بسوی المپیک 2024 پاریس

[bamn]

پرونده المپیک پر حادثه 2024 پاریس :
(بخش چهارم)

رشته ها :

و اما برویم سراغ مروری کوتاه و سریع بر رشته ها و با تاکید ویژه روی عملکرد آسیایی ها ؛

:

:
شنای نمایشی : در این رشته مثلاً ورزشی ، روسها قهرمان بلامنازع چند دوره اخیر بودند ، اما در پاریس ، و در غیبت آنها ، چینی ها هر دو طلای دو نفره و تیمی را به خود اختصاص دادند . بریتانیا و آمریکا یکی-یک نقره گرفتند و برنزها هم به هلند و اسپانیا رسید .

:

:
شیرجه : در این رشته هم چینی ها طبق معمول آقایی کردند و این بار هیچ طلایی هم برای رقبا نگذاشتند و با 8 طلا ، 2 نقره و 1 برنز به خانه برگشتند! در ترکیب تیم شیرجه بانوان چین دو بانوی 17 و 18 ساله حضور داشتند که البته این دومین تجربه آنها از حضور و کسب مدال طلای المپیک بود! بریتانیا در این رشته با 1 نقره و 4 برنز دوم شد . از بین کشورهای آسیایی دیگر هم کره شمالی یک نقره و یک برنز و ژاپن یک نقره کسب کردند در حالی که در المپیک قبلی غیر از چین هیچ کشور آسیایی دیگری به مدال شیرجه نرسیده بود .

:

:

شنا : در این رشته پرمدال بار دیگر آمریکا با کسب 8 طلا (3 طلا کمتر از توکیو) ، 13 نقره و 7 برنز اول شد ، استرالیا با 7 طلا ، 9 نقره و 3 برنز دوم و فرانسه میزبان که دوره قبلی اصلاً طلا نگرفته بود به لطف درخشش لئون مارشان با 4 طلا ، 1 نقره و 2 برنز در رده سوم ایستاد . مارشان 4 طلا انفرادی را به تنهایی کسب کرد و در یک برنز تیمی فرانسه هم نقش داشت! مربی اختصاصی مارشان باب بومن است که مربی مایکل فلپس افسانه ایی بوده! البته از نظر تعداد مدال خانم ژانگ یوفی چینی با کسب 6 مدال پرمدال ترین ورزشکار المپیک پاریس هم شد اما این شش مدال 1 نقره و 5 برنز بود ، در حالی که خانم یوفی در المپیک توکیو 2 طلا و 2 نقره گرفته بود . به هر حال چینی ها با کسب 2 طلا ، 3 نقره و 7 برنز عملکرد بدی نداشتند هرچند یک طلا کمتر از توکیو گرفتند . ژاپن با 1 نقره ، هنگ کنگ با 2 برنز و کره جنوبی با 1 برنز ، دیگر آسیایی های مدال آور در این رشته بودند . در مسابقات این دوره شنای المپیک 4 رکورد جهانی شکسته شد . جوانترین برنده مدال طلای این دوره هم خانم الکس شکیل 17 ساله آمریکایی بود که در 4 در 100 متر تیمی به این مدال رسید .

:

:
واترپلو : در بخش مردان صربستان برای سومین دوره متوالی قهرمان شد و تیم های کرواسی و آمریکا دوم و سوم شدند . اما در بخش بانوان بعد از سه قهرمانی متوالی آمریکایی ها در المپیک های قبلی ، این بار اسپانیا قهرمان شد و استرالیا و هلند در رده های دوم و سوم ایستادند . در این دوره ژاپن در بخش مردان و چین در بخش بانوان نمایندگان آسیا بودند و با توجه به اختلاف سطح واترپلو آسیا با قاره های دیگر (بجز آفریقا) هر دو تیم در گروه های خود در بخش مقدماتی آخر شده و از راهیابی به جدول حذفی بازماندند . البته نکته ایی که در ادامه مطمئناً تایید خواهید کرد ، ترقی ناگهانی ژاپن در چند رشته تیمی است که در شرایطی که در المپیک توکیو فقط به لطف امتیاز میزبانی حضور داشتند ، این بار توانستند سهمیه ها را از چنگ قدرت های سنتی قاره آسیا خارج کرده و راهی پاریس شوند .

:

:
تیر و کمان : در توکیو کره ایی ها یک طلا را از دست دادند ، اما در اینجا با اقتدار کامل قهرمان شدند و هیچ چیز ، نه باد ، نه باران و نه زنبور نتوانست آنها را شکست دهد! کره ایی ها در شرایطی 5 طلا ، 1 نقره و 1 برنز گرفتند که کاملاً مصلحتی در انفرادی ها یک نقره و یک برنز به رقیبان دادند و سکوهای مدالی این دو بخش را کاملاً کره ایی نکردند! فرانسه و آمریکا در مجموع این رشته هرکدام یک نقره و یک برنز گرفتند و یک نقره هم به چین رسید تا دیگر کشور مدال آور آسیایی این رشته باشد . کره جنوبی سالهاست مقتدرانه در تیر و کمان ریکرو دنیا آقایی می کند و شایعاتی از گوشه و کنار شنیده می شود که ممکن است در آینده رشته کامپوند که در آن کشور مشخصی قدرت مطلق اول جهان نیست ، جایگزین ریکرو شود تا انحصاری شدن طلاهای این رشته به پایان برسد! به نظر بنده که هر دو رشته باید المپیکی باشند و نباید حق ورزشکاران یکی از آنها بخاطر دیگری نادیده گرفته شود .

:

:
دوومیدانی : در این رشته آمریکا با 14 مدال طلا (دو برابر المپیک توکیو) ، 11 مدال نقره و 9 مدال برنز طبق معمول صدرنشین شد . از بعد از المپیک 1984 لس آنجلس که آمریکایی ها 16 طلای دوومیدانی را به خودشان اختصاص داده بودند ، این تعداد مدال طلا در یک دوره دوومیدانی المپیک برای آمریکایی ها هم یک نتیجه عالی است! کنیا با 4 طلا ، 2 نقره و 5 برنز دوم و کانادا با 3 طلا ، 1 نقره و 1 برنز سوم شد . ناکام بزرگ این دوره ایتالیایی ها بودند که در توکیو 5 مدال طلا گرفتند اما این دوره نتوانستند به مدال طلا برسند . چین با 1 طلا ، 1 نقره و 2 برنز موفق ترین کشور آسیایی بود ، بحرین هم با ورزشکاران آفریقایی اش یک طلا و یک نقره گرفت . ژاپن و پاکستان هم یکی-یک مدال طلا بدست آوردند . برای پاکستانی ها این اولین مدال طلا بعد از 40 سال و اولین مدالشان در تاریخ دوومیدانی المپیک بود که در ماده پرتاب نیزه بدست آمد آن هم در شرایطی که طی چند سال گذشته پرتاب کننده طلایی آنها یعنی آقای ارشد ندیم همواره در مسابقات مختلف به رقیبش نیراج چوبرا هندی می باخت و دوم می شد اما این بار توانست بالاتر از پرتابگر رقیب قهرمان شود . هندی ها به همان یک مدال نقره اکتفا کردند (در حالی که در بازی های آسیایی هانگژو خیلی موفق تر ظاهر شده بودند) و یک مدال برنز هم به قطر رسید . در مسابقات این دوره فقط دو رکورد جهانی شکسته شد در مواد 400 متر با مانع بانوان و پرش با نیزه آقایان . جوان ترین ورزشکار طلایی این مسابقات هم کونسی ویلسون 16 ساله بود که با تیم آمریکا در دوی 4 در 400 متر امدادی تیمی مردان قهرمان گردید . البته او در مسابقه فینال شرکت نداشت و دونده ذخیره بود!

:

:
بدمینتون : مثل المپیک توکیو ، یک ویکتور اکسلسن دانمارکی بود که اجازه ندهد همه مدال های این رشته به آسیایی ها برسد . اکسلسن در انفرادی مردان به مدال طلا رسید . بقیه مدال ها ؛ 2 طلا و 3 نقره به چین ، 1 طلا و 1 نقره به کره جنوبی ، 1 طلا به چین تایپه ، 1 نقره به تایلند ، یکی 2 مدال برنز به ژاپن و مالزی و 1 مدال برنز به اندونزی رسید . ناکام بزرگ هم هندی ها بودند که هیچ مدالی بدست نیاوردند .

:

:
بسکتبال 5 نفره : در هر دو بخش آقایان و بانوان طبق معمول آمریکایی ها قهرمان شدند . در بخش مردان این پنجمین قهرمانی متوالی و در مجموع هفدهمین قهرمانی یانکی ها بود . آنها فقط 4 دوره قهرمانی را از دست داده اند! در بخش بانوان هم این هشتمین قهرمانی متوالی و در مجموع دهمین قهرمانی بود . در این بخش هم آمریکایی ها فقط سه قهرمانی را از دست داده اند . فرانسه میزبان در هر دو بخش نایب قهرمان شد و مدال های برنز هم در بخش مردان به صربستان و در بخش بانوان به استرالیا رسید . در بخش مردان سهمیه آسیا به ژاپن شگفتی ساز رسید که در المپیک هم نمایش قابل قبولی داشت و با وجود سه شکست و حذف در دور مقدماتی برابر رقبا از پیش بازنده نبود و بخصوص برابر فرانسه نمایشی تماشایی داشت و 90 به 94 مغلوب میزبان گردید . اما در بخش بانوان دو نماینده از آسیا حضور داشتند . چین که یکی از قدرت های بسکتبال 5 نفره بانوان جهان است ، عملکرد خوبی نداشت ، با اینکه برابر اسپانیا با بدشانسی و اختلاف تنها یک امتیاز شکست خورد ، باخت سنگینش برابر صربستان اصلاً قابل توجیه نبود تا برد برابر پورتوریکو نتواند مانع از حذفش شود . دیگر نماینده آسیا هم ژاپن بود که در اینجا برخلاف بخش مردان ، با اختلاف هر سه مسابقه را واگذار کردند و حرفی برای گفتن نداشتند .

:

:
بسکتبال 3 نفره : برخلاف بسکتبال 5 نفره ، در سه نفره جدول رده بندی مدالی دومین تجربه حضور این رشته در المپیک ، بسیار متفاوت از المپیک توکیو رقم خورد و از شش کشور مدال آور فقط یکی در توکیو هم روی سکوی این رشته رفته بود . در بخش مردان هلند قهرمان شد ، فرانسه میزبان نایب قهرمان و لیتوانی در رده سوم ایستاد . در بخش بانوان هم آلمان اول شد ، اسپانیا دوم و آمریکا (قهرمان دور قبل) روی سکوی سوم ایستاد . چین تنها نماینده آسیا در هر دو بخش بود ؛ تیم مردان چین با یک برد (برابر صربستان) و 6 باخت ، بین 8 تیم هشتم شد! اما تیم بانوان چین با 2 برد برابر فرانسه و اسپانیا و 5 باخت ، به دور حذفی صعود کرد و در این مرحله با قبول شکست برابر آمریکا در رده ششم ایستاد .

:

:
بوکس : در این رشته ازبکستان کولاک کرد و پنج مدال طلا بدست آورد در حالی که دوره قبلی فقط یک مدال طلا کسب کرده بود . آخرین باری که یک کشور توانسته بود از یک دوره بوکس المپیک 5 طلا بگیرد کوبا بود در المپیک 2004 آتن . ازبکستان همه طلاهایش را در اوزان آقایان بدست آورد . چین هم با 3 طلا و 2 نقره که همگی در اوزان بانوان کسب شد در رده دوم ایستاد و چین تایپه با 1 طلا و 2 برنز سوم شد . کوبا هم که دور قبل با 4 طلا و یک برنز اول شده بود این دوره با 1 طلا و 1 برنز چهارم شد . کشورهای آسیایی دیگر ؛ قزاقستان یک نقره و یک برنز گرفت ، قرقیزستان یک نقره ، فیلیپین 2 برنز ، و کره شمالی ، کره جنوبی ، تاجیکستان و تایلند هرکدام یک برنز . ناکام بزرگ این دوره بریتانیایی ها بودند که در توکیو 6 مدال طلا و نقره و برنز دشت کردند اما در پاریس فقط یک مدال برنز گرفت . در بخش بانوان حرف و حدیث زیادی پیش آمد و علاوه بر ایمان خلف الجزایری (که قبلاً به او اشاره کردم) ، دو-سه بوکسور مشکوک دیگر هم بودند اما کمیته بین الملل المپیک سفت و سخت ایستاد و از حضور آنها در مسابقات دفاع کرد . حالا اعلام شده به دلیل اختلافات فراوان بین فدراسیون جهانی بوکس آماتوری و کمیته بین المللی المپیک ، فعلاً رشته بوکس از جدول مسابقات المپیک 2028 لس آنجلس حذف ، و تصمیم گیری درباره سرنوشت نهایی آن به سال آینده میلادی موکول گردیده است!

:

:
رقص بریک : این الکی ورزش هم برای اولین و شاید آخرین بار در مسابقات المپیک دیده شد (این رشته در جدول مسابقات المپیک 2028 لس آنجلس وجود ندارد) در بخش پسران فیلیپ کیم کانادایی قهرمان شد و نمایندگان فرانسه و آمریکا در رده های دوم و سوم ایستادند . در این قسمت بهترین نتیجه در بین آسیایی ها را نماینده ژاپن بدست آورد که چهارم شد . اما در بخش دختران امی یائوسا ژاپنی به مدال طلا رسید و نمایندگان لیتوانی و چین مدال های نقره و برنز را از آن خود کردند . پیشبینی می شد در این رشته میانگین سنی ورزشکاران مدال آور پایین باشد اما فقط نمایندگان مدال آور لیتوانی و چین زیر بیست سال سن داشتند . نماینده فرانسه هم که نقره پسران را گرفت 36 ساله بود!

:

:
قایقرانی کانویینگ : در این رشته مسافرانی از دور دست جنوب موفق تر از رقبا ظاهر شدند! زلاندنو با 4 مدال طلا در صدر جدول قرار گرفت و استرالیا با 3 طلا ، 1 نقره و 1 برنز دوم شد . آلمانی ها هم با 2 طلا ، 2 نقره و 2 برنز در رده سوم ایستادند . ناکامان بزرگ این دوره مجارها بودند! آنها در توکیو با کسب 3 طلا ، 2 نقره و 1 برنز در صدر جدول رده بندی مدالی قرار گرفتند اما این دوره حاصل تلاششان 4 نقره و 3 برنز ، بدون کسب طلا بود . در بین آسیایی ها هم فقط طبق معمول چینی ها توان رقابت با نمایندگان قاره های دیگر را داشتند و 2 مدال طلا بدست آوردند .

:

:
دوچرخه سواری : در این دوره رقابت نزدیکی در صدر جدول مدالی وجود داشت و برخلاف اغلب دوره های قبلی هیچ کشوری نتوانست فاصله زیادی بین خود و رقبا در صدر جدول رده بندی مدالی ایجاد کند . اما به هر حال فرانسه میزبان با 3 طلا ، 3 نقره و 3 برنز صدرنشین شد . هلند با 3 طلا ، 3 نقره و 1 برنز در رده دوم ایستاد و استرالیا با 3 طلا ، 2 نقره و 3 برنز سوم شد . بریتانیایی ها که در 4 المپیک قبلی مقتدرانه صدرنشین جدول بودند ، این دوره با 2 طلا ، 5 نقره و 4 برنز پنجم شدند . از بین آسیایی ها هم فقط چین با کسب یک مدال طلا توسط خانم دنگ یاون 18 ساله در BMX فری استال خودی نشان داد . ستاره مسابقات هم بدون شک رمکو اونپول بلژیکی بود که توانست هر دو مدال طلای بخش جاده مردان را از آن خود کند . با اینکه هری لاورایسن هلندی سه مدال طلا در بخش پیست بدست آورد ، مسافت زیاد و مدت طولانی مسابقه در بخش جاده باعث می شود کسب هر دو طلای آن توسط یک نفر تا سالها در یاد بماند .


ادامه دارد ...

[bamn]

پرونده المپیک پر حادثه 2024 پاریس :
(بخش پنجم)

رشته ها (2):
:

:
سوارکاری : در این رشته فقط سوارکاران آلمان و بریتانیا موفق به کسب مدال طلا شدند . آلمانی ها با 4 طلا و 1 نقره در صدر جدول مدالی ایستادند و بریتانیا با 2 طلا و 3 برنز دوم شد . فرانسوی ها هم که خیلی روی مدال های این رشته حساب می کردند با یک نقره و یک برنز سوم شدند . از بین کشورهای آسیایی هم فقط ژاپن موفق به کسب یک مدال برنز شد . فرانسوی ها بخصوص برای این رشته سنگ تمام گذاشته بودند و رقابت های آن در محوطه زیبا و وسیع کاخ ورسای برگزار شد . آنها خودشان را ابداع کننده رشته درساژ می دانند اما نتوانستند در این بخش هیچ مدالی بدست آورند!

:

:
شمشیربازی : در این رشته داوری ها خیلی جنجالی و حاشیه ساز و برای سومین بار هم سر شمشیربازان ما را بریدند و نگذاشتند به مدال برسند . بگذریم ، بعداً سر جای خودش دوباره خواهم گفت! این دوره در نبود روسها که طی سالهای اخیر قدرت اول شمشیربازی جهان بوده اند ، ژاپن شگفتی ساز شد و با 2 طلا ، 1 نقره و 2 برنز در صدر جدول ایستاد . آنها دوره قبل و با امتیاز میزبانی فقط یک طلا گرفته بودند! آمریکا با دو طلا ، یک نقره و یک برنز دوم شد و کره جنوبی با 2 طلا و یک نقره سوم . هنگ کنگ دیگر تیم موفق آسیایی بود که دو مدال طلا بدست آورد . اما چینی ها بعد از شش دوره متوالی مدال آوری در این رشته ، در پاریس از کسب مدال بازماندند . تصویر بالا ، تصویر محمد السید 21 ساله مصری است که به مدال برنز اپه انفرادی مردان رسید . مصر در سالهای اخیر سرمایه گذاری زیادی روی رشته شمشیربازی داشته و حتی توقعشان خیلی بیشتر از کسب یک مدال برنز هم بود و مطمئناً در المپیک های بعدی بیشتر از شمشیربازان مصری خواهیم شنید .

:

:
هاکی روی چمن : البته چمن که چه عرض کنم ، دیگر شبیه موکت شده بود! هلندی ها این دوره در هر دو بخش مردان و بانوان قهرمان شدند . این سومین قهرمانی آنها در بخش مردان و پنجمین قهرمانی المپیک در بخش بانوان بود . در بانوان آنها پر افتخارترین کشور المپیکی هستند ، اما در بخش مردان هنوز راه درازی تا رسیدن به رکورد هشت قهرمانی هندی ها دارند! هندی که امسال هم مثل توکیو سوم شد و البته که خیلی هم به خودشان افتخار می کنند چون بعد از 9 دوره ناکامی در کسب مدال ، برای دومین دوره متوالی روی سکو رفتند (قهرمانی های هند در هاکی روی جمن مردان مربوط به سال های 1928 ، 1932 ، 1936 ، 1948 ، 1952 ، 1956 ، 1964 و 1980 است) آلمانی ها هم در بخش مردان دوم شدند . در بخش بانوان هم چین و آرژانتین در رده های دوم و سوم ایستادند .

:

:
فوتبال : نمی خواهم دوباره راجب ضرورت وجود یا حذف فوتبال از المپیک بحث کنم! در بخش مردان اسپانیا به قهرمانی رسید تا در یک تابستان هم جام جهانی را برده باشد و هم المپیک را! فرانسه میزبان دوم شد و مراکش شگفتی ساز در جای سوم ایستاد . به نظرم لیاقت مراکش بیشتر از سومی بود ، آنها بهترین بازی های این دوره فوتبال المپیک را به نام خودشان ثبت کردند . نمایندگان قاره آسیا در این بخش نمایش قابل دفاعی داشتند . ژاپنی ها در دور مقدماتی با برتری برابر پاراگوئه ، مالی و رژیم اشغالگر قدس با اقتدار در گروه خود اول شدند اما از بدشانسی در یک چهارم نهایی به اسپانیا خوردند و حذف شدند . عراق در بازی اول مرحله گروهی اوکراین را شکست داد اما در دو بازی بعدی برابر آرژانتین و مراکش مغلوب شد . ازبکستان هم با وجود باخت برابر اسپانیا و مصر ، حریف آبرومندی بود ، هرچند در بازی سوم می توانست نتیجه ایی بهتر از تساوی برابر دومینیکن بدست آورد . بزرگترین ناکام هم برزیلی ها بودند! قهرمان دو دوره اخیر فوتبال مردان المپیک ، کشوری که در چهار دوره اخیر روی سکو رفته بود ، این دوره حتی سهمیه حضور هم بدست نیاورد! اما در بخش بانوان ، آمریکا بعد از دو دوره ناکامی ، توانست پنجمین قهرمانی اش را جشن بگیرد! برزیل دوم شد و آلمان در رده سوم ایستاد . بدون احتساب استرالیا ، ژاپن تنها تیم آسیایی حاضر در این بخش بود که در دور مقدماتی با یک باخت برابر اسپانیا و دو برد برابر برزیل و نیجریه نمایش خوبی داشت . اما در یک چهارم نهایی به آمریکا باخت و حذف شد . خیلی عجیب است که تیم های فوتبال مردان و زنان ژاپن در یک چهارم نهایی هر دو به تیم هایی باختند که قهرمان شدند!

:

:
گلف : بی حاشیه ترین و کم سر و صداترین رشته المپیک پاریس ، طوری که به شک افتادم نکند اصلاً برگزار نشده!!! در بخش مردان اسکاتی شفلر آمریکایی اول شد و نمایندگان بریتانیا و ژاپن دوم و سوم شدند . در بخش بانوان هم خانم لیدیا کو نیوزلندی که در المپیک قبلی برنز گرفته بود اول شد و گلف بازان آلمان و چین در رده های دوم و سوم ایستادند .

:

:
ژیمناستیک هنری : این دوره شگفتی های زیادی در ژیمناستیک هنری رقم خورد و اولین های زیادی به ثبت رسید . البته داوری ها هم بخصوص از سوی چینی ها به شدت مورد اعتراض بود و برخی کارشناسان اعتقاد دارند داوران المپیک طی دو دوره اخیر به ورزشکاران کشورهایی که کمتر سابقه مدال آوری در این رشته را داشته اند ، بیشتر روی خوش نشان می دهند! در همین المپیک پاریس فیلیپین ، ایرلند ، قزاقستان ، کلمبیا و الجزایر ، برای اولین بار به مدال ژیمناستیک المپیک دست پیدا کردند! در جدول رده بندی مدالی آمریکا با 3 طلا ، 1 نقره و 5 برنز اول شد ، ژاپن با 3 طلا و 1 برنز دوم و چین با 2 طلا ، 5 نقره و 2 برنز در رده سوم ایستاد . شینسوکو اوکای ژاپنی و خانم سیمون بایلز آمریکایی هرکدام سه مدال طلا کسب کردند اما پدیده و ستاره مسابقات کارلوس یولو فیلیپینی بود که با کسب دو مدال طلا ، اولین مدال های کشورش در تاریخ ژیمناستیک المپیک را بدست آورد! جوان ترین قهرمانان مسابقات هم خانم ها هزلی ریورا آمریکایی با 16 سال سن و کیلیا نمور الجزایری با 17 سال سن بودند ، هرچند قیافه خانم نمور اصلاً شبیه هفده ساله ها نیست!

:

:
ژیمناستیک ریتمیک : یکی دیگر از نمادهای هوسبازی کمیته بین المللی المپیک به اسم ورزش! در بخش تیمی چین اول ، رژیم اشغالگر قدس دوم و ایتالیا سوم شدند . در بخش انفرادی هم نمایندگان آلمان ، بلغارستان و ایتالیا در رده های اول تا سوم ایستادند . در بخش انفرادی بهترین رتبه آسیایی ها را نماینده چین بدست آورد که هفتم شد .

:

:
ژیمناستیک ترامپولین : در بخش مردان ایوان لیتوینوویچ بلاروسی که بدون پرچم کشورش مسابقه می داد توانست از عنوان قهرمانی اش در المپیک توکیو دفاع کند ، دو نماینده چین هم مدال های نقره و برنز را کسب کردند . در بخش بانوان براینی پیج بریتانیایی که در المپیک توکیو برنز گرفته بود ، این بار به مدال طلا دست یافت و نمایندگان بلاروس و کانادا دوم و سوم شدند . چینی ها که در توکیو طلا و نقره گرفته بودند ، این بار عنوانی بهتر از چهارمی کسب نکردند .

:

:
هندبال : در بخش مردان دانمارک توانست دومین قهرمانی اش را جشن بگیرد و برای سومین دوره متوالی روی سکو برود (آنها 2016 قهرمان و در توکیو نایب قهرمان شده بودند) آلمان و اسپانیا هم دوم و سوم شدند . فرانسه قهرمان المپیک توکیو که در اینجا به عنوان میزبان ، امید زیادی به موفقیت داشت ، در عمل نمایش مطلوبی به اجرا نگذاشت و بعد از صعودی سخت از دور مقدماتی در یک چهارم نهایی برابر آلمان شکست خورد و حذف شد . نماینده قاره آسیا در این بخش ژاپن بود ، پدیده نوظهور هندبال آسیا که با پشت سرگذاشتن همه بزرگان این رشته در قاره کهن به سهمیه رسید ، اما میدان المپیک جای باتجربه هاست و ژاپنی ها با 5 باخت (هرچند در دو بازی با اختلاف فقط یک گل باختند) نتوانستند از گروه خود در مرحله مقدماتی صعود کنند . در بخش بانوان این نروژ بود که سومین قهرمانی اش را جشن گرفت! بانوان هندبال نروژ هم پنج دوره متوالی است که روی سکو می روند (سه قهرمانی و دو عنوان سومی در ریو و توکیو) در اینجا هم فرانسوی های مدافع عنوان قهرمانی در توکیو ، نتوانستند از عنوانشان دفاع کنند و دوم شدند . دانمارک هم سوم شد . نماینده قاره آسیا در این بخش کره جنوبی بود که با یک برد و چهار باخت ، این تیم هم از صعود به مرحله حذفی بازماند .

:

:
جودو : در این رشته ژاپن با 3 طلا (دوره قبلی 9 طلا گرفته بودند!) ، 2 نقره و 3 برنز اول شد ، کشور میزبان با 2 طلا ، 2 نقره و 6 برنز در رده دوم ایستاد و آذربایجان با دو طلا سوم شد . تیم فرانسه یک طلا در بخش مختلط تیمی کسب کرد و یک طلا در فوق سنگین وزن . تدی رینر غول افسانه ایی جودو فرانسه با کسب این دو طلا مجموع مدال های خود از المپیک را به هفت مدال رساند (پنج طلا و دو برنز) و به پر افتخارترین جودوکار تاریخ المپیک تبدیل شد . اما نکته جالب درباره تیم ملی جودو فرانسه این است که هیچ ورزشکار سفیدپوست فرانسوی الاصلی ندارد! 11 نفر از این تیم سیاهپوست هستند ، دو نفر الجزایری الاصل و یک نفر هم گرجستانی! در جدول رده بندی مدالی غیر از ژاپن نام این کشورهای آسیایی دیگر دیده می شود : ازبکستان 1 طلا ، 2 برنز ، قزاقستان 1 طلا ، 1 برنز ، کره جنوبی 2 نقره ، 3 برنز ، مغولستان 1 نقره ، تاجیکستان 2 برنز و چین هم یک برنز .

:

:
پنج گانه مدرن : در این رشته احمد الجندی مصری که در المپیک توکیو نایب قهرمان و اولین مدال تاریخ آفریقا در پنج گانه مدرن المپیک را کسب کرده بود ، این بار در بخش مردان به مدال طلا رسید و تاریخ سازی اش را کامل کرد . نمایندگان ژاپن و ایتالیا هم دوم و سوم شدند . در بخش بانوان هم میشل گولیاش مجارستانی قهرمان شد و نفرات فرانسه و کره جنوبی دوم و سوم شدند . رقابت های این رشته در محوطه کاخ ورسای و در همان ورزشگاه موقتی برگزار شد که روزهای قبل از آن شاهد برگزاری رقابت های سوارکاری بود .

:

:
قایقرانی رویینگ : نتایج این رشته تا حدودی عکس رشته قایقرانی کانویینگ رقم خورد! در آنجا زلاندنو و استرالیا توانستند صدرنشین جدول رده بندی مدالی شوند ، اما در رویینگ و در شرایطی که در المپیک توکیو این دو کشور صدرنشین جدول بودند ، این بار نتایج چندان جالب توجهی کسب نکردند! هلند با 4 طلا ، 3 نقره و 1 برنز اول شد ، بریتانیا با 3 طلا ، 2 نقره و 3 برنز در رده دوم ایستاد و رومانی با 2 طلا و 3 برنز در جای سوم جدول رده بندی مدالی ایستاد . البته تیم قایقرانی زلاندنو باز هم مورد توجه قرار گرفت ؛ تک مدال طلای آنها را تیم دو نفره خانم ها بروک دانوهیو و لوسی اسپورز بدست آورند که هر دو کمتر از یک سال پیش بچه دار شده بودند! در ادوار گذشته المپیک چینی ها تنها آسیایی های مدال آور در این رشته بودند ، اما در پاریس حتی آنها هم به مدال نرسیدند!

:

:
راگبی هفت نفره : شاید این رشته فقط به المپیک آمد تا فیجی به جمع کشورهای مدال آور المپیک اضافه شود! بعد از دو قهرمانی پیاپی ، این بار جزیره نشینان در بخش مردان نایب قهرمان شدند و نتوانستند به سومین مدال طلا برسند! فرانسه میزبان قهرمان شد و آفریقای جنوبی سوم  . تنها نماینده آسیا در این بخش ژاپن بود که با نمایشی ضعیف نشان داد سطح راگبی هفت نفره آسیا با جهان فاصله ایی بسیار دارد . در بخش بانوان زلاندنو توانست از عنوان قهرمانی اش در المپیک توکیو دفاع کند و تیم های کانادا و آمریکا هم دوم و سوم شدند . در این بخش ژاپن و چین نمایندگان آسیا بودند که عملکرد نسبتاً بهتری در مقایسه با مردان ژاپن داشتند ، چین ششم شد و ژاپن نهم (بین دوازده تیم - تیم مردان ژاپن دوازدهم شده بود!)


ادامه دارد ...

[bamn]

پرونده المپیک پر حادثه 2024 پاریس :
(بخش ششم)

رشته ها (3):

:

:
قایقرانی بادبانی : برایم سئوال است تیم های قایق های بادبانی بعضی از کشورها کجا تمرین می کنند؟ چون در کشورشان حتی محیط مناسب برای نگهداری قایق هایشان وجود ندارد چه رسد به تمرین کردن! اتریش که با کسب دو مدال طلا در جدول رده بندی مدالی دوم شد یکی از این کشورهاست! بالاتر از اتریش ، هلند با 2 طلا و 2 برنز اول شد و در کنار اتریش در جایگاه دوم ، ایتالیا هم دو مدال طلا کسب کرد . از بین آسیایی ها فقط ژاپن با یک نقره و سنگاپور با یک برنز ، موفق به کسب مدال شدند . برنز سنگاپور و برنزی که پرو گرفت ، اولین مدال های این کشورها در قایقرانی بادبانی المپیک بودند . ناکامان بزرگ این دوره هم چینی ها بودند که در پنج دوره قبلی المپیک در قایقرانی بادبانی مدال گرفته بودند اما این دوره موفق به این مهم نشدند . رقابت های قایقرانی بادبانی المپیک پاریس در بندر مارسی برگزار گردید!

:

:
تیراندازی : در این رشته چین با 5 طلا ، 2 نقره و 3 برنز در جدول رده بندی مدالی اول شد ، کره جنوبی که در المپیک توکیو فقط یک نقره گرفته بود ، با جهشی خیره کننده 3 طلا و 3 نقره در پاریس کسب کرد و دوم شد و آمریکا با یک طلا ، 3 نقره و 1 برنز در رده سوم ایستاد . از آسیایی های دیگر هم ، هند سه برنز گرفت و چین تایپه و قزاقستان هر کدام یک برنز . از بین ورزشکاران برنده مدال طلا خانم بان هیو جین کره ایی با 16 سال سن ، جوانترین ، و خانم ها هوانگ یوتینگ چینی و او یی جین کره ایی و آقای شنگ لیائو چینی (که دو طلا گرفت) زیر 20 سال سن دارند . اما ورزشکاری که بیشتر از همه توجه تماشاگران جلب کرد خانم کیم یه جی کره ایی بود که خونسردی فوق العاده اش در زمان مسابقه و کسب مدال نقره باعث شد تماشاگران به او لقب بانوی سنگی بدهند! و حتی سناریوهایی در فضای مجازی مطرح شد که شاید او ورزشکاری است که شب ها در قالب یک هیت وومن فرو می رود! خلاصه بنده خدا آنقدر در مرکز توجه قرار گرفته بود که بعد از بازگشت به کره در یک مصاحبه زنده تلوزیونی غش کرد!

:

:
اسکیت بوردینگ : در دومین تجربه المپیکی این رشته ورزشی نسبتاً جدید باز هم ژاپنی ها (البته با یک طلا کمتر از توکیو) صدرنشین جدول رده بندی مدالی شدند . آنها 2 طلا و 2 نقره کسب کردند . استرالیا هم با 2 طلا در رده دوم ایستاد و آمریکا با 2 نقره و یک برنز سوم شد . دو مدال طلای بخش بانوان را دو دختر نوجوان 14 ساله کسب کردند! آریسا تری استرالیایی و کوکو یوشیزاوا ژاپنی البته نتوانستند رکورد مومیجی نیشیا در به دست آوردن لقب جوانترین قهرمان المپیک اسکیت بوردینگ را بدست آورند که در توکیو با 13 سال و 330 روز ، قهرمان شده بود . و تازه خانم نیشیا جوانترین برنده مدال طلای تاریخ المپیک نیست! این عنوان که حدود 88 سال است دست نخورده باقی مانده به خانم مارجوری گسترینگ آمریکایی تعلق دارد که در المپیک 1936 برلین با 13 سال و 268 روز سن برنده مدال طلای شیرجه از تخته 3 متر بانوان شد! (تازه نفر دوم جوانترین برنده مدال طلای تاریخ المپیک هم یک نفر دیگر است ، اما نمی دانم می شود او را به حساب آورد یا نه؟ کلاوس زرتا آلمانی با 13 سال و 283 روز سن در المپیک 1960 رم برنده مدال طلا شد . آن زمان در قایقرانی رویینگ المپیک ماده ایی وجود داشت به نام Coxed pair که در آن دو نفر پاروزن بودند و یک نفر در انتهای قایق پشت پاروزن ها می نشست ، اینطوری هم قایق از شرایط معمولش سنگین تر بود و هم حفظ تعادل وزنی آن بین جلو و عقب قایق برای پاروزنان سخت تر! و احتمالاً آن زمان قوانین سفت و سختی هم وجود نداشته تا مانع از استفاده تیم آلمان از یک پسر بچه لاغرمردنی به عنوان این نفر سوم نشود!!!)

:

:
سنگ نوردی : بین رشته هایی که در این چند سال اخیر به جمع رشته های المپیکی اضافه شده اند ، این یکی از همه سزاوارتر است . بخصوص این دوره که سطح رقابت ها نسبت به المپیک قبلی و بازی های آسیایی ، بسیار بالاتر بود و تماشاگران را حسابی به وجد آورد . از نظر توزیع مدال هم شاهد یکی از غیرمتمرکز ترین توزیع ها بودیم و 12 مدال این رشته بین 8 کشور تقسیم گردید (هرچند سهمی به ما نرسید!) . لهستان با یک طلا و یک برنز در صدر جدول ایستاد و بریتانیا ، اندونزی و اسلوونی هر کدام یک مدال طلا کسب نمودند . از آسیایی ها غیر از اندونزی ، چین هم 2 نقره گرفت و ژاپن یک نقره . پدیده مسابقات هم توبی رابرتز 19 ساله بریتانیایی بود که در ماده بسیار سخت ترکیبی مردان به مدال طلا رسید ، آن هم در شرایطی که سرگرم گفتگو با ورزشکار دیگری بود و تا چند لحظه متوجه نشد مدعی اول قهرمانی یعنی سوراتو آنراکو 17 ساله ژاپنی درست یک حرکت قبل از کسب مدال طلا سقوط کرده و در جایگاه دوم قرار خواهد گرفت! از نکات جالب توجه دیگر مسابقات این دوره احترام فراوانی بود که بخصوص ورزشکاران جوانتر به رضا علیپور می گذاشتند ، که بعداً به آن بیشتر خواهم پرداخت .

:

:
موج سواری : فکر می کنم اولین بار در تاریخ رقابت های المپیک بود که رقابت یکی از رشته ها درست در آنسوی کره زمین (نسبت به شهر میزبان) برگزار شد! خب ، همه می دانند که بهترین امواج برای موج سواری را جزایر اقیانوسی دور از سواحل قاره ایی دارند ، و برای فرانسوی ها چه جایی بهتر و زیباتر از جزایر تائیتی برای برگزاری این رشته؟! در دومین تجربه حضور موج سواری در المپیک تابستانی ، در بخش مردان کایل واست فرانسوی قهرمان شد ، جک رابینسون استرالیایی دوم ، و گابریل مدینا برزیلی (تصویر بالا) در رده سوم ایستاد . در بخش بانوان هم کارولین مارکس آمریکایی به مدال طلا رسید و نمایندگان برزیل و فرانسه دوم و سوم شدند . در بخش مردان بهترین نتیجه آسیایی ها را نماینده ژاپن گرفت که در یک چهارم نهایی حذف شد ، اما در بخش بانوان نمایندگان چین و ژاپن در مرحله یک هشتم نهایی حذف گردیدند .

:

:
تنیس روی میز : در این رشته چینی ها به کسی باج ندادند و با 5 طلا و 1 نقره مقتدرانه قهرمان شدند . اما پدیده مسابقات ترولز مورگارد 22 ساله سوئدی بود که با بازی های جان دار و تماشایی ، تماشاگران را سر ذوق آورد و دو مدال نقره انفرادی و تیمی مردان را برای کشورشان به ارمغان برد . مطمئناً از او در مسابقات آینده بیشتر خواهیم شد . بعد از سوئد هم ژاپن با یک نقره و یک برنز در رده سوم ایستاد . کره شمالی هم یک نقره گرفت و کره جنوبی به دو مدال برنز دست یافت .

:

:
تکواندو : در این رشته برخلاف دوره قبل که آسیایی ها عملکرد خوبی نداشتند و چهار کشور بالای جدول رده بندی مدالی اروپایی بودند ، این بار آسیایی ها توانستند سه رده نخست را از آن خود کنند . کره جنوبی با دو طلا و یک برنز اول شد ، ایران با یک طلا ، 2 نقره و یک برنز دوم و ازبکستان با یک طلا و یک نقره سوم شد . دیگر کشورهای آسیایی ؛ تایلند یک طلا گرفت ، چین یک نقره و یک برنز و اردن یک نقره . طلای مجارستان و تک برنزهای بلژیک ، بلغارستان و دانمارک اولین مدال های این کشورها در تکواندو المپیک بود . جوانترین ورزشکار برنده مدال طلا هم خانم ویویانا مارتون مجارستانی بود با 18 سال سن .

:

:
تنیس : از زمان المپیک 1988 سئول که محدودیت حضور ورزشکاران حرفه ایی در این رشته برداشته شد ، حضور تنیسورهای مایه دار ، یکی از جذاب ترین و جنجالی ترین بخش های المپیک ها بوده است! این دوره هم سه نام بیشترین توجهات را به خود جلب کرده بود ؛ جکوویچ ، نادال و آلکاراس . تنیسور افسانه ایی صرب ها تنها افتخاری که در کارنامه نداشت مدال طلای المپیک بود و آمده بود هرطور شده این مدال را به کلکسیونش اضافه کند و کرد! نوواک جکوویچ 37 ساله دور دوم دوست و رقیب قدیمی اش رافائل نادال 38 ساله را شکست داد و در فینال هم کارلوس آلکاراس 21 ساله پدیده جدید تنیس جهان را مغلوب کرد و به مقام قهرمانی رسید . جکوویچ در بخش دوبل شرکت نداشت و زوج نادال و آلکاراس خیلی امیدوار بودند دست کم به مدال طلای این قسمت برسند اما در یک چهارم نهایی مغلوب آمریکایی ها شدند و امیدشان نقش بر آب شد . جکوویچ و نادال هنوز بطور رسمی هیچ تصمیمی برای آبنده شان اعلام نکرده اند ، جکوویچ که سرحال بود و ممکن است بخواهد یکی-دو سال دیگر هم در سطح اول تنیس حرفه ایی جهان خودی نشان دهد ، اما بازی های نادال در المپیک بوی خستگی و سنگینی می داد و ممکن است خیلی زود شاهد خداحافظی دومین ضلع مثلث افسانه ایی تنیس باشیم (جکوویچ ، نادال ، فدرر) . مدال های تنیس هم مثل سنگ نوردی به نسبت تعداد مدال بین کشورهای زیادی تقسیم شد و در کمال شگفتی این چینی ها بودند که با یک طلا و یک نقره در صدر جدول ایستادند! ایتالیا با یک طلا و یک برنز دوم شد و استرالیا ، جمهوری چک و صربستان هر کدام یک طلا گرفتند . تک مدال برنز لهستان اولین مدال این کشور در تاریخ تنیس المپیک بود .

:

:
سه گانه : در رقابت های رشته سه گانه که با آن مرحله جنجالی شنا در رودخانه آلوده سن ، توجهات را به خود جلب نمود ، بریتانیا با یک طلا و دو برنز در صدر جدول مدالی ایستاد ، فرانسه با یک طلا و یک برنز دوم شد و آلمان هم با یک طلا سوم . یکی-یک نقره هم به زلاندنو ، سوئیس و آمریکا رسید و تمام! در بخش مردان بهترین نتیجه آسیایی ها را نماینده ژاپن گرفت که پانزدهم شد . در بخش بانوان هم نماینده چین با رتبه بیست و هشتم بهترین نتیجه را بین سه آسیایی حاضر گرفت! در بخش مختلط تیمی هم که آسیا اصلاً تیمی نداشت!

:

:
والیبال سالنی : در بخش مردان ، فرانسه توانست از عنوان قهرمانی اش در المپیک توکیو دفاع کند ، لهستان دوم شد و آمریکا در جای سوم ایستاد . این دوره شاهد رقابت هایی نزدیک و تماشایی بودیم و بجز مصر و آرژانتین ، تیم های دیگر تا آخرین لحظه می جنگیدند و از پیش بازنده نبودند . انتظارات از ژاپن شگفتی ساز این یکی-دو سال اخیر بیشتر بود اما آنها نتوانستند دور مقدماتی به نتیجه مطلوب برسند و در یک چهارم نهایی هم برابر ایتالیا شکست خورده و حذف شدند ، ایتالیایی که چهارم شد! اما در بخش بانوان ایتالیا با هدایت خولیو ولاسکو بزرگ ، نتنها توانست قهرمان شود بلکه اصلاً برای اولین بار در والیبال سالنی بانوان المپیک روی سکو رفتند! آمریکا مدافع عنوان قهرمانی دوم شد و برزیل در جای سوم ایستاد . نمایندگان آسیا در این بخش چین و ژاپن بودند . ژاپن که دور مقدماتی حذف شد اما چین در این مرحله نمایش خوبی داشت و می توانست حتی روی سکو برود اگر در یک چهارم نهایی مغلوب غرور خود در برابر تیم ترکیه نمی شد!

:

:
والیبال ساحلی : تیم والیبال ساحلی مردان سوئد با کسب عنوان قهرمانی اولین مدال سوئد در والیبال ساحلی المپیک را هم کسب کرد و شگفتی ساز شد . تیم های آلمان و نروژ هم در رده های دوم و سوم ایستادند . در این بخش (مردان) بدون در نظر گرفتن استرالیا ، قطر تنها تیم آسیایی بود که همچون المپیک توکیو به جمع چهار تیم برتر راه یافت اما اینبار نتوانست روی سکو برود . در بخش بانوان (حیف عنوان بانو!) برزیل اول شد ، و کانادا و سوئیس در رده های دوم و سوم ایستادند . چین و ژاپن نمایندگان آسیا در این بخش بودند که هر دو تیم توانستند به سختی از مرحله مقدماتی گروهی صعود کنند اما در مرحله یک هشتم نهایی باختند و حذف شدند .

:

:
وزنه برداری : با وجود قوانین سختگیرانه کمیته بین المللی المپیک و فدراسیون جهانی وزنه برداری در محدود کردن سهمیه کشورها ، از 6 وزنه بردار چین پنج نفر به مدال طلا رسیدند تا این کشور باز هم مقتدرانه در صدر جدول رده بندی مدالی بیاستد . بلغارستان و آمریکا هم هرکدام با یک طلا و یک برنز مشترکاً دوم شدند . از آسیایی های دیگر ؛ یک طلا به اندونزی ، دو نقره و یک برنز به تایلند ، یکی یک نقره به کره جنوبی و ازبکستان ، و یکی یک برنز به بحرین و چین تایپه رسید . ناکام بزرگ هم ما بودیم که این دوره هیچ مدالی نگرفتیم!

:

:
کشتی : ژاپنی ها این دوره فوق العاده بودند! آنها در دوره های اخیر (بعد از اضافه شدن کشتی بانوان) بیشتر طلاهای بانوان را درو می کردند اما به ندرت در کشتی آقایان به مدال طلای المپیک می رسیدند . این دوره اما آنها 8 مدال طلا گرفتند که 4 تایش در بانوان و 4 تایش در آقایان (2 طلا در آزاد و 2 طلا در فرنگی) بود . به این ترتیب ژاپنی ها با 8 طلا ، 1 نقره و 2 برنز مقتدرانه در صدر جدول رده بندی مدالی کشتی ایستادند و به صورت جداگانه هم حساب کنیم در آزاد و بانوان اول شدند . ایران با 2 طلا ، 4 نقره و 2 برنز دوم شد (بطور جداگانه ، ایران در فرنگی اول شد) و آمریکای پرمدعا با 2 طلا ، 2 نقره و 3 برنز در رده سوم ایستاد . از کشورهای آسیایی دیگر ؛ ازبکستان یک طلا و یک برنز ، بحرین یک طلا ، چین و قرقیزستان هرکدام یک نقره و 4 برنز! ، قزاقستان یک نقره ، کره شمالی 2 برنز و هند یک برنز گرفتند . میخائیل لوپز غول افسانه ایی کوبا در 130 کیلوگرم فرنگی و در آستانه 42 سالگی ، پنجمین مدال طلای المپیکش را گرفت و رکوردش به عنوان پرافتخارترین کشتی گیر تاریخ المپیک را دست نیافتنی تر کرد! آنطور که لوپز کشتی می گرفت گفتم در لس آنجلس هم خواهد بود اما خوشبختانه بعد از فینال کفش هایش را درآورد و رفت!


ادامه دارد ...

[bamn]

پرونده المپیک پر حادثه 2024 پاریس :
(بخش هفتم)

کاروان ایران :

:

:
کاروان ورزشی کشورمان در المپیک پاریس از نظر تعداد مدال فراتر از پیشبینی ها ظاهر شد و با کسب 12 مدال (3 طلا ، 6 نقره و 3 برنز) دومین عملکرد برتر خود را بعد از المپیک پر حرف و حدیث 2012 لندن که 13 مدال (7 طلا ، 5 نقره ، 1 برنز) بدست آورده بودیم کسب نمود . از نظر مرغوبیت مدال هم باز دومین عملکرد برتر ما بعد از المپیک لندن بود . ضمن اینکه با کسب 12 مدال با یک کاروان 41 نفره ، بین کشورهای شرکت کننده در المپیک پاریس ، رتبه اول بیشترین تعداد مدال نسبت به تعداد ورزشکار را با نمره 0.29 کسب کردیم! رتبه دوم چین بود که با 388 ورزشکار ، 91 مدال کسب کرد یعنی نمره 0.23! البته ما از این لحاظ نمره بالاتر هم در تاریخ حضورمان در المپیک داشته ایم! کاروان ایران در المپیک 1968 مکزیکوسیتی با 14 ورزشکار 5 مدال (2 طلا ، 1 نقره ، 2 برنز) کسب نمود یعنی نمره 0.36 .

از نظر رتبه در جدول رده بندی مدالی ایران بیست و یکم شد که باز دومین بهترین رتبه بعد از رتبه دوازدهم المپیک لندن ، البته بعد از پیروزی انقلاب است . کاروان ایران در المپیک 1956 ملبورن چهاردهم و در المپیک 1968 مکزیکوسیتی نوزدهم شد ، اما باید توجه داشته باشید که در آن زمان تعداد کشورهای شرکت کننده در مسابقات المپیک کمتر بود و تعداد مدالی هم که توزیع می گردید تقریباً نصف تعداد الان بود!

اما گفتم نتیجه کسب شده ، فراتر از پیشبینی ها بود ، به سه دلیل ؛ اولاً سه ورزشکاری که در المپیک قبلی موفق به کسب مدال طلا شده بودند را همراه نداشتیم (کاراته که دیگر برگزار نشد تا گنج زاده را داشته باشیم ، جواد فروغی هم بعد از طلای المپیک توکیو افت کرد و مسئولان فدراسیون تیراندازی خیلی سریعتر از معمول ، او را کنار گذاشتند ، و محمدرضا گرایی و برادرش هم بعد از حواشی که در مسابقات جهانی پارسال اتفاق افتاد دچار افت شدند و نتوانستند به دوبنده تیم ملی برسند) . دوماً برخی فدراسیون ها از قبل اعلام کرده بودند که شرایط مناسبی برای کسب نتیجه ندارند یا اگر هم رسماً حرفی نمی زدند ، مشخص بود که نباید انتظار زیادی از آنها داشت . سوماً کاهش تعداد سهمیه ها و عدم کسب سهمیه در برخی رشته ها این باور را به وجود آورده بود که ممکن است کلیت کاروان ایران در پاریس از نظر روحی و روانی تحت فشار باشد . ضمن اینکه پیشبینی می شد در جریان بازی های المپیک ورزشکاران کاروان ایران تحت فشار ضد انقلاب قرار گیرند (پاریس یکی از مراکز اصلی حضور ضد انقلاب خارج نشین است) و تعداد نسبتاً بالای ورزشکاران پناهنده سال های اخیر هم نگرانی هایی به وجود آورده بود ، اما خوشبختانه از این لحاظ هیچ مشکل علنی برای کاروان ایران پیش نیامد .

اما قبل از اینکه به بررسی رشته به رشته عملکرد ورزشکارانمان بپردازم ، اشاره کنم به اینکه انشالله آینده ورزش کشور روشن است . فرهنگ انتخاب درست در این مملکت باید از یک جایی شروع می شد ، و به نظر می رسد در ورزش در حال رخ دادن است به شرط اینکه یک عده با سیاسی بازی خرابش نکنند . وقتی در راس فدراسیون های مهم و کلیدی چهره هایی از همان فدراسیون که سابقه قهرمانی هم داشته و نقاط قوت و ضعف رشته خود را می شناسند ، قرار بگیرند ، مطمئناً نتیجه ایی که در بلند مدت حاصل خواهد شد بسیار بهتر از حضور مدیران اتوکشیده غیر متخصص است که فقط توجیه کردن را خوب بلد هستند!

و اما رشته های ورزشی برگزار شده در المپیک تابستانی 2024 پاریس را براساس کاروان خودمان به پنج دسته تقسیم کرده ام ؛

رشته هایی که اصلاً به دنبال کسب سهمیه نبودیم :

خیلی سریع و بدون هیچ توضیحی فقط این رشته ها را لیست می کنم : شنای نمایشی - شیرجه - رقص بریک - سوارکاری - بدمینتون - هاکی روی چمن - گلف - پنچ گانه مدرن - راگبی هفت نفره - قایقرانی بادبانی - اسکیت بوردینگ - موج سواری - تنیس - سه گانه

*

رشته هایی که نتوانستیم سهمیه بگیریم :

واترپلو : سهمیه اصلی آسیا در واترپلو المپیک به قهرمان بازی های آسیایی هانگژو رسید که ژاپن بود . بسیاری انتظار داشتند این عنوان به چین میزبان برسد و ژاپن یک جورهایی شگفتی سازی کرد . تیم ملی واترپلو ایران در آن مسابقات چهارم شد و بنابراین بطور رسمی تلاشش برای کسب سهمیه المپیک به جایی نرسید ، که اگر دوم یا سوم شده بود می توانست یکبار دیگر شانس خود را در قهرمانی جهان (که البته امری ناممکن بود!) امتحان کند! واترپلوی ایران فقط یکبار در المپیک 1976 مونترال حضور داشته است .

بسکتبال 5 نفره : تیم بسکتبال 5 نفره مردان ایران که دیگر سایه ایی از آن تیم طلایی یکی-دو دهه قبل است ، در مسابقات قهرمانی جهان 2023 عملکرد خوبی نداشت و بین سی و دو تیم ، سی و یکم شد! ژاپن با کسب رده نوزدهم بهترین رتبه را بین آسیایی ها کسب کرد و المپیکی شد که باز این هم یک شگفتی دیگر از سرزمین آفتاب تابان بود! لبنان و فیلیپین هم با کسب رده های بیست و سوم و بیست و چهارم به مرحله انتخابی بین قاره ایی راه یافتند (که البته کاری از پیش نبردند) . بسکتبال 5 نفره ایران متاسفانه در سال های اخیر در رده های پایه هم نتایج خوبی نگرفته و حالاحالاها طول خواهد کشید تا به روزهای اوج برگردد . البته آقای جواد داوری رئیس جوان فدراسیون که خودش ملی پوش بسکتبال بوده این نکته را می داند و توجه ویژه فدراسیون روی استعدادیابی و رده های پایه است ، اما خب طول می کشد تا جواب بگیرد .

بسکتبال 3 نفره : برای آسیایی ها اولین مرحله گزینشی المپیک پاریس ، رقابت های کاپ آسیا 2023 بود ، جایی که تیم مردان بعد از پیروزی برابر قطر و فیلیپین در دور مقدماتی ، در یک چهارم نهایی به زلاندنو باخت و حذف شد . تیم بانوان ایران هم با دو باخت برابر چین و فیلیپین همان دور مقدماتی حذف گردید . آسیایی هایی هم که از این مرحله به مراحل بعدی گزینشی راه پیدا کردند موفق نبودند و فقط چین توانست در دو بخش مردان و بانوان از طریق رنکینگ سهمیه بگیرد . ایران یکی از پیشگامان بسکتبال 3 نفره در آسیا بود ، اما بعد از وقفه ایی نسبتاً طولانی ، تازه بعد از تایید حضور این رشته در بازی های آسیایی و المپیک بود که فعالیتمان در آن را دوباره از سرگرفتیم و بنابراین حالاحالاها کار داریم تا این عقب افتادگی نسبت به رقبا را جبران نماییم .

بوکس : آخرین باری که ایران در بوکس المپیک حضور نداشت ، بازی های 1988 سئول بود ، اما بلایی که مدیریت ضعیف ، فاسد و فاقد تعهد اخلاقی ، چند سال قبل سر این رشته آورد ، بوکس ایران را حسابی زمین زد و حالا با وجود حضور چهره مناسبی مثل روح الله حسینی ، زمان خواهد برد تا بوکس ایران دوباره به عنوان یکی از قدرت های آسیا قد علم کند . اولین فرصت ایران برای کسب سهمیه ، بازی های آسیایی هانگژو بود ، جایی که فینالیست ها به المپیک راه می یافتد ، اما ایران نتنها فینالیستی نداشت که حتی برنز هم نگرفت! وقتی هم که از بازی های آسیایی سهمیه نگرفته باشی ، نباید خیلی چشم امیدی به سهمیه گرفتن از طریق تورنمنت های دو مرحله ایی جهانی کسب سهمیه (که تفاوت چندانی با قهرمانی جهان نداشتند) داشت! تیم ایران در گزینشی اول با 6 نماینده شرکت کرد که حاصل آن 8 برد و 6 باخت بود . فقط دو باخت برابر بوکسورهایی بود که موفق به کسب سهمیه شدند . در گزینشی دوم ایران با 7 نماینده شرکت کرد و این بار 9 برد و 7 باخت بدست آورد که 4 باخت برابر ورزشکارانی بود که سهمیه گرفتند ، تازه خطر هم قرعه شدن با بوکسورهای رژیم اشغالگر قدس هم بود که هرچند اتفاق نیافتاد ، استرس زیادی به ورزشکاران ما وارد نمود . با برنامه ریزی های فدراسیون ، اگر بوکس از المپیک 2028 حذف نشود ، مطمئن باشید که انشالله دوباره شاهد حضور مشتزنان کشورمان در آوردگاه المپیک خواهیم بود .

فوتبال : در فوتبال ملی ایران هیچ تیمی به بی برنامگی و یتیمی تیم امید یا همان زیر 23 سال نیست! فرقی نمی کند بازی های آسیایی باشد یا انتخابی المپیک! تیم ایران همیشه دقیقه نود شکل می گیرد و سرمربی حتی وقت نمی کند همه بازیکنان مستعد و مناسب را گلچین نماید! وقتی سالهاست در رده های ملی و باشگاهی هیچ جام معتبر بین المللی کسب نشده و فوتبال ایران تبدیل به یک چاه بی انتها برای بلعیدن بودجه ورزش کشور گشته ، چه انتظار دیگری می توان داشت! البته بی انصاف نباشیم! شرایط قرعه هم به نفع تیم ما نبود! در مرحله اول گزینشی المپیک ایران با ازبکستان ، افغانستان و هنگ کنگ همگروه شد ، رقابت ها به صورت متمرکز و تک بازی بود و به میزبانی ازبکستان که در رده های پایه همیشه خوب و مدعی هستند ، و قابل پیشبینی بود که تیم ایران به این تیم ببازد . ازبکستانی که از مرحله دوم هم سربلند خارج شد و در المپیک هم بازی های آبرومندانه ایی به نمایش گذاشت . به هر حال هرطور که حساب کنید ، مشکلات فعلی فوتبال ایران همگی به سیستم مدیریت سنتی و نچندان سالم فدراسیون باز می گردد که مدتهاست در اختیار یک باند خاص قرار گرفته و تلاشی کوتاه مدت هم که برای تغییر این روند انجام گرفت نتیجه ایی بدتر داشت!

هندبال : تیم ملی هندبال کشورمان هم در سال های اخیر افت داشته و در سطح آسیا نتایج مطلوبی نمی گیرد . با این حال آنها سال گذشته در رقابت های قهرمانی جهان عملکرد بدی نداشتند و بین سی و دو تیم حاضر بیست و چهارم شدند . اما چند ماه بعد در مسابقات انتخابی المپیک قاره آسیا نتوانستند عنوانی بهتر از پنجمی کسب نمایند . ایران در این مسابقات فقط دو باخت داد برابر ژاپن شگفتی ساز و بحرین . و بله ، ژاپنی که تا پیش از این در هندبال آسیا نام و نشانی نداشت سهمیه حضور مستقیم در المپیک را گرفت و بحرین هم دوم شد تا شانس خود را در رقابت های بین قاره ایی امتحان کند که نشد . وضع هندبال ایران در رده های پایه بد نیست و با یک مدیریت درست و اصولی می توانیم شاهد اوج گیری دوباره هندبال کشورمان باشیم .

جودو : جودو ایران بعد از چند سال محرومیت سیاسی ، با تلاش های آرش میراسماعیلی در راس مدیریت فدراسیون ، به دنبال اوج گیری مجدد است ، اما بدشانسی هم دست از سرشان بر نمی دارد . با حساب و کتاب های فدراسیون در صورت شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا و قهرمانی جهان ، امتیاز جودوکاران ما آنقدر بالا می رفت که حداقل یکی-دو نفرشان موفق به کسب سهمیه شوند . اما درست روز پرواز تیم ملی ایران به رقابت های قهرمانی آسیا در هنگ کنگ ، سیل دبی تمام پروازهای فرودگاه این شهر را لغو کرد و با وجود تلاش فراوان ، تیم ایران به هنگ کنگ نرسید ، و طبق قوانین فدراسیون جهانی جودو ، امتیازات جودوکاران ما کمتر از آن بود که بتوانند به قهرمانی جهان (که چند هفته بعدش در همین امارات خراب شده برگزار گردید!) ورود پیدا کنند . آقای میر اسماعیلی بعد از این جریان شخصاً رفت و مذاکراتی با رئیس فدراسیون جهانی داشت تا حداقل سهمیه کمکی به ایران تعلق بگیرد و ظاهراً قول هایی هم از طرف مقابل گرفته بود ، اما این همان فدراسیون جهانی است که آنطور برای تعلیق جودوی ایران زیر پای سعید مولایی نشست! به هر حال جودو ایران در مسیر پیشرفت است و در آینده دوباره به روزهای اوج بازخواهد گشت ، اما خطر تکرار اتفاقات تلخ چند سال قبل باز هم وجود دارد چون جودو یکی از رشته های محبوب در سرزمین های اشغالی است و صهیونیست ها در رقابت های این رشته پرتعداد و مدعی ظاهر می شوند . پس اگر می خواهید جودو ایران آینده موفقی داشته باشد دعا کنید زودتر بساط این غده سرطانی جمع شود!

والیبال سالنی : والیبال سالنی ایران در دو سال گذشته عملکرد خوبی در سطح تیم ملی بزرگسالان نداشته . دلایل متعددی هم باعث این وضعیت بوده ، اما بدون تردید مهمترین دلیل ضعف مدیریت در فدراسیون است ، وقتی مدیریت ضعیف باشد ، ثبات کادر فنی تیم ملی از بین می رود ، وقتی مدیریت ضعیف باشد بازیکن سالاران شروع به سهم خواهی می کنند ، وقتی مدیریت ضعیف باشد قلم بدستان اجاره ایی خودشان را بین خبرنگاران و کارشناسان دلسوز جا کرده و فضای روانی حاکم را خراب می کنند ... خلاصه به هر یک از مشکلات فعلی و این یکی-دو ساله فدراسیون که نگاه کنیم ، به ضعف مدیریت می رسیم . آقای میلاد تقوی (رئیس فعلی فدراسیون والیبال) چند سالی زیر دست آقای داورزنی شاگردی کرده و ناآگاهانه وارد این حوزه نشده ، اما عملکردش نشان می دهد که واقعاً مرد این میدان نیست! به هر حال ایشان و همکاران ایشان قول داده اند که اوضاع بعد از المپیک پاریس متفاوت خواهد بود ، جایی که تیم ملی والیبال کشورمان بعد از دو حضور پیاپی در المپیک های قبلی ، به دلیل عملکرد ضعیف در تورنمنت های جهانی اخیر ، غایب بود . دو هفته است المپیک تمام شده و هنوز فدراسیون سرمربی جدید تیم ملی را انتخاب نکرده است . معمولاً مربیان بزرگ بین المللی بعد از مسابقات المپیک تیم هایشان را تغییر می دهند و هرچه زمان بگذرد ، شرایط و گزینه ها برای یک انتخاب عالی که تیم ملی را دوباره سر و سامان بدهد کمتر خواهد شد . والیبال ایران در رده های پایه کمبودی ندارد و فقط به مدیریت صحیح نیاز دارد تا دوباره به روزهای اوج برگردد .

والیبال ساحلی : والیبال ساحلی ایران برای رسیدن به المپیک فقط دو قدم کم آورد . آنها در مرحله اول گزینشی (منطقه آسیای مرکزی) بالاتر از تیم های قدرتمند هند و قزاقستان اول شدند . در مرحله دوم هم ابتدا ژاپن را شکست دادند اما در نیمه نهایی به چین میزبان باختند و از راهیابی به المپیک بازماندند . هرچند چین هم در فینال به استرالیا باخت و المپیکی نشد ، اما فکر می کنم اگر تیم ایران چین را برده بود می توانست استرالیا را شکست دهد . آنالیز بازی های تیم های ایران در سال های اخیر نشان می دهد در سطح آسیا ما فقط در بردن دو کشور مشکل داریم ؛ قطر که با بازیکنان اجاره ایی در سطح جهانی بازی می کند و کاریش نمی شود کرد ، اما چین ، مشکل ما در نبردن تیم های چین بیشتر روانی است تا فنی! در اغلب بازی های رودررو ، تیم های ما به خطاهای خودشان باخته اند تا برتری فنی حریف . اگر یک بار تیم ایران بتواند چین را در یک رویداد مهم و رسمی شکست دهد (اتفاقی که نسل قبلی والیبال ساحلی ایران آن را رقم زده بود) مطمئن باشید این طلسم دوباره شکسته خواهد شد .

*

رشته هایی که سهمیه گرفتیم اما امیدی به کسب مدال نداشتیم :

:

:

شنا : همانطور که قبلاً هم بارها گفته ام ، شنای ایران نتنها در سطح جهان و المپیک ، که در سطح آسیا هم حرفی برای گفتن ندارد . بزرگترین مشکل هم نبود امکانات حرفه ایی تمرینی و استعدادیابی شبکه ای مناسب است . صرف داشتن استخر استاندارد هم کفایت نمی کند . بیشتر تمریات شناگران حرفه ایی و سطح اول جهانی در واقع خارج از آب انجام می شود . ما از المپیک 1996 به این سو همیشه یک سهمیه اهدایی داشته ایم و این بار هم از این قاعده مستثنی نبود! سهمیه اهدایی را فدراسیون به سامیار عبدلی داد برای شنا در 100 متر آزاد که انصافاً عملکرد بدی نداشت و بین 79 شناگر چهل و هشتم شد! خب ، البته فکر می کردم رتبه خوبی است تا اینکه متوجه شدم برخلاف سایر مواد شنا که تعداد شرکت کنندگان با سهمیه اهدایی در هر ماده کمتر از انگشتان یک دست است ، در 50 متر و 100 متر آزاد نصف بیشتر شرکت کنندگان با سهمیه اهدایی آمده اند! یعنی در 100 متر آزادی که آقای عبدلی شرکت کرده فقط 33 نفر از 79 شناگر با کسب رکورد ورودی سهمیه گرفته بودند و از این 33 نفر بجز شناگر ژاپنی که در مسابقه شرکت نکرد ، 32 نفر دیگر همگی رتبه های بالاتر از آقای عبدلی را کسب نمودند . البته باز هم رتبه چهل هشتم بین 79 شناگر ، که یعنی 31 نفر پایین تر قرار گرفته اند ، برای شرایط فعلی شنای ما بد نیست ، اما قابل قبول هم نمی باشد . فقط در همین حد بگویم که اگر این مسابقه فقط با حضور شناگران آسیایی برگزار شده بود نماینده ما هشتم بود! ته پتانسیل فعلی شنای ایران همین است و با برنامه های فعلی فدراسیون هم قرار نیست وضعیت ما در آینده نزدیک خیلی بهتر شود! دومین ورزش پرمدال بازی های المپیک و بازی های آسیایی ، و یکی از رشته های ورزشی توصیه شده در دین اسلام ، حالا حالاها باید منتظر بماند تا یک ایرانی را روی سکوی مسابقات معتبر خود ببیند (نه مسابقات رده های سنی آسیا که شناگران ایران هر چند سال یکبار شرکت می کنند و بین یک مشت مبتدی چندتایی مدال می گیرند!)

:

:
تیر و کمان : بطور معمول ایران در تیر و کمان کامپوند قوی تر از ریکرو است و چندتایی هم مدال در سطح آسیا و جهان کسب شده ، اما در سال های اخیر توجه به تیر و کمان ریکرو هم در کشور افزایش یافته و به تدریج در حال رشد هستیم ، اما این روند آهسته ، حالا حالاها جای کار دارد تا ما را به سطح اول آسیا و جهان (که تقریباً یکی است) برساند . نماینده ایران در پاریس خانم مبینا فلاح بود که هم در دور تعیین خط با کسب رتبه بیست و هشتم بهترین رتبه تاریخ حضور کمانداران ایران در المپیک را کسب نمود و هم دور اول مرحله حذفی با پیروزی برابر نماینده ویتنام اولین پیروزی تاریخ تیر و کمان ایران در المپیک ها را بدست آورد . اما خانم فلاح دور دوم برابر نماینده ترکیه حرفی برای گفتن نداشت و به راحتی شکست خورد! ظاهراً ایشان به همان دو رکوردشکنی قانع بود! نماینده ترکیه هم البته حریف قابلی بود و دور بعد نماینده ژاپن را شکست داد اما در یک چهارم نهایی به نماینده کره جنوبی باخت و حذف شد! در این بخش از چهار کماندار حاضر در مرحله نیمه نهایی سه نفر کره ایی بودند و البته آن یک نفری که نماینده ترکیه را برد در نهایت چهارم شد و مدال نگرفت!


:

:
دوومیدانی : در پرمدال ترین رشته بازی های آسیایی و المپیک ، چند سالی است که در حال پس رفت بوده ایم و بجز یکی-دو استثنا همه توجه فدراسیون به تک ستاره های در حال پا به سن گذاشتن بوده است! نتیجه چنین سیاستی این است که در دو ماده ایی که اصلاً پتانسیل فیزیکی کسب مدال المپیک نداریم سهمیه بگیریم آن هم به زور جمع آوری ماراتن گونه و فرسایشی امتیاز از رقابت های مختلف ، و نه رسیدن به رکورد ورودی! آقای حسن تفتیان و خانم فرزانه فصیحی از قهرمانان ملی و پرافتخار کشورمان هستند و در المپیک هم عملکرد بدی نداشتند ، اما خودشان هم خوب می دانستند شانسی برای موفقت در 100 متر سرعت نخواهند داشت ، وقتی تقریباً همه کشورهای مدعی کسب مدال چه در دوهای سرعت و چه در دوهای استقامت به استفاده از پارامترهای ژنتیکی برای استعدادیابی رو آورده اند! 24 سال پیش در انیمه انیماتریکس رسیدن در زمان زیر 10 ثانیه را در دوی 100 متر خارج از توانایی طبیعی بدن توصیف می کردند اما حالا همه هشت ورزشکار حاضر در فینال مردان المپیک زیر 10 ثانیه می دوند! و آقای تفتیان با زمان 10:18 در دور مقدماتی سی و سوم می شود (یکی از مسئولان فدراسیون در مصاحبه ایی که چند ساعت بعد از مسابقه پخش شد ادعا کرد آقای تفتیان چون گروه سختی داشته صعود نکرده و در گروه های دیگر با زمان بیشتر از ایشان صعود کرده اند . اما مقایسه نتایج نشان می دهد که این حرف کاملاً غلط و گمراه کننده است و هیچ ورزشکاری نداشتیم که با زمان بیشتر از 10:16 ثانیه به نیمه نهایی صعود کرده باشد!) . آقای تفتیان تاکنون هیچ وقت 100 متر را زیر 10 ثانیه ندویده و 31 سالگی هم زمان مناسبی برای ارتقا رکورد نیست! وضعیت خانم فصیحی هم به همین شکل است . ایشان با ثبت رکورد 11:51 ثانیه در دور مقدماتی پنجاه و یکم شدند با اینکه 25 صدم ثانیه هم بهتر از توکیو دویدند . در فینال 100 متر بانوان 6 دونده زیر 11 ثانیه دویدند در حالی که بهترین رکورد خانم فصیحی 11:39 ثانیه است! به هر حال در رده های پایه ورزشکاران خوبی داریم که اگر به آنها توجه شود می توان به آینده دوومیدانی ایران امیدوار بود ، آینده ایی که در گرو مدیریت صحیح آقای احسان حدادی قرار دارد (آقای حدادی تنها چند روز قبل از آغاز مسابقات المپیک به عنوان رئیس جدید فدراسیون انتخاب شدند)


:

:
دوچرخه سواری : هنوز برای بسیاری از کارشناسان رشته دوچرخه سواری ماجرای پناهندگی محمد گنج خانلو یک معماست! رکابزنی که تنها چند هفته قبل از ناپدید شدنش قهرمان آسیا شده بود و فدراسیون امید زیادی به موفقیت او در بازی های آسیایی هانگژو داشت و با هزار مصیبت توانست شرایط حضور در رقابت های قهرمانی جهان در اسکاتلند را برایش فراهم کند ، و بعد آقا غیبش زد! و از آن زمان تا الان که بیشتر از یک سال گذشته جز اینکه " او از انگلستان درخواست پناهندگی کرده " هیچ خبر دیگری از او نیست و حتی در قالب تیم پناهندگان هم در هیچ مسابقه ایی دیده نشده است! کمبودها و مشکلات وجود دارند و کسی منکر آنها نیست اما چرا گنج خانلو آن کار را کرد و شانس رقابت و کسب مدال در بازی های آسیایی را از خودش گرفت ، و اگر بود حالا هم علی لبیب تنها نماینده دوچرخه سواری ایران در المپیک نبود! علی لبیب توانست با عبور از خط پایان و کسب رتبه هفتاد و ششم به طلسم 12 ساله رد نشدن دوچرخه سواران از خط پایان رقابت جاده المپیک خاتمه دهد! علی لبیب 21 ساله است و می تواند حداقل در سه المپیک دیگر هم رکاب بزند . اما غیر از او ، دوچرخه سواری ایران اوضاع خوبی ندارد! تا همین چند سال پیش ایران یکی از قدرت های اصلی بخش جاده بود و با اینکه در کشور فاقد پیست تمرینی استاندارد بوده ایم ، در این بخش هم گاهی مدال هایی می گرفتیم و حرفی برای گفتن داشتیم . اما الان چندین سال است که در بخش جاده موفق به کسب مدالی نشده ایم و در بخش پیست هم که تک ستاره مان پرید! علی لبیب شاید بتواند در المپیک های بعدی هم نماینده کشورمان باشد ، اما بدون همراه و همکار در رقابت های جاده و پیست المپیک که هیچ ، در بازی های آسیایی هم شانس چندانی برای موفقیت نخواهد داشت . دوچرخه سواری از آن رشته هایی است که نیاز فوری به بازنگری ، بازسازی و سرمایه گذاری دارد .


:

:
ژیمناستیک : آقای مهدی الفتی توانست بعد از 60 سال نام خود را به عنوان دومین ایرانی حاضر در ژیمناستیک المپیک ثبت نماید . او تخصص اش در پرش خرک است و قبلاً در این ماده از رقابت های جام جهانی و بازی های آسیایی مدال گرفته به همین دلیل تصمیم گرفت بجای شرکت در هر پنج اسباب تمرکز خودش را فقط روی پرش خرک بگذارد تا ذخیره انرژی کند و نتیجه اش شد یک تاریخسازی دیگر و راهیابی به فینال این ماده با کسب رتبه هشتم . البته الفتی و مربی اش شدیداً نسبت به رای داوران معترض بودند و انتظار نمره بالاتری را داشتند ، اما خب ، در دور مقدماتی فقط قرار گرفتن در جمع هشت نفر برتر مهم است وگرنه همین کارلوس یولوی فیلیپینی که به مدال طلا رسید در دور مقدماتی ششم شد (در مورد آقای یولو این را هم اضافه کنم که هرچند گفتم ایشان پدیده ژیمناستیک المپیک پاریس بود و اولین مدال های تاریخ کشورش در ژیمناستیک المپیک را کسب کرد ، اما وی در ژیمناستیک چهره ناشناسی نبوده و مدال های متعددی از رقابت های جهانی و آسیایی در کارنامه دارد و سال گذشته هم فقط به دلایل شخصی در بازی های آسیایی هانگژو شرکت نکرد) . آقای الفتی در فینال متاسفانه در مقایسه با رقبا عملکرد چشمگیری نداشت و نمره زیادی را هم در فرودهایش از دست داد تا با نمره میانگین 14.266 هفتم شود . او بالاتر از ایگور رادیویلوف اوکراینی قرار گرفت چون فرود دوم رادیویلوف عملاً سقوط بود و نمره 13.433 را بدست آورد در حالی که در پرش اول نمره 14.900 را گرفته بود و اگر سقوط نمی کرد حتی شانس مدال داشت در حالی که الفتی در دو پرشش نمرات 14.166 و 14.366 را گرفت و حتی اگر نمره منفی فرودهایش نبود فکر نمی کنم نمره اش از 14.5 بیشتر می شد! البته از حق هم نگذریم که سطح رقابت واقعاً بالا بود ، نظر چپرمی اوکراینی با نمره 14.899 ششم شد در حالی که در المپیک توکیو نماینده کره جنوبی با نمره 14.783 طلا گرفته بود! اگر اختلافات مدیریتی سال قبل را فاکتور بگیریم ، ژیمناستیک ایران در سال های اخیر روند رو به رشدی داشته و می توان به آینده آن امیدوار بود به شرط اینکه ضمن حمایت از آقای الفتی که می تواند در دو المپیک دیگر هم حضور داشته باشد ، توجه به دیگران و بخصوص رده های پایه فراموش نگردد و از آن فدراسیون هایی نشود که به تک ستاره اتکا می کنند .


:

:
تنیس روی میز : یک المپیک دیگر و یک تنیس روی میز دیگر برای ایران با ترکیب برادران عالمیان و خانم ندا شهسواری (المپیک 2012 لندن : نوشاد عالمیان - المپیک 2016 ریو : نوشاد و نیما عالمیان و ندا شهسواری - المپیک توکیو : نیما عالمیان) عملکرد برادران عالمیان در پاریس بد نبود (دست کم خیلی بهتر از آن نمایش بی انگیزه ایی بود که نیما در توکیو به نمایش گذاشت) ، نوشاد دور اول نماینده نیجریه را 4-1 شکست داد اما دور دوم 2-4 به هاریموتو جوان ژاپنی چینی الاصل باخت و حذف شد . هاریموتو دور سوم نماینده دانمارک را برد اما در یک چهارم نهایی به فان زندونگ چینی (که برنده مدال طلا شد) باخت . نیما عالمیان هم همان دور اول 1-4 به کائو چین تایپه ایی باخت . کائو دور دوم نماینده رومانی را مغلوب کرد اما دور سوم به ترولز مورگارد سوئدی که نایب قهرمان شد باخت . خانم شهسواری هم دور اول 1-4 به خانم پاواده فرانسوی باخت و حذف شد . پاواده دور دوم به نماینده هند باخت ، نماینده هند دور سوم به نماینده ژاپن باخت ، نماینده ژاپن هم در یک چهارم نهایی به نماینده کره جنوبی باخت و نماینده کره جنوبی هم در نهایت چهارم شد! هر سه این عزیزان که افتخارات زیادی هم برای تنیس روی میز کشورمان کسب کرده اند بالای 30 سال سن دارند . الان تنیس روی میز ایران در رده های پایه پر از بازیکنان با استعداد و موفق است که سابقه کسب مدال در رقابت های مهم رده های سنی را دارند . شاید برادران عالمیان بخواهند یکبار دیگر حضور در بازی های آسیایی را تجربه کنند ، اما به نظرم بهتر است کم کم جا را برای جوانترها هم باز کنند ، شاید در وهله اول این جوانترها نتوانند موفقیت های برادران عالمیان در رده بزرگسالان را تکرار کنند اما هرچه زمان بیشتری طول بکشد تا فرصت حضور در ترکیب ثابت تیم ملی را بدست آورند ، شانس موفقیت های آینده شان کاهش خواهد یافت .


:

:
قایقرانی کانویینگ و قایقرانی رویینگ : با توجه به برخی توضیحات مشترک ، این دو رشته را با هم می نویسم . فدراسیون قایقرانی با توجه به اینکه چندین رشته المپیکی را تحت پوشش دارد یکی از فدراسیون های مهم کشور است . حضور 5 قایقران ایران در المپیک پاریس (3 نفر در رویینگ و 2 نفر در کانویینگ) در نوع خودش یک رکورد بود ، با این حال قایقرانان کشورمان نتوانستند نتایج خیلی خوبی بدست آورند و هنوز فاصله زیادی با سطح اول جهان و المپیک دارند . در رویینگ ، ماده تک نفره دوپارو (سنگین وزن) بانوان خانم فاطمه مجلل بین 32 شرکت کننده ، بیست و یکم شد . اما در دونفره سبک وزن بانوان تیم خانم ها مهسا جاور و زینب نوروزی بین 16 تیم شانزدهم شدند . در کانویینگ آب های آرام هم در ماده کایاک 1000 متر انفرادی مردان علی آقامیرزایی بین 29 پاروزن هجدهم شد (که در مقایسه با رتبه بیست و سوم بین 27 شرکت کننده المپیک توکیو نتیجه بهتری برای وی محسوب می گردد) و در کانو 1000 متر انفرادی هم محمد نبی رضایی بین 25 شرکت کننده هجدهم شد . عملکرد قایقرانی ایران در بازی های آسیایی هانگژو قابل قبول نبود و با توجه به انتقادات فراوانی که نسبت به کمبود امکانات و فضای نامناسب تمرین قبل و بعد از آن مسابقات مطرح شد ، در یک سال اخیر شرایط قایقرانان ایران کمی بهبود یافته است . وزیر جدید ورزش و جوانان (آقای دنیامالی) هم که چندین سال رئیس فدراسیون قایقرانی بوده و با مسائل و مشکلات این فدراسیون به خوبی آشنا هستند ، پس می توان به آینده این رشته پر مدال امیدوار بود و شاید حتی در همین بازی های آسیایی پیشرو بتوانیم دوباره در این رشته ها موفق به کسب مدال طلا شویم انشالله .

*

ادامه دارد ...

[bamn]

پرونده المپیک پر حادثه 2024 پاریس :
(بخش هشتم و پایانی)

کاروان ایران (2) :


رشته هایی که سهمیه گرفتیم و امید به کسب مدال داشتیم ، اما نشد! :

:

:

شمشیربازی : سومین المپیک پیاپی داوران سر شمشیربازی سابر ایران را بریدند و مدالی را که حقشان بود از آنها دریغ کردند! در 2016 ریودوژانیرو مجتبی عابدینی در نیمه نهایی با ناداوری به هومر آمریکایی بازانده شد و در دیدار رده بندی هم با اینکه از کیم کره ایی امتیارات زیادی جلو بود حریف داوران نشد! آن سال در یک تصمیم عجیب از سوی کمیته برگزاری مسابقات رقابت سابر تیمی از جدول مسابقات حذف شده بود در حالی که تیم ایران در اوج آمادگی بود و همان سال قهرمان جهان شد! در توکیو هم تیم ایران در یک چهارم نهایی در یک دیدار جنجالی برابر ایتالیا بازانده شد! داور این مسابقه بعد از این دیدار برای همیشه شانس قضاوت در رویدادهای مهم شمشیربازی را از دست داد! و امسال ، هرچند عملکرد نفرات ما در بخش انفرادی چندان قابل دفاع نبود ، در بخش تیمی مرحله یک چهارم نهایی 45-44 تیم قدرتمند آمریکا را شکست دادند (آمریکا در آخرین مسابقات قهرمانی جهان - 2023 - در بخش انفرادی مدال طلا و در بخش تیمی مدال برنز گرفته بود) ، اما در نیمه نهایی برابر مجارستان باز هم ناداوری گریبان گیرشان شد و 43-45 بازانده شدند . دیدار رده بندی هم برابر فرانسه از اول معلوم بود شانسی برابر تیم داوری نخواهند داشت و از اواسط مسابقه دیگر از اعتراض هم دست کشیده بودند تا با شکست عجیب 25-45 چهارم شوند . در مسابقات انفرادی علی پاکدامن بعد از پیروزی برابر نماینده ژاپن ، در دیدار دوم 10-15 برابر اوک کره ایی باخت و حذف شد . اوه سانگ اوک در این رقابت ها به مدال طلا رسید . اما محمد رهبری و محمد فتوحی در همان مسابقه نخست خود به ترتیب برابر نمایندگان فرانسه و مکزیک مغلوب و حذف گردیدند . شمشیربازی ایران سه مشکل اساسی دارد ؛ اول طبق معمول اغلب رشته ها امکانات کافی و استاندارد برای تمرین و اردو در داخل کشور محیا نیست ، دوم سطح بازیکنان تیم ملی سابر با یکدیگر نزدیک نیست ، علی پاکدامن که برای خودش وزنی در شمشیربازی سابر دنیا است ، محمد رهبری هم اگر روزش باشد می تواند شگفتی سازی کند ، اما محمد فتوحی و بخصوص فرزاد باهر ارسباران اصلاً در حد این مسابقات نبودند . نمی دانم مشکلی در داخل اردو تیم ملی بوده یا نه اما سرمربی تیم در اولین مصاحبه بعد از مسابقات گفت " دیدید که یکی از نفرات هم عملاً پشت تیم را خالی کرد " ، بعد از آن من نشنیدم مربی و بازیکنان در ادامه این جمله اظهارنظری بکنند اما کاملاً مشخص بود منظور ، آقای فتوحی است که بعد از اینکه چند امتیاز پشت سر هم از دست داد و اعصابش به هم ریخت با باهر تعویض شد و با اینکه باهر اصلاً در حد این مسابقات نبود و امتیارات زیادی را از دست داد و باعث وارد آمدن فشار مضاغفی به پاکدامن و رهبری گردید ، دیگر فتوحی به میدان مسابقه برنگشت . اما مشکل سوم شمشیربازی ما این است که عملاً دستمان خالی می باشد و در رشته پرمدال شمشیربازی ، بجز سابر تیمی مردان ، نه در سطح جهان و نه حتی در سطح آسیا حرفی برای گفتن نداشته ایم . کره جنوبی و چین که قدرت های سنتی شمشیربازی آسیا هستند و در سال های اخیر ژاپن و هنگ کنگ هم به جمع شان اضافه شده اند ، این چهار کشور در هر سه بخش فلوره ، اپه و سابر ، هم در بخش مردان و هم در بخش بانوان تیم های قدرتمندی دارند ، یک روز در این ماده مدال می گیرند ، روزی دیگر در ماده ایی دیگر ، اما ما فقط متکی شده ایم به سابر مردان و تلاش هایمان هم برای پیشرفت در بخش های دیگر به دلیل کمبود بودجه و امکانات تاکنون راه به جایی نبرده ، و در همین سابر تیمی مردان هم وقتی 3-4 سال دیگر آقایان پاکدامن و رهبری هم بازنشسته شوند ، چه کسی قرار است جایشان را بگیرد و در همین سطح مدعی باشد؟!

:

:
تیراندازی : بعد از مدال طلای آقای جواد فروغی در المپیک توکیو ، امیدها به مدال آوری این رشته بیشتر شده بود ، اما در همان المپیک توکیو هم جدای از نتایج آقای فروغی ، نتایج سایر تیراندازان اصلاً قابل قبول نبود و این روند در بازی های آسیایی هانگژو هم ادامه یافت و در آنجا حتی فروغی هم فروغی نداشت! جدای از بحث اینکه فرصت داده شده از سوی فدراسیون به آقای فروغی برای بازگشت به اوج آمادگی یا حذف از تیم ملی کافی بوده یا نه ، سیاست فدراسیون بعد از بازی های هانگژو میدان دادن بیشتر به جوانترها بود که نتیجه اش شد کسب 4 سهمیه توسط ورزشکاران زیر 25 سال . در این بین بهترین نتیجه را در المپیک پاریس خانم هانیه رستمیان کسب کرد با رتبه ششم در ماده تفنگ 25 متر انفرادی بانوان (خانم رستمیان دوره قبلی در همین ماده بیست و پنجم شده بود) . همچنین وی در ماده تفنگ بادی 10 متر هم شرکت داشت که در آنجا بیست و دوم شد (در این ماده در المپیک توکیو خانم رستمیان دهم شده بود!) . خانم شرمینه چهل امیرانی در ماده تپانچه بادی 10 متر یازدهم شدند ، در همین ماده خانم فاطمه امینی بیست و ششم شد (در توکیو ، همین ماده ، فاطمه کاظم زاده بیست و سوم و آرمینا صادقیان سی ام شدند) . تنها تیرانداز آقا هم محمد بیرانوند 15 ساله پدیده تراپ ایران بود که در این ماده بین سی شرکت کننده بیست و چهارم شد . آقای بیرانوند با سن کمی که دارد حداقل 30 سال می تواند پای ثابت تیم ملی در رقابت های مهم آسیایی و جهانی و المپیکی باشد و با روند رو به رشدی هم که در این دو-سه سال گذشته نشان داده انشالله دور نخواهد بود روزی که به مدال المپیک هم برسد . تا همین چند سال قبل تیراندازان تراپ ایران زنگ تفریح مسابقات آسیایی بودند و بر سر اینکه اصلاً اعزام بشوند یا نه در فدراسیون دعوا بود! اما انشالله با درخشش دنباله دار بیرانوند ، توجه و شکوفایی این بخش از رشته تیراندازی را هم در کشور شاهد خواهیم بود . در مجموع تیراندازی ایران در مقایسه با دوره های قبلی عملکرد خوبی نداشت اما برنامه ریزی های فدراسیون ما را به آینده این رشته و درخشش دوباره تیراندازانمان امیدوار نگه می دارد .

:

:
سنگنوردی : رضا علیپور در رشته سنگ نوردی یک اسطوره است ، چون در یک رشته نوپا معمولاً نگه داشتن طولانی مدت یک رکورد غیرممکن است ، اما آقای علیپور چندین سال رکوردار سنگ نوردی سرعت جهان بود و در این رشته به اولین ستاره و ورزشکار شناخته شده در سطح جهان تبدیل شد . بعد از چند سال و رشد امکانات تمرینی و علمی شدن آنها ، کم کم ورزشکاران دیگر شروع به شکستن رکورد آقای علیپور کردند و در همین مسابقات المپیک پاریس هم رکورد جهانی جدیدی ثبت شد ، اما چون آقای علیپور با حداقل امکانات و صرفاً با کمک استعداد و توانایی شخصی در این رشته مطرح شده بود همچنان مورد احترام رقبایش است بخصوص جوانترهایی که با تماشای مسابقات او به این رشته علاقه مند شدند (از 13 ورزشکاری که در المپیک پاریس در ماده سرعت با آقای علیپور 30 ساله رقابت کردند فقط یک نفر از ایشان مسن تر بود) . استعدادی که آقای علیپور در سنگ نوردی از خودش نشان داده حتی برادرانش هم نتوانستند به گرد پایش برسند و پتانسیل فعلی سنگ نوردی ایران بدون آقای علیپور تقریباً معادل هیچ است! تازه آقا رضا در المپیک پاریس برای کسب مدال از جان و دل مایه گذاشت و در رقابت های نیمه نهایی و رده بندی رکورد زیر 5 ثانیه را ثبت کرد که تا به حال برایش سابقه نداشته اما باز هم چهارم شد و دستش از مدال کوتاه ماند . به قول خودش اگر امکانات تمرینی رقبا را داشت ، آنها حتی به گرد پایش هم نمی رسیدند! سنگ نوردی ایران نیازمند سرمایه گذاری ویژه است آن هم خیلی زود ، وگرنه چند سال دیگر که علیپور خودش را بازنشسته کند ، این رشته دوباره به جمع فراموش شده ها خواهد پیوست!

:

:
وزنه برداری : این رشته برای ایران دومین رشته مدال آور تاریخ المپیک بوده است (9 طلا ، 6 نقره و 5 برنز) که 8 مدال طلا و 3 مدال نقره از آنها بعد از انقلاب و از المپیک 2000 سیدنی به بعد بدست آمده پس طبیعی است که توقعات از این رشته زیاد باشد . اما اوضاعی که وزنه برداری ایران در چند سال اخیر داشته ، چندان جالب نبوده است . آقای علی مرادی که در اولین دوره ریاستش بر فدراسیون (سال های 1373 تا 1385) توانست وزنه برداری ایران را دوباره شکوفا و به روزهای اوج بازگرداند بعد از آن ماجرای جنجالی مثبت شدن تست دوپینگ بیشتر اعضا تیم ملی (که خیلی ها آن را توطئه ایوانف بلغاری سرمربی اخراجی تیم می دانستند) کنار کشید و چند سالی طول کشید تا آقای افشارزاده ، و بعد از آن خود حسین رضازاده در مقام ریاست فدراسیون ، بتوانند نسل جدیدی از وزنه برداران مدعی و مدال آور را تربیت نمایند . اما خودسری های بعضی ها در این نسل جدید را رضازاده و اطرافیانش نتوانستند تحمل کنند و ریاست فدراسیون یکبار دیگر به آقای مرادی رسید . اما جنجال های پیاپی و فشارهای فدراسیون جهانی بابت آمار بالای دوپینگ چندین ساله ایران ، باعث شد تا این دوره دوم عملاً ریاست آقای مرادی بر فدراسیون ثمره چندانی نداشته باشد . نسلی که از قبل از این دوره شکل گرفته بود چند سالی آبروداری کرد و بعد از آن هم فدراسیون خودش را پشت قهرمانی ها و نایب قهرمانی های تیمی امتیازی (با کسب حداقل مدال) در رقابت های قهرمانی جهان قایم می کرد . در نهایت کار به قهر و پناهندگی کشید تا دومین دوره ریاست آقای مرادی بر فدراسیون با حداقل دست آوردها به پایان برسد . حالا حدود دو سال است که ریاست فدراسیون به آقای سجاد انوشیروانی رسیده ، کسی که خودش در هر دو نسل طلایی وزنه برداری اخیر ایران وزنه زده و مدال جهانی و المپیکی دارد و با تمرکز روی رده های پایه در تلاش است نسل طلایی جدیدی به وجود آورد . نسلی که البته به المپیک پاریس وفاق نداد و طی سال های آینده انشالله شاهد درخشش آنها خواهیم بود . وزنه برداری ایران در پاریس دو نماینده داشت ؛ میر مصطفی جوادی 24 ساله که سال قبل در قهرمانی جهان ریاض قهرمان دسته 89 کیلوگرم شده بود با مجموع 384 کیلوگرم ، اما این بار در پاریس جوادی با مجموع 372 کیلوگرم پنجم شد . در این وزن کارلوس نصار پدیده جوان بلغارستانی با مجموع خیره کننده 404 کیلوگرم قهرمان شد (نصار در جهانی 2023 غایب بود!) ، لوپز کلمبیایی که در ریاض یک وزن بالاتر با مجموع 371 کیلوگرم هفتم شده بود ، این بار گل کاشت و با 390 کیلوگرم دوم شد و آنتونی پیزالاتو ایتالیایی که در ریاض اوت کرده بود ،  با 384 کیلوگرم سوم شد . آقای جوادی در یک ضرب خیلی از رقبا عقب افتاد و برای رسیدن به مدال برنز مجبور شد در دو ضرب سراغ وزنه 217 کیلوگرمی برود که تا به حال در هیچ مسابقه رسمی آن را بلند نکرده بود و در اینجا هم نتوانست . آقای جوادی جوان است و می تواند چند سال دیگر هم عضو تیم ملی باشد اما اگر مدال می خواهد ، المپیک پاریس نشان داد که باید تلاشش را چند برابر کند ، و اگر در توانش نیست باید به نفع جوانترها کنار بکشد . همین شرایط را آقای علی داودی 25 ساله در 102+ کیلوگرم دارد . آقای داودی در المپیک توکیو بعد از تالاخادزه نقره گرفته بود اما اینجا چهارم شد آن هم با شش کیلوگرم ارتقا رکورد نسبت به توکیو . لالایان و میناسیان که اینجا دوم و سوم شدند در توکیو حضور نداشتند و امسال نشان دادند هنوز در اوج قرار دارند و داودی نمی تواند به این زودی ها انتقام شکست هایش را از آنها بگیرد . اما تالاخادزه سنش بالا رفته و دیگر آن آمادگی جادویی را ندارد . هرچند که داودی نمی تواند روی روزهای خوش بعد از رفتن او حساب باز کند چون علی رباوی 20 ساله عراقی در پاریس نشان داد که در سال های آینده جزو مدعیان جدی فوق سنگین وزن خواهد بود . وزنه برداری ایران در حال پوست اندازی است و انشالله در المپیک لس آنجلس دوباره دست پر خواهد بود!

*

رشته هایی که سهمیه گرفتیم ، مدال هم گرفتیم!!! :

:

:

تکواندو : کسب 4 مدال رنگارنگ با 4 سهمیه ، مطمئناً نتیجه ایی است که کمتر کسی فکرش را می کرد . یک طلا ، دو نقره و یک برنز بهترین نتیجه مدالی ایران در تکواندو المپیک است و جمع مدال های کسب شده در سومین رشته مدال آور ما را به 3 طلا ، 3 نقره و 4 برمز رساند . مطمئناً باید بابت کسب این نتیجه از آقای هادی ساعی (رئیس فدراسیون) ، مجید افلاکی (سرمربی تیم مردان) ، مینو مداح (سرمربی تیم بانوان) و تمامی همکارانشان تقدیر و تشکر کرد . فراموش نمی کنیم رئیس سابق فدراسیون آقای محمد پولادگر بعد از کسب نتایج ضعیف در المپیک توکیو گفته بود با این شرایط تکواندو ایران در المپیک پاریس هم مدال نخواهد گرفت! بله ، اگر هنوز آن شرایط بود شاید تکواندو ایران دست خالی از پاریس هم باز می گشت . آقای پولادگر از سال 1379 تا 1400 رئیس فدراسیون تکواندو بود و این دوره را می توان به دو بخش تقسیم نمود ؛ بخش اول دوران اوج گیری تکواندو ایران بود با حضور ستاره هایی مثل هادی ساعی ، یوسف کرمی ، مجید افلاکی ، مهدی بی باک و ... ، اما دوره دوم بعد از عوض شدن نسل آغاز شد ، جایی که کم کم اختلافات داخلی و سوء مدیریت خودش را نشان داد ، یک عده قهر کردند و رفتند و آنهایی هم که ماندند با وجود امیدواری های فراوان به موفقیتشان ، برنامه ریزی های اردویی و تمرینی و رقابتی اشتباه خرابشان کرد و از سونامی به موج کف کرده ساحلی تبدیل شدند . اما با قرار گرفتن آقای هادی ساعی در راس فدراسیون بسیاری از مشکلات بتدریج حل شد و نسل جدید تکواندو ایران دوباره توانست خودی نشان دهد . ما حتی می توانستیم با بیشتر از 4 سهمیه هم در پاریس حاضر باشیم و با بدشانسی یکی-دو سهمیه را از دست دادیم وگرنه الان تیم ملی تکواندو ایران پر از جوانان مدعی و جویای نام است که اگر در پاریس حضور داشتند آنها هم می توانستند مدال بگیرند . و همین چهار مدالی هم که گرفتیم ، به نظرم می توانست خوش رنگ تر هم باشد! آقای آرین سلیمی که با 4 برد قاطع جای حرف و حدیثی نگذاشت و مدال طلای 80+ مردان را از آن خود کرد . سلیمی 20 ساله و کانیگهام انگلیسی 21 ساله در شرایطی دیدار فینال را برابر هم آغاز کردند که تا همانجا هم شگفتی سازی کرده و تمام مدعیان با تجربه این وزن را مغلوب نموده بودند . تکواندوکار جوان ما برنده این دیدار سخت و نزدیک بود و خنده های کانیگهام بعد از پایان مسابقه نشان می داد که هر دو از این رقابت لذت برده اند . مهران برخورداری دیگر نماینده ما در بخش مردان و وزن 80- کیلوگرم بود که بعد از شکست رقبای سرسخت ازبکستانی ، ایتالیایی و کره جنوبی در فینال به مصاف فارس کاتوسی تونسی رفت که مسیر به مراتب آسانتری را برای رسیدن به این مرحله طی کرده بود . برخورداری می توانست برنده این میدان باشد اگر در دیدار قبلی مصدوم نشده بود ، اما کسب مدال نقره هم توسط او ارزشمند بود . در قسمت بانوان وزن 57- کیلوگرم خانم ناهید کیانی را داشتیم که انگار عمداً مثل المپیک توکیو دور اول به کیمیا علیزاده خورد ، اما اینبار توانست برنده مسابقه باشد و بعد از غلبه بر نمایندگان تونس و لبنان در دیدار پایانی به کیم یو جین از کره جنوبی باخت و نقره گرفت که البته اولین مدال نقره بانوان ایران در تاریخ المپیک بود . در وزن 49- کیلوگرم بانوان هم خانم مبینا نعمت زاده بعد از غلبه بر نمایندگان لسوتو و اسپانیا ، نیمه نهایی در یک دیدار پر حرف و حدیث از نظر داوری به نماینده چین باخت و در دیدار رده بندی با برتری برابر نماینده عربستان به مدال برنز رسید . آینده تکواندو ایران روشن است و علاوه بر اینکه تیم قدرتمندی در رده بزرگسالان داریم ، در نوجوانان و جوانان هم دست پر هستیم . این روند را فقط یک چیز می تواند خراب کند و آن حاشیه است! فدراسیون و ورزشکاران باید از حاشیه دوری نمایند و مطمئن باشند عده ایی هستند که چشم دیدن موفقیت آنها را ندارند . به عنوان مثال چه هجمه ایی شد علیه مبینا نعمت زاده! حالا کاری به درست و غلط بودن حرفی که زد ندارم که از روی احساس بود و بدون داشتن اطلاعات کافی از قوانین مربوط به حمایت از مدال آوران ورزشی . اما این هجمه گسترده ایی که علیه ایشان شکل گرفت فقط بخاطر این بود که خانم نعمت زاده و خانواده اش وجه مذهبی از خود نشان دادند ، وگرنه هرکدام دیگر از ورزشکاران ما (مثلاً خانم کیانی) این حرف را زده بودند غیرممکن بود با این شدت از واکنش منفی مواجه شوند!

:

:
کشتی : آقای دبیر (رئیس فدراسیون کشتی) زرنگی کرد و برای کاهش فشار روانی رسانه ها روی تیم های کشتی ، از چند ماه قبل در مصاحبه هایش می گفت من حتی قول یک مدال طلای قطعی هم نمی دهم! اما خب ، تیمی که برای پاریس بسته شد یکی از بهترین و پرمهره ترین تیم های سال های اخیر کشتی کشور بود و فدراسیون هم از همه لحاظ برایشان سنگ تمام گذاشت و کسب 2 مدال طلا ، 4 مدال نقره و 2 مدال برنز حداقل انتظاری بود که از این تیم می رفت آن هم با آن همه اتفاقات عجیبی و غریبی که بخصوص در کشتی آزاد پاریس برای ما افتاد ؛

                    کشتی فرنگی : تیم 6 نفره کشتی فرنگی کشورمان با کسب دو مدال طلا ، یک مدال نقره و یک مدال برنز عملکرد بسیار خوبی داشت . شاگردان حسن رنگرز در این مسابقات آماده نشان دادند و بجز یکی-دو مورد در اجرای خواسته های مربیان روی تشک کشتی موفق عمل کردند . در 67 کیلوگرم سعید اسماعیلی 21 ساله که جایگزین محمد رضا گرایی (قهرمان المپیک توکیو) شده بود توانست از عنوان قهرمانی ایران در این وزن دفاع کند ، او برای رسیدن به مدال طلا نمایندگان الجزایر ، کوبا ، ارمنستان و اوکراین را از پیش رو برداشت . در 97 کیلوگرم هم محمدهادی ساروی که در المپیک توکیو پای فینال به الکسانیان ارمنی باخت ناباورانه ایی داد و به مدال برنز رسید ، اینبار در فینال از الکسانیان انتقام گرفت و طلایی شد . ساروی قبل از فینال نمایندگان آمریکا ، قرقیزستان و مصر را شکست داده بود . اما در وزن 87 کیلوگرم علیرضا مهمدی 22 ساله نایب قهرمانی سال قبل خودش در جهانی بلگراد را تکرار کرد . او برای رسیدن به فینال نمایندگان لهستان ، کلمبیا و اوکراین را شکست داد اما در فینال زورش به سمن نوویکف اوکراینی الاصل بلغارستان نرسید . این سمن نوویکف در پاریس قدرت بدنی عجیبی از خودش به نمایش گذاشت و اگر بعدها دوپینگی اعلام شود اصلاً تعجب نخواهم کرد! در 130 کیلوگرم پادشاه جدید سنگین وزن ها زورش به پادشاه قدیمی نرسید! امین میرزازاده دور اول نماینده آمریکا را شکست داد اما دور دوم برابر غول افسانه ایی کوبایی کاری از پیش نبرد و در شانس مجدد با غلبه بر نمایندگان کره جنوبی و آذربایجان به مدال برنز رسید . شک نکنید که اگر لوپز برای صید پنجمین طلای المپیکش به پاریس نیامده بود این طلا حق میرزازاده بود! اما در 60 کیلوگرم مهدی محسن نژاد همان عنوان پنجمی بلگراد را تکرار کرد . او بعد از غلبه بر نماینده الجزایر دور دوم به فومیتای ژاپنی با اختلاف باخت و در شانس مجدد هم بعد از پیروزی برابر نماینده کوبا ، در رده بندی حریف شارشنبیکف قرقیز نشد و از کسب مدال بازماند . فومیتا و شارشنبیکف دقیقاً همان دو کشتی گیری بودند که محسن نژاد ما حریفشان نمی شد و اگر آن سوی جدول بود حتماً به فینال می رسید! در 77 کیلوگرم هم مشابه همین اتفاق افتاد! امین کاویانی نژاد دور اول نماینده کوبا را شکست داد اما دور دوم به آمویان ارمنستانی باخت و با توجه به شکست آمویان برابر کوساکا ژاپنی کاویانی نژاد حذف شد . آمویان و کوساکا هم دو کشتی گیری هستند که کمتر به نمایندگان ما باخته اند و اگر کاویانی نژاد در سمت دیگر جدول بود احتمال کسب مدالش خیلی بیشتر می شد .

                    کشتی آزاد : کشتی آزاد ایران پنج سهمیه گرفته بود ، اما درست دو روز قبل از مسابقات مسئولان برگزاری اعلام کردند به علت مصدومیت نماینده صربستان ایران می تواند ششمین کشتی گیر را هم به مسابقات اعزام کند . با هزار مکافات برای علیرضا سرلک ویزا و بلیط جور شد اما پرواز با تاخیر مواجه گردید و با اینکه در پاریس مقامات سفارت ایران شخصاً در فرودگاه به استقبال سرلک رفتند تا با توجه به شناختی که نسبت به شهر دارند او را سریعتر به محل برگزاری مسابقات برسانند باز هم سرلک بعد از پایان وزن کشی رسید و همان حضراتی که سهمیه ششم را لحظه آخر به ایران داده بودند این بار ناز کردند که قانون قانون است و کشتی گیری که به وزن کشی نرسد حذف شده! خب البته آقای سرلک اگر به وزن کشی هم می رسید شانس زیادی برای موفقیت نداشت چون جدای از آماده نبودن بدن ، دور اول هم به هیگوچی ژاپنی خورده بود که در اوج آمادگی بود و به مدال طلا 57 کیلو رسید! اما در بین آزادکاران تنها کشتی گیری که روی تشک رفت و دستش به مدال نرسید یونس امامی بود . امامی نمایندگان ایتالیا و گینه بیسائو را شکست داد اما در یک چهارم نهایی با اختلاف امتیاز به کایل دیک آمریکایی باخت و دیک هم در نیمه نهایی در یکی از زیباترین و پرامتیازترین کشتی های سال های اخیر به تاکاتانی ژاپنی باخت تا امامی ما هم حذف شود (نکته ایی که ندیدم کسی به آن اشاره کند حرکت جوانمردانه کایل دیک در همان ابتدای مسابقه با امامی بود ، وقتی او را بیرون تشک خاک کرد و نزدیک بود سر امامی به حاشیه تشک اصابت کند آن را گرفت . جالب اینکه گزارشگر آماتور آپارات ورزشی این حرکت دیک را غیراخلاقی تشخیص داد!) . در 97 کیلوگرم امیرعلی آذرپیرا 22 ساله در شرایطی که می توانست برنده باشد ، کشتی اول را به گربه سیاه 97 تایی های ما یعنی احمد تاج الدین اف روسی الاصل بحرین باخت و در شانس مجدد با غلبه بر نمایندگان قزاقستان و آمریکا به مدال برنز رسید . تاج الدین اف در این وزن طلا گرفت . اما نقره های کشتی آزاد ما که هرکدام حرف و حدیث خودشان را داشتند! در 65 کیلوگرم رحمان عموزاد نمایندگان آمریکا ، آلبانی و مجارستان را مقتدرانه شکست داد ، اما روز بعدش که برای کشتی فینال برابر کیوکا ژاپنی به میدان رفت آن عموزاد دیروز نبود و بدنش برای این مسابقه ناآماده و به راحتی شکست خورد . در 86 کیلوگرم هم حسن یزدانی روز نخست با اقتدار نمایندگان استرالیا ، یونان و سان مارینو را شکست داد ، اما روز دوم در فینال ، همان ابتدای کشتی (و برخلاف ادعای بعضی ها ، بدون اینکه حریف بلغاری اش کار خطرناکی انجام دهد) کتفی که چند ماه قبل عمل شده بود در رفت ، پزشک مسابقات آقای دکتر شادگان به ادعای خودش در طول مسابقه چهار بار کتف حسن را جا انداخت ، و خب ، یزدانی هم با این شرایط نمی توانست درست کشتی بگیرد ، رمضان اف بلغاری روسی الاصل هم انصافاً خیلی مراعاتش را کرد و فقط وقتی یزدانی در تایم دوم یک زیر اشتباه گرفت او را خاک و بارانداز کرد! یعنی اگر آن زیر اشتباه را نگرفته بود شاید با همان شرایط کتفش هم به مدال طلا می رسید! که نرسید و نتوانست عنوان پرافتخارترین کشتی گیر ایرانی المپیک را از آن خود کند . بعد از این کشتی حرف و حدیث های زیادی پیش آمد و گفته شد که ظاهراً یزدانی بر خلاف توصیه پزشکان زودتر از موعد تمریناتش را شروع کرده و نکات ایمنی را هم در تمرینات چندان جدی نمی گرفته و حتی یکی-دو بار هم در خود تمرینات کتفش در رفته بوده است . اما خب ، یزدانی با غیرت ایرانی اش می خواست میدان داری کند و پا پس نکشد و حالا یک بار دیگر باید زیر تیغ جراحی برود و اگر هم بخواهد دوباره به میدان برگردد حداقل مسابقات جهنی 2025 را از دست خواهد داد . اتفاقی که برای یزدانی افتاد یک مقدار هم تقصیر آمریکایی ها بود! یزدانی و دیوید تیلور سال ها با هم کری داشتند و امسال وقتی تیلور در انتخابی تیم ملی به آرون بروکس باخت و از کشتی خداحافظی کرد در رسانه ها و فضای مجازی جو خیلی وحشتناک تری هم برای کشتی یزدانی با بروکس به راه افتاده بود که فشار روانی زیادی را به حسن آقا وارد کرد . اما دیدیم که بروکس در نیمه نهایی به رمضان اف باخت و در نهایت برنز گرفت! اما سومین نقره ما را امیرحسین زارع در 125 کیلوگرم گرفت جایی که بعد از غلبه بر نمایندگان قرقیزستان ، کانادا و ترکیه در فینال به مصاف گنو پتریاشویلی بی اخلاق گرجستانی رفت که از همان ابتدای مسابقه بنا را گذاشته بر به هم ریختن اعصاب کشتی گیر ما و در نهایت هم موفق شد در یک لحظه او را غافلگیر کند و 8 امتیاز جلو بیافتد . زارع تا پایان مسابقه مهاجم بود و هر چه داشت برای شکست حریف رو کرد اما در نهایت 9-10 بازنده شد تا پتریاشویلی 30 ساله هم بالاخره بتواند مدال طلای المپیک را بعد از چند دوره ناکامی به گردن بیاندازد! کارهایی را که پتریاشویلی چه در این کشتی و چه در رقابت های قبلی به عنوان جنگ روانی علیه حریفانش می کند ، اگر یک کشتی گیر ایرانی کرده بود تا به حال صد بار محروم و محکوم شده بود! اما البته از حق نگذریم که امسال هیچ ناداوری آشکاری چه علیه کشتی گیران ما و چه کشتی گیران کشورهای دیگر اتفاق نیافتاد و شاهد یکی از بی حاشیه ترین و سالم ترین مجموعه داوری های چند سال اخیر بودیم ، تا جایی که حتی در یکی-دو مورد کشتی هایی را که فکر می کردیم باخته ایم ، با ویدئو چک داوران ورقش برگشت و برنده شدیم! متاسفانه بعد از بازگشت تیم کشتی آزاد از پاریس همه کاسه کوزه های رسانه ایی بابت طلا نگرفتن آزادکاران و بخصوص شرایط حسن یزدانی سر آقای محسن کاوه (سرمربی آزاد) شکست و با وجود حمایت های آقای دبیر ، ایشان استعفا داد و آقای پژمان درستکار که با وجود کارنامه موفق اش ، چند ماه قبل خیلی ناگهانی و اسرارآمیز از تیم کنار کشیده بود دوباره به این سمت بازگشت . کشتی ایران با مدیریت آقای دبیر سال های خوبی را می گذراند و اگر درگیر حواشی و بازی های رسانه ایی نگردد این روند موفقیت انشالله در سال های آینده هم دنباله دار خواهد بود .


پایان!

{ببخشید ، می خواستم این مطلب را چند روز قبل تمام کنم ، اما قطع مکرر برق رشته کار را از دستم خارج می کرد!}