح کانزاس" نام داشت و 5176 ساعت پرواز انجام داده بود. در این سانحه هر دو خلبان با استفاده از صندلی های پرتاب شونده نجات یافتند. این هواپیما 1 میلیارد و 400 میلیون دلار قیمت داشت. پس از سانحه تمام هواپیماهای B-2 تا روشن شدن علت سانحه و رفع مشکل زمینگیر شدند. این ممنوعیت پروازی 52 روزه تا اوریل 2008 (26 فروردین 1387 ) ادامه داشت.
ارتقا :
در سال 2008 (1378) مجلس امریکا بودجه برنامه ارتقای سیتم های کنترل تسلیحات B-2 برای هدف گیری و انهدام هدف های متحرک را تصویب کرد. در 29 دسامبر (8 دی) همان سال نیروی هوایی امریکا قراردادی را برای نوسازی رادار B-2 با شرکت نورث روپ گرومن امضا کرد . این قرار داد شامل افزودن اخرین دستاوردهای تکنولوژی راداری به این هواپیما با هدف ادامه توانایی های عملیاتی منحصر به فرد B-2
در اینده بود. در 22 ژوئیه 2009 اعلام شد که B-2 با موفقیت هر دو مرحله پیش بینی ارتقای ان با رادار " ارایه کاوش فعال الکترونیکی " (AESA) را با موفقیت طی کرده است.
ویژه گی های عملیاتی :
به گزارش نیرو هوایی امریکا بمب افکن B-2 نمایانگر نسل چهارم تکنولوژی استیلت است : یک هواپیمای بزرگ استیلت با مقدورات پروازی بالا و توان حمل سلاح زیاد . نسل اول شامل هواپیمای SR-71 و B-1 بودند که از برخی مواد و پوشش های ویژه استفاده می کردند.نسل دوم : وسایل کوچک بدون سرنشین هستند که "موشک کروز پیشرفته" نماینده ان است. هر چند در این مورد می توان به هواپیماهای بدون سذنشین (AQM-91) شرکت رایان و نیز(D-21) شرکت لاکهید در اوخر دهه 60 میلادی (40 شمسی) اشاره کرد. F-117 نسل سوم به شمار می رود.
در گزارشی که نیرو هوایی امریکا در سال 1990 منتشر کرد این نیرو بر برتری عملیاتی چشمگیر B-2 نسبت به سایر گزینه های امریکا در عملیات متعارف تاکیید کرد. به ادعای نیرو هوایی امریکا در ماموریت های متعارف به عنوان مثال حمل و پرتاب 120 تن مهمات بر روی لیبی (که در سال 1986 انجام شد.) به 130 فروند بمب افکن سبک F-111 با 57 هواپیمای تانکر سوخت رسان و 14 هواپیمای پشتیبان با 602 خدمه یا 10 فروند B-52H با 32 فروند تانکر و 14 هواپیمای پشتیبان با 202 خدمه یا 6 فروند B-2 با 6 تانکر و مجموعا 36 خدمه نیاز است یا اینکه این ماموریت را می توان توسط 2 ناو هواپیما بر انجام داد و زندگی حدودا 12000 نفر را به خطر انداخت.بنا به این گزارش با عملیات از پایگاه های دیه گو گارسیا و گوام B-2 عملا قادر به پوشش دادن تمامی مناطق پر جمعیت جهان با یکبار سوختگیری هوایی و حمل 50000 پوند (22500 کیلو گرم) است.
مشخصات فنی:
تعداد خدمه: 2 نفر (با پیش بینی برای نفر سوم)
طول: 69 فوت(21.03 متر)
پهنا : 172 فوت (52.43 متر )
ارتفاع : 17 فوت ( 5.18 متر )
سطح بال : 5140 فوت مربع ( 478 متر مربع )
وزن خالی : 153700 پوند ( 69717 کیلو گرم )
وزن عادی برخاستن : 336500 پوند ( 152635 کیلو گرم )
حداکثر وزن برخاستن : 376000 پوند ( 170550 کیلو گرم )
حداکثر وزن سوخت داخلی : 200000 پوند ( 90720 کیلو گرم )
حداکثر سرعت : 0.95 ماخ ( 525 نات معادل 972 کیلو متر بر ساعت )
سرعت پیمایش : 0.85 ماخ ( 470 نات معادل 870 کیلو متر بر ساعت )
سرعت تقرب فرود : 140 نات ( 259 کیلو متر بر ساعت )
سقف پرواز عملیاتی : 50000 فوت ( 15240 متر )
برد عملیاتی (با 37300 پوند معادل 16919 کیلو گرم مهمات ) و حداکثر وزن برخاستن در ارتفاع زیاد : 6300 ناتیکال مایل (11667 کیلو متر )
در ارتفاع بالا-پایین شامل 1000 ناتیکال مایل (1852 کیلو متر ) نفوذ سریع در ارتفاع کم : 4400 ناتیکال مایل (8149 کیلو متر )
برد (با یکبار سوخت گیری هوایی ) : بیش از 10000 ناتیکال مایل (18520 کیلو متر )
منبع: ماهنامه "دو هواپیما" شماره 6
یکی دیگر از مشکلاتی که در حین تکمیل رادار پیش امد مربوط به پوشش انتن های رادار بود. این پوشش ها در ابتدا پلاستیکی بودند. ولی معلوم شد که رطوبت هوا تاثیر کرده و باعث تضعیف علائم بازگشتی رادار شده و احتمالا هواپیما را قابل کشف تر می کرد. پس از ان ماده "کوارتز" ازمایش شد ولی معلوم گردید که بسیار سنگین بوده و خم می شود. پوشش فعلی از سازه "لانه زنبوری" استفاده می کند ولی ماده سازنده ان معلوم نشده است.
سایر تجهیزات الکترونیکی عمده B-2 عبارتند از:سیستم چهار گانه پرواز با سیم (FBW) .سیستم ناوبری اینرسی (INS) که با رادار سمت راست مرتبط است . سیستم نجومی – اینرسی (نمومه تکامل یافته سیستم "تعقیب ستاره ای" مورد استفاده در هواپیمای SR-71 ) ساخت نورث روپ مرتبط با انتن سمت چپ و تجهیزات جنگ الکترونیکی که ذکر تمامی انها از حوصله این مقاله بیرون است.
تسلیحات :
بمب افکن B-2 یک هواپیمای بزرگ برد بلند با قابلیت حمل وزن و حجم زیادی از تسلیحات است. برای این منظور این هواپیما به یک پرتاب کننده چرخنده ساخت بویینگ در هر یک از 2 مقر حمل سلاح مجموعا با توان حمل 50000 پوند (22500 کیلوگرم) مجهز است. این لانچرها مجموعا قادر به حمل 16 موشک کروز پیشرفته ( (AGM-129یا 16 بمب هسته ای (B-61) یا 16 بمب هسته ای (B-83) یا 80 بمب 500 پوندی
(225 کیلو گرمی) مارک 82 ---16 بمب 2000 پوندی (900 کیلو گرمی) مارک 84 ---8 بمب نفوذ عمقی 4700 پوندی (2115 کیلوگرمی ) (GAM-113) و انواع بمب های هدایت ماهواره ای به وزن حداکثر 40000 پوند (18144 کیلو گرم ) است. در ضمن در 28 اوریل 2008 (8 اردیبهشت 1387 ) حمل بمب عظیم 30000 پوندی نفوذ عمقی (13500 کیلو گرمی ) توسط این بمب افکن را ازمایش کردند.
عملیات رزمی :
B-2 از زمان ورود به خدمت در 3 جنگ عمده شرکت کرده است. اولین عملیات رزمی در جنگ کوزوو در 1999 (1378 ) بود. در طی این جنگ B-2 یک سوم مجموع هدف های منتخب صرب ها را در 8 هفته اول در گیری امریکا در این جنگ نابود کرد. در این جنگ B-2 ها پروازهای بدون توقف رفت و بازگشتی را از پایگاه های خود در امریکا به کوزوو انجام می دادند. B-2 در ضمن اولین هواپیمایی بود که از بمب های هدایت شونده ماهواره ای موسوم به " مهمات مشترک حمله مستقیم " (JDAM ) در طی این جنگ استفاده کرد. لازم به ذکر است که در همین جنگ بود که اولین هواپیمای رزمی استیلت جهان (F-117) توسط پدافند هوایی صرب ها سرنگون شد.
در پی حملا ت تروریستی 11 سپتامبر و حمله امریکا به افغانستان نیز از B-2 برای بمباران هدف هایی در افغانستان انجام شد. با استفاده از سوخت گیری هوایی این هواپیما رکورد طولانی ترین ماموریت های تاریخ را با پرواز از پایگاه های خود در امریکا به افغانستان و بازگشت به امریکا را به نام خود ثبت کرد.
در طی عملیات اشغال عراق نیز از B-2 بطور گسترده ای استفاده شد. اینبار B-2 ها از "دیه گو گارسیا" در اقیانوس هند و یک پایگاه مقدم اعلام نشده به پرواز در می امدند. سایر عملیات B-2 ها در این جنگ –نظیر موارد قبل از ان- از سرزمین امریکا امجام می شد. حاصل ان ماموریت هایی با طول مدت بیش از 30 و در یک مورد بیش از 50 ساعت پرواز بود . پایگاه های مقدم معمولا به دیه گو گارسیا و نیز پایگاه " فیر فورد" نیرو هوایی انگلستان مطلق می شود که در انها اشیانه هایی با شرایط جوی کنترل شده برای B-2 ساخته شده است. در طی جنگ دوم امریکا با عراق B-2ها جمعا 27 عملیات از پایگاه هوایی" وایت من " در امریکا و 22 ماموریت از پایگاه هوایی مقدم هوایی انجام دادند و در مجموع 1.5 میلیون پوند (675 تن) مهمات شامل 583 بمب هدایت شونده ماهواره ای بر روی هدف های خود در عراق فرو ریختند.
سانحه:
در 23 فوریه 2008 (4 اسفند 1386) 1 فروند B-2 اندکی پس از برخاستن از باند پرواز پایگاه هوایی اندرسون در گوام سقوط کرد. این هواپیما دوازدهمین B-2 ساخته شده بود و "روح کانزاس" نام داشت و 5176 ساعت پرواز انجام داده بود. در این سانحه هر دو خلبان با استفاده از صندلی های پرتاب شونده نجات یافتند. این هواپیما 1 میلیارد و 400 میلیون دلار قیمت داشت. پس از سانحه تمام هواپیماهای B-2 تا روشن شدن علت سانحه و رفع مشکل زمینگیر شدند. این ممنوعیت پروازی 52 روزه تا اوریل 2008 (26 فروردین 1387 ) ادامه داشت.
ارتقا :
در سال 2008 (1378) مجلس امریکا بودجه برنامه ارتقای سیتم های کنترل تسلیحات B-2 برای هدف گیری و انهدام هدف های متحرک را تصویب کرد. در 29 دسامبر (8 دی) همان سال نیروی هوایی امریکا قراردادی را برای نوسازی رادار B-2 با شرکت نورث روپ گرومن امضا کرد . این قرار داد شامل افزودن اخرین دستاوردهای تکنولوژی راداری به این هواپیما با هدف ادامه توانایی های عملیاتی منحصر به فرد B-2
در اینده بود. در 22 ژوئیه 2009 اعلام شد که B-2 با موفقیت هر دو مرحله پیش بینی ارتقای ان با رادار " ارایه کاوش فعال الکترونیکی " (AESA) را با موفقیت طی کرده است.
ویژه گی های عملیاتی :
به گزارش نیرو هوایی امریکا بمب افکن B-2 نمایانگر نسل چهارم تکنولوژی استیلت است : یک هواپیمای بزرگ استیلت با مقدورات پروازی بالا و توان حمل سلاح زیاد . نسل اول شامل هواپیمای SR-71 و B-1 بودند که از برخی مواد و پوشش های ویژه استفاده می کردند.نسل دوم : وسایل کوچک بدون سرنشین هستند که "موشک کروز پیشرفته" نماینده ان است. هر چند در این مورد می توان به هواپیماهای بدون سذنشین (AQM-91) شرکت رایان و نیز(D-21) شرکت لاکهید در اوخر دهه 60 میلادی (40 شمسی) اشاره کرد. F-117 نسل سوم به شمار می رود.
در گزارشی که نیرو هوایی امریکا در سال 1990 منتشر کرد این نیرو بر برتری عملیاتی چشمگیر B-2 نسبت به سایر گزینه های امریکا در عملیات متعارف تاکیید کرد. به ادعای نیرو هوایی امریکا در ماموریت های متعارف به عنوان مثال حمل و پرتاب 120 تن مهمات بر روی لیبی (که در سال 1986 انجام شد.) به 130 فروند بمب افکن سبک F-111 با 57 هواپیمای تانکر سوخت رسان و 14 هواپیمای پشتیبان با 602 خدمه یا 10 فروند B-52H با 32 فروند تانکر و 14 هواپیمای پشتیبان با 202 خدمه یا 6 فروند B-2 با 6 تانکر و مجموعا 36 خدمه نیاز است یا اینکه این ماموریت را می توان توسط 2 ناو هواپیما بر انجام داد و زندگی حدودا 12000 نفر را به خطر انداخت.بنا به این گزارش با عملیات از پایگاه های دیه گو گارسیا و گوام B-2 عملا قادر به پوشش دادن تمامی مناطق پر جمعیت جهان با یکبار سوختگیری هوایی و حمل 50000 پوند (22500 کیلو گرم) است.
مشخصات فنی:
تعداد خدمه: 2 نفر (با پیش بینی برای نفر سوم)
طول: 69 فوت(21.03 متر)
پهنا : 172 فوت (52.43 متر )
ارتفاع : 17 فوت ( 5.18 متر )
سطح بال : 5140 فوت مربع ( 478 متر مربع )
وزن خالی : 153700 پوند ( 69717 کیلو گرم )
وزن عادی برخاستن : 336500 پوند ( 152635 کیلو گرم )
حداکثر وزن برخاستن : 376000 پوند ( 170550 کیلو گرم )
حداکثر وزن سوخت داخلی : 200000 پوند ( 90720 کیلو گرم )
حداکثر سرعت : 0.95 ماخ ( 525 نات معادل 972 کیلو متر بر ساعت )
سرعت پیمایش : 0.85 ماخ ( 470 نات معادل 870 کیلو متر بر ساعت )
سرعت تقرب فرود : 140 نات ( 259 کیلو متر بر ساعت )
سقف پرواز عملیاتی : 50000 فوت ( 15240 متر )
برد عملیاتی (با 37300 پوند معادل 16919 کیلو گرم مهمات ) و حداکثر وزن برخاستن در ارتفاع زیاد : 6300 ناتیکال مایل (11667 کیلو متر )
در ارتفاع بالا-پایین شامل 1000 ناتیکال مایل (1852 کیلو متر ) نفوذ سریع در ارتفاع کم : 4400 ناتیکال مایل (8149 کیلو متر )
برد (با یکبار سوخت گیری هوایی ) : بیش از 10000 ناتیکال مایل (18520 کیلو متر )
منبع: ماهنامه "دو هواپیما" شماره 6
زندگی چه زیباست
-
- پست: 174
- تاریخ عضویت: سهشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۸۹, ۶:۵۱ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 1656 بار
- سپاسهای دریافتی: 576 بار
Re: بمب افکن B-2
سلام دوستان . اتفاقا باز هم یک تحقیقات دیگری در زمینهB-2 داشتم که خیلی جالب بود.
1- سیستم های ناوبری را شرکت راکول کالینز طراحی کرده است. سامانه تاکتیکی با مشخصه TCN-250 را ساخته و سیستم کنترل فرود نیز که VIR-130A نام دارد توسط این شرکت طراحی و ساخته شده است که بسیار دقیق و هوشمند است. تجهیزات ارتباطاتی را نیز شرکت راکول پشتیبانی کرده و حتی یک ماهواره مخصوص که مسوولیت کنترل هدایت و ارتباط بین تمام B-2 های در حال پرواز در ماموریت های گروهی را به عهده دارد توسط این شرکت راکول برای پشتیبانی بهتر در مدار قرار داده شده است.
2- این پرنده دو سرنشینه هست . خلبان در صندلی سمت چپ می نشیند و فرمانده عملیات در سمت راست مستقر می شود . به همین لحاظ B-2 به نسبت B-1B که نیازمند فرماندهی 4 خدمه و یا B-52 که باید 5 خدمه داشته باشد پیشرفته تر است. محل سوخت گیری هوایی در پشت کابین خلبان قرار دارد و به دلیل دید بسیار کم خلبان سوخت گیری با B-2 در اسمان بسیار مشکل است. و از این خصوصیت به عنوان یکی از معایب این پرنده زیبا یاد می کنند.
3- (RAM) : به احتمال خیلی قوی هر چه هست استفاده از نوعی الیاژ خاص در بدنه باعث رنگ سیاه این شبح شده است. چون انگونه که می دانیم سطح این هواپیما فاقد هرگونه رنگ است .
4- در این هواپیما صدا گیرهای ویژه ای برای موتور های آن در نظر گرفته شده است و گازهای موتور نیز قبل از ازاد شدن در فضا به طور کامل در سرد می گردند و اثر مادون قرمز انان به طور کامل رفع می گردند.
5- هزینه نگهداری این هواپیماها بسیار بالاست . مواد به کار رفته هزینه طراحی ها و سیستم های ان به اندازه ای است که هر فروند از انها بالاتر از 2 میلیارد دلار قیمت گذاری شده اند . و این قیمت حدودا معادل قیمت مقداری طلا هم وزن یک هواپیما B-2 است.
6- در سال 1999 بی-2 برای انجام عملیاتی دیگر به سوی یوگسلاوی به پرواز درامد . تنها اشتباه B-2 در این عملیات منهدم ساختن سفارت چین در بلگراد بود که بار دیگر موجب افزایش دشمنی چین با امریکا شد . هر چند فرماندهان عملیات در پاسخگویی در خصوص این اشتباه " نقشه های قدیمی شهر" را توجیهی برای انهدام سفارت چین اعلام کردند و با اطمینان به رییس جمهور امریکا اعلام کردند که مشکل اصلا مربوط به سیتم های B-2 نبوده بلکه نقشه هایی که در اختیار خلبان قرار گرفته بود قدیمی بود .
7- تمامی خلبانان B-2 اموزش دیده موسسه هاگز هستند . مدتی پیش" MAG MELVIN DEAILE" بهترین خلبان این هواپیما شناخته شد و موفق به دریافت نشان خلبان خارق العاده گردید .
این خلبان در جریان حمله به افغانستان توانست به طور متوالی و یکسره و بدون توقف به مدت 44 ساعت با این هواپیما پرواز کند . در این مدت او سوخت مورد نیاز خود را از طریق هوا دریافت می کرد . او قبلا خلبان B-52 بوده و از سال 1998 شروع به پرواز با B-2 کرده است.
8- نیرو هوایی امریکا ساخت هواپیماهای B-2 را در 3 گروه جدا درخواست کرد که به گروه های 30-20-10 معروف شدند.
ابتدا 6 هواپیما تست و 10 فروند هواپیما در گروه 10
3 فروند در گروه 20
2 فروند در گروه 30 ساخته شد .
طراحی هواپیماهای هر گروه با دیگری نسبتا فرق داشت . زیرا قرار بود هرکدام وظیفه خاصی را انجام دهند.
*** گروه 10: (BLOCK 10) : هواپیماهای موجود در این گروه اماده برای نبردهای محدود و بدون هیچ لانچری برای پرتاب موشکهای هدایت شونده بودند و تنها قادر به حمل بمبهای 2000 پوندی MK-84 و بمب های اتمی گرانشی بودند. تمامی هواپیماهای B-2 که در گروه 10 هستند در پایگاه هوایی وایت من جای دارند.
*** گروه 20: (BLOCK 20) : هواپیماهایی بودند که توانایی حمل هر دو نوع تسلیحات اتمی و غیر اتمی را به علاوه بمبهای هدایت شونده GAM را داشتند . بعدها این پرندگان به بمب های خوشه ای CBU/87/B نیز تجهیز شدند.
*** گروه 30 : (BLOCK 30) : این هواپیماها از کامل ترین بمب افکن های نیرو هوایی به حساب می ایند . اولین فروند از گروهان 30 در 7 اگوست سال 1997 تحویل داده شد. این بمب افکن ها نسبت به گروه های 10 و 20 بسیار پیشرفته تر بودند و توانایی حمل انواع تسلیحات را داشتند و همچنین فناوری رادار گریزی در آنها در نهایت دقت و به صورت بهینه انجام شده بود .
منبع ان هم ماهنامه جنگ افزار / سال پنجم / ش 60
ترجمه و گرد اوری : ادوین اقا بگیان
1- سیستم های ناوبری را شرکت راکول کالینز طراحی کرده است. سامانه تاکتیکی با مشخصه TCN-250 را ساخته و سیستم کنترل فرود نیز که VIR-130A نام دارد توسط این شرکت طراحی و ساخته شده است که بسیار دقیق و هوشمند است. تجهیزات ارتباطاتی را نیز شرکت راکول پشتیبانی کرده و حتی یک ماهواره مخصوص که مسوولیت کنترل هدایت و ارتباط بین تمام B-2 های در حال پرواز در ماموریت های گروهی را به عهده دارد توسط این شرکت راکول برای پشتیبانی بهتر در مدار قرار داده شده است.
2- این پرنده دو سرنشینه هست . خلبان در صندلی سمت چپ می نشیند و فرمانده عملیات در سمت راست مستقر می شود . به همین لحاظ B-2 به نسبت B-1B که نیازمند فرماندهی 4 خدمه و یا B-52 که باید 5 خدمه داشته باشد پیشرفته تر است. محل سوخت گیری هوایی در پشت کابین خلبان قرار دارد و به دلیل دید بسیار کم خلبان سوخت گیری با B-2 در اسمان بسیار مشکل است. و از این خصوصیت به عنوان یکی از معایب این پرنده زیبا یاد می کنند.
3- (RAM) : به احتمال خیلی قوی هر چه هست استفاده از نوعی الیاژ خاص در بدنه باعث رنگ سیاه این شبح شده است. چون انگونه که می دانیم سطح این هواپیما فاقد هرگونه رنگ است .
4- در این هواپیما صدا گیرهای ویژه ای برای موتور های آن در نظر گرفته شده است و گازهای موتور نیز قبل از ازاد شدن در فضا به طور کامل در سرد می گردند و اثر مادون قرمز انان به طور کامل رفع می گردند.
5- هزینه نگهداری این هواپیماها بسیار بالاست . مواد به کار رفته هزینه طراحی ها و سیستم های ان به اندازه ای است که هر فروند از انها بالاتر از 2 میلیارد دلار قیمت گذاری شده اند . و این قیمت حدودا معادل قیمت مقداری طلا هم وزن یک هواپیما B-2 است.
6- در سال 1999 بی-2 برای انجام عملیاتی دیگر به سوی یوگسلاوی به پرواز درامد . تنها اشتباه B-2 در این عملیات منهدم ساختن سفارت چین در بلگراد بود که بار دیگر موجب افزایش دشمنی چین با امریکا شد . هر چند فرماندهان عملیات در پاسخگویی در خصوص این اشتباه " نقشه های قدیمی شهر" را توجیهی برای انهدام سفارت چین اعلام کردند و با اطمینان به رییس جمهور امریکا اعلام کردند که مشکل اصلا مربوط به سیتم های B-2 نبوده بلکه نقشه هایی که در اختیار خلبان قرار گرفته بود قدیمی بود .
7- تمامی خلبانان B-2 اموزش دیده موسسه هاگز هستند . مدتی پیش" MAG MELVIN DEAILE" بهترین خلبان این هواپیما شناخته شد و موفق به دریافت نشان خلبان خارق العاده گردید .
این خلبان در جریان حمله به افغانستان توانست به طور متوالی و یکسره و بدون توقف به مدت 44 ساعت با این هواپیما پرواز کند . در این مدت او سوخت مورد نیاز خود را از طریق هوا دریافت می کرد . او قبلا خلبان B-52 بوده و از سال 1998 شروع به پرواز با B-2 کرده است.
8- نیرو هوایی امریکا ساخت هواپیماهای B-2 را در 3 گروه جدا درخواست کرد که به گروه های 30-20-10 معروف شدند.
ابتدا 6 هواپیما تست و 10 فروند هواپیما در گروه 10
3 فروند در گروه 20
2 فروند در گروه 30 ساخته شد .
طراحی هواپیماهای هر گروه با دیگری نسبتا فرق داشت . زیرا قرار بود هرکدام وظیفه خاصی را انجام دهند.
*** گروه 10: (BLOCK 10) : هواپیماهای موجود در این گروه اماده برای نبردهای محدود و بدون هیچ لانچری برای پرتاب موشکهای هدایت شونده بودند و تنها قادر به حمل بمبهای 2000 پوندی MK-84 و بمب های اتمی گرانشی بودند. تمامی هواپیماهای B-2 که در گروه 10 هستند در پایگاه هوایی وایت من جای دارند.
*** گروه 20: (BLOCK 20) : هواپیماهایی بودند که توانایی حمل هر دو نوع تسلیحات اتمی و غیر اتمی را به علاوه بمبهای هدایت شونده GAM را داشتند . بعدها این پرندگان به بمب های خوشه ای CBU/87/B نیز تجهیز شدند.
*** گروه 30 : (BLOCK 30) : این هواپیماها از کامل ترین بمب افکن های نیرو هوایی به حساب می ایند . اولین فروند از گروهان 30 در 7 اگوست سال 1997 تحویل داده شد. این بمب افکن ها نسبت به گروه های 10 و 20 بسیار پیشرفته تر بودند و توانایی حمل انواع تسلیحات را داشتند و همچنین فناوری رادار گریزی در آنها در نهایت دقت و به صورت بهینه انجام شده بود .
منبع ان هم ماهنامه جنگ افزار / سال پنجم / ش 60
ترجمه و گرد اوری : ادوین اقا بگیان
زندگی چه زیباست
-
- پست: 472
- تاریخ عضویت: چهارشنبه ۱۵ مهر ۱۳۸۸, ۱:۴۸ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 1261 بار
- سپاسهای دریافتی: 2355 بار
گفتگو با دکتر نجم الدین مشکاتی پدربمب افکن B2-Sprit
[HIGHLIGHT=#ff0000]دکتر نجم الدین مشکاتی
بمب افکن B-2 Spirit را از روی بمب افکن Horten Ho 229 آلمانی کپی نشد.
بلکه دکتر نجم الدین مشکاتی توانست آن را بسازد.
به ایشان لقب پدر B-2 را داده اند
وی در دانشگاه صنعتی آریامهر،شریف فعلی،تحصیل کرده و در 1354 به لس آنجلس رفته و در دانشگاه USC کالیفرنیا ادامه تحصیل داد.
پس از تنش های رخ داده میان ایران و آمریکا،برای بسیاری از ایرانی ها از جمله این مهندس ایرانی این نگرانی به وجود آمده که آیا میان دو کشور آمریکا و ایران جنگ و درگیری نظامی رخ خواهد داد یا خیر؟
آقای مشکاتی که مدت ها به طراحی بمب افکن B-2 افتخار می کرد و در دفتر کارش مدل های مختلف این بمب افکن دیده می شود،اظهار عقیده می کند که وضعیت بین ایران و آمریکا حتی از زمان گروگان گیری سفارت آمریکا در اوایل انقلاب وخیم تر است.
آقای مشکاتی در گفتگو با Washington Post گفت:
حتی تصور جنگ آمریکا و ایران برای او یک کابوس است چرا که بمب افکن های طراحی شده وی علیه ایران مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
وی افزود که: اگر جنگی بین دو کشور ایران و آمریکا اتفاق بیفتد زندگی وی به یک تراژدی تبدیل می شود.
به نوشته Washington Post، هواپیمایی که برای مدت ها افتخار آقای مشکاتی بود تبدیل به "فرانک اشتاینی" برای او شده است.
آقای مشکاتی در یادداشتی که برای نوشتار Washington Post نوشته بود از John F. Kennedy،نقل و قول می کند که گفته بود:"
هیچ جنگی اجتناب ناپذیر نیست و اگر جنگی اتفاق بیفتد به دلیل ناکامی خرد بشری است."
وی افزود:
"من هر دو کشور ایران و آمریکا را دوست دارم. ایران کشوری است که من از آنجا آمده ام و آمریکا کشور فرزندان من است.چگونه می توانم در مورد این دو کشور حس وطن پرستی نداشته باشم.
لینک گفتگو ایشان با Washington Post در وبسایت Washington Post
[External Link Removed for Guests]
منبع: [External Link Removed for Guests]
دوستان مترجم اگر بتوانند یک ترجمه خوب از مصاحبه ایشون بذارند ممنون میشم.
بمب افکن B-2 Spirit را از روی بمب افکن Horten Ho 229 آلمانی کپی نشد.
بلکه دکتر نجم الدین مشکاتی توانست آن را بسازد.
به ایشان لقب پدر B-2 را داده اند
وی در دانشگاه صنعتی آریامهر،شریف فعلی،تحصیل کرده و در 1354 به لس آنجلس رفته و در دانشگاه USC کالیفرنیا ادامه تحصیل داد.
پس از تنش های رخ داده میان ایران و آمریکا،برای بسیاری از ایرانی ها از جمله این مهندس ایرانی این نگرانی به وجود آمده که آیا میان دو کشور آمریکا و ایران جنگ و درگیری نظامی رخ خواهد داد یا خیر؟
آقای مشکاتی که مدت ها به طراحی بمب افکن B-2 افتخار می کرد و در دفتر کارش مدل های مختلف این بمب افکن دیده می شود،اظهار عقیده می کند که وضعیت بین ایران و آمریکا حتی از زمان گروگان گیری سفارت آمریکا در اوایل انقلاب وخیم تر است.
آقای مشکاتی در گفتگو با Washington Post گفت:
حتی تصور جنگ آمریکا و ایران برای او یک کابوس است چرا که بمب افکن های طراحی شده وی علیه ایران مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
وی افزود که: اگر جنگی بین دو کشور ایران و آمریکا اتفاق بیفتد زندگی وی به یک تراژدی تبدیل می شود.
به نوشته Washington Post، هواپیمایی که برای مدت ها افتخار آقای مشکاتی بود تبدیل به "فرانک اشتاینی" برای او شده است.
آقای مشکاتی در یادداشتی که برای نوشتار Washington Post نوشته بود از John F. Kennedy،نقل و قول می کند که گفته بود:"
هیچ جنگی اجتناب ناپذیر نیست و اگر جنگی اتفاق بیفتد به دلیل ناکامی خرد بشری است."
وی افزود:
"من هر دو کشور ایران و آمریکا را دوست دارم. ایران کشوری است که من از آنجا آمده ام و آمریکا کشور فرزندان من است.چگونه می توانم در مورد این دو کشور حس وطن پرستی نداشته باشم.
لینک گفتگو ایشان با Washington Post در وبسایت Washington Post
[External Link Removed for Guests]
منبع: [External Link Removed for Guests]
دوستان مترجم اگر بتوانند یک ترجمه خوب از مصاحبه ایشون بذارند ممنون میشم.
حضرت علی (علیه السلام):
مالک اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی فردا به آن چشم نگاهش نکن! شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی !
- پست: 1102
- تاریخ عضویت: جمعه ۳۱ فروردین ۱۳۸۶, ۶:۱۰ ب.ظ
- محل اقامت: ارومیه
- سپاسهای ارسالی: 12686 بار
- سپاسهای دریافتی: 11782 بار
- تماس:
Re: آشنايي با بمب افکن B-2
سلام
چند روز قبل نوزدهمین سالگرد ادعای نیروی هوایی صربستان مبنی بر هدف قرار دادن یک فروند بمب افکن B-2 امریکایی بر فراز بلگراد بود، به همین بهانه:
" ... چند دقیقه بعد از نیمه شب 20 می 1999 مرکز کنترل دفاع هوایی هدفی نزدیک شونده را در سمت 170-180 درجه به سایت S-125M مستقر در جنوب بلگراد اعلام نمود و لحظاتی بعد یک کاوش در محدوده مشخص را از سایت درخواست نمود (با توجه به حضور دائمی هواپیماهای مامور سرکوب پدافند و موشک های هارم/آلارم، خدمه سایت به صورت موردی و با کاوش در محدوده های زمانی/مکانی خاص از رادارهای خود بهره می بردند) لحظاتی بعد افسر رادار با کاوش در منطقه اعلام شده "اکوی" هدف را در جنوب سایت و حدود 17-18 کیلومتری مشاهده نموده و با توجه به دستور درگیری و تجربه قبلی خود (ایشان همان کسی است که یک فروند جنگنده F-16CG امریکایی را در شب 2 می 1999 سرنگون نمود) با انجام قفل راداری بر روی هدف 2 تیر موشک به سمت آن شلیک نمود، موشک ها در برد 11 کیلومتری سایت به هدف رسیده و در برد موثر، سر جنگی خود را منفجر نمودند، ولی هدف بدون تغییری محسوس به پرواز به سمت کرواسی ادامه داد ... "
فردای آن روز صربستان طی اعلامیه ای رسمی مدعی سرنگونی یک فروند بمب افکن B-2 امریکایی گردید.
هر چند هرگز آثار و شواهدی مبنی بر سرنگونی از هدفی که آن شب هدف قرار گرفت به دست نیامد اما مواردی وجود دارد که بتوان به ادعای "هدف قرار گرفتن B-2 در آن شب اعتنا نمود".
1- ممکن است که ادعا شود که "اکو"یی که افسر رادار در اسکوپ خود دیده و با آن درگیر شده یک هدف کاذب الکترومغناطیسی باشد، که البته اینکه موشک ها با رسیدن به آن سر جنگی خود را منفجر نموده اند ناقض این تئوری می گردد؛ ... اکو ناشی از یک هدف فیزیکی بوده که فیوز مجاورتی موشک ها نیز آن را حس کرده اند.
2- ممکن است ادعا شود که اکو مربوط به اهداف کاذب پروازی بوده باشد؛ که البته پس از مورد اصابت قرار گرفتن توسط 2 تیر موشک سام-3 با سر جنگی 84 کیلوگرمی همچنان به پرواز ادامه داده است؟! ... قدری پذیرش آن سخت است.
3- اینکه همان لحظات بلگراد بمباران شده و اکوی مشخصی از مهاجمین توسط اغلب رادارها ثبت نگردیده است، شبهه اینکه اکوی فوق مربوط به یک B-2 باشد را می افزاید.
4- آن شب، آخرین حضور B-2 در آسمان صربستان بود.
و چند موضوع دیگر که "می توانند" دلیلی بر هدف قرار گرفتن بمب افکن B-2 در آن شب باشند.
[External Link Removed for Guests]
گراف راداری از سایت سام-3 درگیر شده با هدف
[External Link Removed for Guests]
موفق
چند روز قبل نوزدهمین سالگرد ادعای نیروی هوایی صربستان مبنی بر هدف قرار دادن یک فروند بمب افکن B-2 امریکایی بر فراز بلگراد بود، به همین بهانه:
" ... چند دقیقه بعد از نیمه شب 20 می 1999 مرکز کنترل دفاع هوایی هدفی نزدیک شونده را در سمت 170-180 درجه به سایت S-125M مستقر در جنوب بلگراد اعلام نمود و لحظاتی بعد یک کاوش در محدوده مشخص را از سایت درخواست نمود (با توجه به حضور دائمی هواپیماهای مامور سرکوب پدافند و موشک های هارم/آلارم، خدمه سایت به صورت موردی و با کاوش در محدوده های زمانی/مکانی خاص از رادارهای خود بهره می بردند) لحظاتی بعد افسر رادار با کاوش در منطقه اعلام شده "اکوی" هدف را در جنوب سایت و حدود 17-18 کیلومتری مشاهده نموده و با توجه به دستور درگیری و تجربه قبلی خود (ایشان همان کسی است که یک فروند جنگنده F-16CG امریکایی را در شب 2 می 1999 سرنگون نمود) با انجام قفل راداری بر روی هدف 2 تیر موشک به سمت آن شلیک نمود، موشک ها در برد 11 کیلومتری سایت به هدف رسیده و در برد موثر، سر جنگی خود را منفجر نمودند، ولی هدف بدون تغییری محسوس به پرواز به سمت کرواسی ادامه داد ... "
فردای آن روز صربستان طی اعلامیه ای رسمی مدعی سرنگونی یک فروند بمب افکن B-2 امریکایی گردید.
هر چند هرگز آثار و شواهدی مبنی بر سرنگونی از هدفی که آن شب هدف قرار گرفت به دست نیامد اما مواردی وجود دارد که بتوان به ادعای "هدف قرار گرفتن B-2 در آن شب اعتنا نمود".
1- ممکن است که ادعا شود که "اکو"یی که افسر رادار در اسکوپ خود دیده و با آن درگیر شده یک هدف کاذب الکترومغناطیسی باشد، که البته اینکه موشک ها با رسیدن به آن سر جنگی خود را منفجر نموده اند ناقض این تئوری می گردد؛ ... اکو ناشی از یک هدف فیزیکی بوده که فیوز مجاورتی موشک ها نیز آن را حس کرده اند.
2- ممکن است ادعا شود که اکو مربوط به اهداف کاذب پروازی بوده باشد؛ که البته پس از مورد اصابت قرار گرفتن توسط 2 تیر موشک سام-3 با سر جنگی 84 کیلوگرمی همچنان به پرواز ادامه داده است؟! ... قدری پذیرش آن سخت است.
3- اینکه همان لحظات بلگراد بمباران شده و اکوی مشخصی از مهاجمین توسط اغلب رادارها ثبت نگردیده است، شبهه اینکه اکوی فوق مربوط به یک B-2 باشد را می افزاید.
4- آن شب، آخرین حضور B-2 در آسمان صربستان بود.
و چند موضوع دیگر که "می توانند" دلیلی بر هدف قرار گرفتن بمب افکن B-2 در آن شب باشند.
[External Link Removed for Guests]
گراف راداری از سایت سام-3 درگیر شده با هدف
[External Link Removed for Guests]
موفق
حقيقت را بدانيد تا رها شويد؛ دانش قدرت است! زيرا به شما اجازه تصميم گيري آگاهانه بر اساس حقايق هستي را مي دهد، نه بر اساس باورهاي گاها اشتباه شما!