دنباله داری دارای آب یخی شبیه به اقیانوسهای زمین
دنباله دار "هارتلی 2 "جرمی یخ دار است که آب یخی آن ترکیبی شبیه به آبهای اقیانوس زمین دارد .رصدهای این دنباله دار نشان داده است که این جرم فضایی از آبی یخی شبیه به ترکیبات آب اقیانوسهای زمین ساخته شده است . این یافته تائیدی بر این نظریه است که اجرام یخ دار منشا آبهای زمین هستند . وقتی 4.5 میلیارد سال قبل زمین تشکیل شد کره ای صخره ای از ماگما بوده است که هرگونه آب احتمالی موجود در آن باید تبخیر شده باشد . در نتیجه زمین دنیایی خشک و فاقد حیات بوده است . اما این سوال همواره مطرح بوده است که اقیانوسهای زمین از کجا آمده اند ؟
این موضوع همواره باعث اختلاف بین دانشمندان بوده است . برخی از دانشمندان بر این باورند که زمین دارای اتمسفری بسیار ضخیم بوده است که فشرده شدن آن باعث بوجود آمدن آبهای روی زمین شده است . برخی دیگر وجود آبهای زمین را نتیجه برخورد اجرام یخ دار به سطح سیاره زمین میدانند . اجرامی مانند سیارکها و دنباله دارها . دنباله دارها اجرامی کوچک از سنگ و یخ هستند اما مطالعات قبل نشان میداد که آب یخی دنباله دارها ترکیبات متفاوتی نسبت به آبهای زمین دارند . ساختمان مولکولی آب از اتمهای هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده است اما مقادیر کم دوتوریوم میتواند جایگزین هیدروژن شود.بررسیهای گذشته حاکی از آن بود که مقدار دوتریوم در دنباله دارها حدود دو برابر بیشتر نسبت به اقیانوسهای زمین است . این نتایج ایده منشا آب سیاره زمین از اجرام یخی مانند دنباله دارها را دچار تردید ساخته بود . اما هارتلی 2 دنباله داری است که ترکیبات متفاوتی نسبت به اجرام مطالعه شده دارد . بر اساس داده های تلسکوپ فضایی هرشل نسبت دوتریوم به هیدروژن در هارتلی 2 شبیه به اقیانوسهای زمین است .

سنجشهای تلسکوپ فضایی هرشل این نظریه که منشا آبهای زمین اجرام یخ دار بوده اند تقویت میکند . با اینحال هرشل در حال مطالعه دنباله دارهای بیشتری است تا مشخص شود که آیا هارتلی 2 یک استثنا است یا اجرام دیگری شبیه به این دنباله دار وجود دارند . نتایج فوق بر اساس بررسیهای به عمل آمده از رصد این دنباله دار در سال 2010 که هارتلی 2 به نزدیکترین فاصله از زمین یعنی 18 میلیون کیلومتری رسیده بود حاصل شده است .این همان زمانی است که فضاپیمای EPOXI ناسا تا ارتفاع 700 کیلومتری این دنباله دار به آن نزدیک شد و سطح آن را مورد بررسی قرار داد.

دنباله دار هارتلی 2 از اجرام کمربند کویپر میباشد . این اجرام در دو قسمت سامانه خورشیدی حضور دارند . دنباله دارهای با تناوب مداری کوتاه در ناحیه کمر بند کویپر مستقر هستند . [COLOR=#0C0C0C] كويپر ناحيه اي ديسكي شكل از سامانه است كه در ماوراي مدار نپتون قرار دارد . اين كمربند در فاصله30 تا 50 واحد نجومي گسترش يافته (حدود 4.5 تا 7.5 ميليارد كيلومتر دورتر از خورشيد) . اين ناحيه همچنين منشا دنباله دارهایی با تناوب كوتاه short period ميباشد . با توجه به فاصله بسيار زياد آن فقط كسري از اين اجرام شناخته شده اند . در واقع تا كنون حدود 1000 مورد آن پرونده دارند .
بعد از کمر بند کویپر ناحیه ای وجود دارد که از فاصله صد واحد نجومی آغاز و تا فضای بین ستاره ای امتداد میابد و به نام ابر اورت شناخته میشود . ابر اورت جایگاه دنباله دار های بیشماری است که تناوب مداری بلند دارند اما در نتیجه اختلالات گرانشی ممکن است برخی از این اجرام به قسمتهای داخلی سامانه راه یابند .
