آشنایی با زیردریایی کلاس ویکتوریا

در اين بخش مي‌توانيد در مورد ناوچه‌ها به بحث بپردازيد

مدیران انجمن: شوراي نظارت, مديران هوافضا

ارسال پست
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 603
تاریخ عضویت: دوشنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۰, ۶:۵۳ ب.ظ
سپاس‌های ارسالی: 1253 بار
سپاس‌های دریافتی: 7310 بار

آشنایی با زیردریایی کلاس ویکتوریا

پست توسط Goebbels »

 به نام خدا

با سلام


زیردریایی کلاس ویکتوریا

تصویر 

زیردریایی کلاس ویکتوریا / Upholder (همچنین به دلیل تناژ 2400 تنی آن Type 2400 نیز خطاب می شود) یک زیردریایی دیزل الکتریک ساخت انگلستان است که در دهه 1970 به منظور تقویت و تکمیل ناوگان زیردریایی های هسته ای انگلیس طراحی و ساخته شد.پس از مدت کوتاهی ، از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد ، از خدمت نیروی دریای سلطنتی خارج شد.در سال 1998 ، کانادا خواستار خریداری 4 فروند از زیردریایی های این کلاس به همراه تعدادی از خدمه با تجربه و مربیان به منظور جایگزینی با زیردریایی های قدیمی کلاس Oberons نیروی دریایی خود بود.بریتانیا نیز خواستار به خدمت گرفتن زیردریایی های جدید برای بازنشست کردن زیردریایی های کلاس Oberons بود.اما با وقوع جنگ فالکلند ، ثابت شد که زیردریایی های هسته ای ، فرآیند تولید طولانی و هزینه های گزافی دارند ولی زیردریایی های دیزل الکتریک علاوه بر قیمت ارزان تر دارای سرعت تولید بالاتری نیز هستند.حوضچه های شرکت کشتی سازی ویکرز در شهر فارنس انگلیس در حال ساخت زیردریایی های هسته ای حامل موشک های بالستیک کلاس ونگارد بود و نمی توانست از آن برای ساخت زیردریایی استفاده کند.با این وجود در سال های دهه 1970 ، به درخواست نیروی دریایی بریتانیا ، شرکت ویکرز شروع به توسعه زیردریایی های کلاس ویکتوریا کرد.قیمت هر عدد از این زیردریایی 215 میلیون دلار آمریکا اعلام شد ، اما پس از طراحی مجدد و رفع معایب موجود در طراحی این قیمت افزایش یافت.دیگر دلیل افزایش قیمت تاکید شرکت سازنده و نیروی دریایی سلطنتی بر اتوماسیون و خودکار بودن سیستم های زیردریایی بود تا نیاز آن به خدمه کاهش یابد.دستور ساخت اولین زیردریایی در سال 1983 صادر شد که در سال 1990 تکمیل و تحویل داده شد.در سال 1986 نیز سه زیردریایی به نام های Unseen ، Ursula و Unicorn سفارش داده شد که در بین سال های 1991 تا 1993 تحویل داده شد.علاوه بر آن طبق برنامه ریزهای صورت گرفته از سوی نیروی دریایی سلطنتی ، قرار بود 12 فروند دیگر از این زیردریایی ها تولید شود ولی به دلیل پایان جنگ سرد به غیر از 4 فروندی که پیش از آن سفارش داده شده بود ، زیردریایی دیگری ساخته نشد.
در خدمت بریتانیا
در بین سال های 1990 تا 1993 وارد خدمت خدمت نیروی دریایی سلطنتی شدند.در ابتدا و تا سال 1993 ، زیردریایی های کلاس ویکتوریا توانایی شلیک اژدر را نداشتند ، اما در آن سال با صرف هزینه 9 میلیون پوند این توانایی در آن ها گنجانده شد.زیردریایی کلاس ویکتوریا یک زیردریایی نسبتا" ساده بود.به همین دلیل از آن در اموری همچون آموزش پایه ای خدمه آینده دیگر زیردریایی ها نیز استفاده می شد.پس از مدتی حضور در پایگاه دلفین واقع در شهر Gosport ، این زیردریایی ها به پایگاه دریایی دونپورت منتقل شدند.زیردریایی های کلاس ویکتوریا در مدت کوتاه خدمت خود بیشتر در آب های اقیانوس اطلس ، مدیترانه ، و آب های ساحلی بریتانیا حضور داشتند.اما به عنوان آخرین ماموریت ، زیردریایی Unicorn به مدت شش ماه در شرق کانال سوئز ، دریای مدیترانه ، دریای عمان و خلیج فارس مشغول تمرین و آموزش بود.در اکتبر 1994 ، در پی تصمیم دولت انگلستان و نیروی دریایی این کلاس زیردریایی بازنشست شد.

 تصویر 

در خدمت کانادا
در سال 1998 ، کانادا خواستار به خدمت گرفتن 4 زیردریایی کلاس ویکتوریا برای جایگزینی با زیردریایی های قدیمی کلاس Oberons شد.در ابتدا قرار بود 1 فروند از این 4 زیردریایی در ناوگان اقیانوس آرام و 3 فروند دیگر ناوگان اقیانوس اطلس خدمت کنند اما بعد ها یک زیردریایی دیگر به ناوگان اقیانوس آرام نیروی دریایی کانادا اضافه شد.پس از دریافت این چهار زیردریایی ، نیروی دریایی کانادا نام جدید " ویکتوریا " را برای آن انتخاب و جایگزین نام Upholders در نیروی دریایی انگلیس کرد.اولین زیردریایی با نام Halifax در دسامبر 2000 ، دومین زیردریایی با نام Windsor در ژوئن 2003 ، سومین زیردریایی با نام Corner Brook در مارس 2003 و آخرین زیردریایی با نام Chicoutimi در سپتامبر 2004 تحویل نیروی دریایی سلطنتی کانادا شد.
آتش
در 5 اکتبر 2004 ، زیردریایی Chicoutim که به تازگی از پایگاه دریایی سایلینگ در اسکتالند خارج شده بود ، در شمال غرب ایرلند دچار آتش سوزی شد.آتش سوزی صورت گرفته به دلیل ورود آب دریا از دریچه های باز زیردریایی به دلیل طوفانی بودن دریا بود.مهمترین دلیل آتش سوزی نیز عدم مرغوبیت مواد عایق در جلوگیری از نفوذ آب به تجهیزات الکتریکی بوده است(این مشکل شامل سه زیردریایی دیگر این کلاس نیز می شود).در 6 اکتبر ، زیردریایی که نیروی پیشرانه خود را از دست داده بود به وسیله ناوچه های مونتروس و مارلبرو نیروی دریایی سلطنتی نجات داده شد.به دلیل طوفان شدیدی که در جریان بود و بعد مسافت تا ساحل نمی شد زخمی ها را به بیمارستان منتقل کرد(دو روز بعد و با آرام تر شدن وضعیت آب و هوایی مجروحین به بیمارستان منتقل شدند).یک خدمه زیردریایی نیز بر اثر این حادثه کشته شد. شد.آن خدمه کریس ساندرز نام داشت و دلیل مرگ او نیز خفگی ناشی از استنشاق دود اعلام شد.پس از این حادثه ادعاهای جنجالی ساخته شده به وسیله رسانه های کانادایی باعث سرزنش هرچه بیشتر بریتانیا برای ساخت این زیردریایی شد.

 تصویر 

طرح
همانطور که پیشتر اشاره شد این زیردریایی توسط صنایع کشتی سازی و مهندسی با مسئولیت محدود ویکرز(Vickers) برای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا ساخته شده اند. کلاس ویکتوریا در برخی ویژگی های نوین همچون طراحی اشک شکل و کاشی های لاستيكي جاذب امواج سونار مشابه زیردیایی های اتمی نیروی دریایی سلطنتی است. این کلاس از زیردریایی به گونه ای طراحی شده است که دارای بهترین عملکرد هیدرودینامیکی و کمترین میزان صدای تولیدی نسبت به زیردریایی های پیشین کلاس ابرون (Oberon) باشد. همچنین مدت زمان لازم برای شارژ باطری های آن به مراتب کاهش یافته و زیر دریایی به سیستم کنترل پرتاب اژدر جدید با پایداری بیشتر در هنگام پرتاب تجهیز شده است. کلاس ویکتوریا به پیشرانه ای الکتریکی متشکل از یک آرمیچر دوگانه که توسط یک باطری 9000 آمپر ساعت یا دو پیشرانه دیزلی Paxman Valenta تغذیه میشود مجهز است. این زیردریایی در هر 24 ساعت به 30 الی 60 دقیقه حرکت در نزدیکی سطح آب و هواگیری با استفاده از لوله ورود و خروج هوا (Snorkel) نیاز دارد . در سرعت حرکت هشت نات (15 کیلومتر) زیردریایی نیاز به صرف 30 درصد از زمان حرکت برای انجام هواگیری دارد. کلاس ویکتوریا همچون زیردریایی کلاس Scorpène از قابلیت حفظ حرکت با تمام سرعت در مدت 90 دقیقه برخوردار است. در طول ساخت و آزمایش اولین نمونه از این زیر دریایی اولین مشکل به وجود آمده در دریچه تیوب های پرتاب اژدر بود ، به گونه ای که در مواقع اخلال در سیستم کنترل پرتاب اژدر امکان باز شدن دریچه ورودی اژدر در هنگام باز بودن دریچه خروجی وجود داشت که باعث ورود آب به داخل زیر دریایی پس از پرتاب اژدر میشد. این مشکل در نمونه اولیه و پس از آن سایر نمونه های ساخته شده برطرف شد. مشکل بعدی اخلال در مدارات کنترل پیشرانه بود که مانع از راه اندازی سریع و رساندن پیشرانه به حداکثر قدرت در شرایط اضطراری میشد. این مشکل با تغییر در مدارهای کنترل موتور بر طرف شد. مشکل دیگر در پیشرانه های دیزلی بروز کرد. این پیشرانه ها به صورت پایه برای استفاده در لوکوموتیو ساخته شده بودند و با برخی شرایط عملیاتی زیردریایی ناسازگار بودند. پس از خاموش کردن پیشرانه ها امکان فعال سازی مجدد آن ها در مدت کوتاه وجود نداشت.علاوه بر این پیشرانه ها عملکرد خود را به مراتب زودتر از مدت زمان کاری مورد انتظار از دست میدادند. این مشکل با انجام برخی تغییرات در ساختار موتورها تا حدودی بر طرف شد . بر طرف کردن مشکلات مطرح شده در حدود سه سال به طول انجامید تا در نهایت وزارت دفاع انگلیس برنامه به کارگیری و تولید این زیر دریایی را تایید کرد. زیردریایی های کلاس ویکتوریا در هنگام کار با پیشرانه الکتریکی و باطری ، توسط سونار های غیر فعال تقریبا غیر قابل تشخیص هستند همچنین به گونه ای طراحی شده اند که در هنگام حضور در سطح کمترین بازتاب راداری را داشته باشند. این زیردریایی به دو پریسکوپ با سطح نور پایین و مادون قرمز مجهز است. علاوه بر این دارای شبکه های ارتباطی امن برای ارتباط با سایر زیردریایی ها است تا به اینصورت با اشتراک اطلاعات نبرد به صورت گروهی عمل کنند. زیر دریایی به منظور انجام عملیات رزمی به یک تیم چهار نفره برای بخش سونار و یک تیم هشت نفره شامل فرمانده برای هدایت نبرد نیاز دارد. سیستم های تسلیحاتی نصب شده در زیردریایی ، هم به صورت کنترل از راه دور و هم به صورت مستقیم قابل راه اندازی هستند. زیردریایی کلاس ویکتوریا دارای بدنه ای یک جداره از جنس فولاد دریایی با کیفیت (NQ1) با مقاومت کششی بالا است. تمامی سطح خارجی زیردریایی با 22000 عدد کاشی لاستيكي جاذب امواج سونار پوشیده شده است تا اثرات آکوستیک آن به حداقل برسد. بدنه زیردریایی 70.3 متر طول و 7.6 مترعرض تناژ جابه جایی معادل با 2168 تن در سطح و 2455 متر در عمق دریا دارد. این زیردریایی دارای 48 خدمه از جمله هفت افسر است . علاوه بر این پنج خدمه دیگر به منظور انجام عملیات آموزش و نظارت نیز به زیردریایی اضافه میشوند. با توجه به نیاز ها و خواسته های نیروی دریایی کانادا که یکی از کاربران زیردریایی کلاس ویکتوریا است سیستم ورود و خروج اضطراری به همراه سیستم های ارتباط زیر آبی نیز در به روز رسانی های انجام شده برای آن در نظر گرفته شده است. زیردریایی کلاس ویکتوریا در مجموع از نظر تکنولوژی های به کار رفته ، شباهت بسیاری به زیردریایی های اتمی نیروی دریایی سلطنتی دارد و میتوان گفت که یکی از بهترین و پیشرفته ترین زیردریایی های دیزل الکتریک جهان است.

 تصویر
اژدر Tigerfish Mk 24 

سیستم های تسلیحاتی
این زیردریایی دارای شش تیوب 533 میلیمتری (21 اینچ) پرتاب اژدر با دو پمپ توربینی برای سیستم تخلیه آن ها است . این تیوب ها امکان پرتاب اژدر های Tigerfish Mk 24 و یا Spearfish دارند همچنین میتوان از آنها به منظور پرتاب موشک هارپون زیردریایی پرتاب و مین های دریایی نیز استفاده کرد . لازم به ذکر است که این قابلیت از زیردریایی های در خدمت کانادا حذف شده است. بخش نگهداری اژدر ها دارای چندین قسمت است که امکان ذخیره سازی حداکثر 18 اژدر Mk 48 Mod 4 را فراهم میکند. این اژدر ها با سیستم هدایت آشیانه یاب صوتی فعال و غیر فعال ، در سرعت 74 کیلومتر بر ساعت (40 گره) بردی معادل با 50 کیلومتر و در سرعت 102 کیلومتر بر ساعت (55 گره) بردی معادل با 38 کیلومتر دارند. لازم به ذکر است که با قابلیت های عملیاتی نیروی دریایی کانادا ، زیردریایی های کلاس ویکتوریای این کشور به سیستم کنترل آتش (SFCS) ساخت صنایع لاکهید کانادا ، صنایع زیردریایی لاکهید مارتین و نورث استار مجهز شده اند.

 تصویر
نمایی از پرتابگر های اژدر زیردریایی 

حسگر ها
زیردریایی کلاس ویکتوریا به پریسکوپ الکترواپتیکی جستجوگر مدل CK035 و پریسکوپ اپترونیکی تهاجمی مدل CH085 ساخت صنایع اپرتونیکی تالس مجهز شده است. پریسکوپ جستجوگر CK035 از نوع دو چشمی و دارای میدان دید گسترده و نشان گذار نوری است. پریسکوپ تهاجمی CH085 نیز از نوع دو چشمی بوده و دارای کانال مادون قرمز و سیستم افزایش وضوح است. از این پریسکوپ برای مقابله با اهداف سطح و زیر سطحی استفاده میشود.کلاس ویکتوریا دارای سونار برد بلند جانبی تایپ 2007 و سونار کششی (towed) تایپ 2046 ساخت سیستم های زیرآبی تالس (Thales Underwater Systems) است که هر دو این سونار ها از هر دو نوع غیر فعال و فعال فرکانس پایین برای کشف و تعیین موقعیت اهداف هستند. علاوه بر این سونار تایپ 2040 نیز بر روی بدنه زیر دریایی نصب شده است که از قابلیت جستجو و رهگیری غیر فعال و فعال در فرکانس پایین به منظور بهبود عملکرد در برد متوسط برخوردار است. لازم به ذکر است که در زیردریایی های در خدمت نیروی دریایی کانادا از سونار کششی کانادایی (CANTASS) نیز بهره میبرند.این زیردریایی به سیستم ناوبری شامل سیستم موقعیت یاب جهانی و رادارهای موقعیت ناوبری تایپ 1007 و فورانو (Furuno) ساخت کلوین هیوز مجهز شده است . هر دو این رادار ها در باند I عمل میکنند . همچنین در سال 2005 مذاکراتی با صنایع دریایی نورث گرومن صورت گرفت تا زیردریایی ها به سیستم ناوبری اینرسی بر پایه ژیروسکوپ لیزری نیز مجهز شوند. برای زیردریایی های کانادایی ، سیستم ارتباطات ماهواره ای یو اچ اف DAMA نیز در نظر گرفته شده است.

اقدامات متقابل
زیردریایی کلاس ویکتوریا دارای دو منتشر کننده سیگنال غوطه ور (SSE) و دو تیوب کوچک برای طعمه های (decoy) آکوستیک یا حبابی است. علاوه بر این سیستم جستجوگر دریایی Condor به عنوان سیستم پشتیبانی الکترونیکی بر روی پریسکوپ جستجوی سطحی CK035 زیردریایی نصب شده است.
 تصویر 

نیروی محرکه
سیستم نیروی محرکه این زیردریایی از نوع دیزل الکتریک متشکل از دو پیشرانه دیزلی Paxman Valenta 16SZ هر کدام با توان 2.7 مگاوات ، دو ژنراتور 2.8 مگاواتی الستوم (Alsthom) و یک پیشرانه الکتریکی ساخت جنرال الکتریک (GEC) با توان پنج مگاوات است که توسط کنسول کنترل ماشین آلات (MCC) واقع در اتاق پیشرانه ها کنترل میشود. همچنین برنامه ای برای ارتقای زیردریایی و اضافه کرد ن سیستم رانش مستقل از هوا نیز در نظر گرفته شده است که در آینده اجرا خواهد شد. سرعت زیردریایی در سطح اب 12 گره(22 کیلومتر بر ساعت ) در عمق آب بیش از 20 گره (37 کیلومتر بر ساعت) و در حالت نزدیک به سطح آب و انجام عملیات هواگیری حداکثر 12 گره (22 کیلومتر بر ساعت) است . برد زیر دریایی در حالت حرکت در نزدیکی سطح آب و هنگام انجام عملیات هواگیری در سرعت 8 گره (15 کیلومتر بر ساعت) در حدود 8000 مایل(13000 کیلومتر) است . این زیردریایی قابلیت گشت زنی به مدت 56 روز را دارد.

مترجمین : سینا نوریخانی - سورنا نوشاد
منبع : [External Link Removed for Guests]
این مقاله به صورت اختصاصی برای دو سایت ارتشی و میلیتاری پارسی بوده و هرگونه برداشت از آن تنها با ذکر نام مترجمین و منبع مجاز است.
ارسال پست

بازگشت به “زيردريايي‌ها”